Wat IK zeggen WIL

Editie: Week 20, Jaargang 23 |

Ambtenaren
DELFT - Na het lezen van de artikelen van Henk de Kat over de financiële problemen van de stad Delft, in de Delft op Zondag van 10 mei, wil ik erop wijzen dat - naast de debacles met bouwgrond en vastgoed - de grootste oorzaak buiten alle publiciteit blijft. Dat is het krankzinnige aantal ambtenaren die sinds 1998 op de loonlijst van Delft zijn gekomen. Van 700 fulltime ambtenaren in 1998 overeenkomstig de norm tot in 2012 meer dan 1500 man personeel. Van hen zijn er 800 stuks boven de norm. In een paar jaar tijd moeten die zijn verdwenen, in opdracht van het rijk, Provincie Zuid-Holland en niet te vergeten de banken, die een grote rol op de achtergrond spelen. Het krankzinnige aantal ambtenaren heeft de stad tot nu toe meer dan 400 miljoen euro gekost, wat met ontslag en afvloeiingsregelingen zal oplopen tot boven de 500 miljoen euro, zonder dat de Delftse bevolking daar fysiek iets van heeft gemerkt – buiten een gestage afbouw van voorzieningen. Om het allemaal nog een graadje erger te maken heeft men in het programma van eisen van het nieuwe stadskantoor gerekend met meer dan 1500 tot zelfs 2000 ambtenaren, volgens PvdA’er Ernst Damen. Met als gevolg een drie keer te groot stadskantoor, waar ook nog ruimte is gereserveerd voor een nieuwe raadszaal (die er zogenaamd niet mag komen) en fractiekamers, kinderdagverblijf, gebedsruimten, gymzaaltjes, bioscoopzaal, restaurant – kortom, volop op het orgel. Er wordt nu rekening gehouden met een schuld van 523 miljoen euro op 31 december 2018, 8,8 miljoen euro lager dan de schuld van 531,8 miljoen euro  op 31 december 2013 (bron: bron VNG). Een klein jaar voor het bankroet, een schuld die zeker nog met 220 miljoen euro moet worden verhoogd door de nog lopende verplichtingen en openstaande rekeningen, met als resultaat een te verwachten schuld van meer dan 750 miljoen euro op 31 december 2018, in plaats van de door de rekenmeesters van Delft opgegeven schuld van 523 miljoen euro.

A. Th. van Wissen, Delft

Grondwater A4

DELFT - De Gemeente Midden-Delfland maakt zich zorgen over het wegpompen van grondwater rond de nieuwe rijksweg A4, schreef Delft op Zondag vorige week. Terecht. Dit grondwater is ‘zoute kwel’: zeewater dat onder het zoete grondwater door vanuit de zee onder ons doorsijpelt. Water dat wordt weggepompt laat een leegte achter en wordt dus aangevuld met nieuw water vanuit zee – dit is dweilen met de kraan open. Bovendien daalt de bodem door dit wegpompen, waardoor de druk van zoet water afneemt, zodat het zoute water nog hoger kan komen. De voorgenomen gaswinning bij Maasland is een extra oorzaak voor bodemdaling, waardoor dit effect verder wordt versterkt. De zeespiegel stijgt verder, dus daardoor neemt de zoute kwel ook toe. Door deze drie effecten komt het zoute water hoger, en de stroom zal aanzwellen. Dan moet er nog meer worden gepompt, wat tot nog meer bodemdaling leidt. Als deze steeds verder toenemende stroom van zoute kwel ook de zeewering ondermijnt, hebben we echt een mega-probleem. En dan maar hopen dat er niet ook nog een aardbeving bijkomt, zoals in Groningen. Wie kan Rijkswaterstaat en de NAM nog stoppen?
Dr. ir. H.J. de Vries, Delft

De plank misgeslagen
DELFT - Regeren is vooruitzien. Jammer dat dit niet van toepassing is op Delft. Acht jaar geleden was bekend dat het Legermuseum Delft ging verlaten. Dit zou een schitterende plek zijn voor een Delfts Stadskantoor. Delft moest echter mee in de vaart der ontwikkelingen en er moest en zou stampvoetend een nieuw kantoor komen. Het Delftse volk mocht mee stemmen op de ingediende ontwerpen. De knoop werd echter doorgehakt door de gemeente en B en W. Het bakstenen ontwerp wat de voorkeur had van de betalende Delftse bevolking had bij voorbaat al geen kans van slagen, want het volk heeft geen verstand van architectuur. Zo werd er toen democratisch geredeneerd.
De EZH-gelden, meer dan 100 miljoen, kwamen vrij en moesten op aan allerlei projecten. Er waren politieke partijen die voorstelden om de helft vast te zetten voor tegenvallers, maar nee, door de Pvda en GroenLinks moest de poet op … Ook is toen besloten het aantal parkeerplekken bij het nieuwe Stadskantoor drastisch te minimaliseren. Want, zo werd geredeneerd, het volk moest op de fiets of met openbaar vervoer komen. Het groen denken is ons stadsbestuur niet vreemd. Nu het stadskantoor te groot is gebleken, doordat meer ambtenaren gedeeltelijk thuis werken of zijn vervangen door duurdere externe krachten, wordt er gedacht aan gedeeltelijk verhuur van het object. Ik ga u nu al mededelen: niemand heeft hier interesse in. Een bedrijf met medewerkers die niet hun auto kwijt kunnen, heeft geen interesse. Sterker nog: er zijn bedrijven die bewust Delft hebben verlaten en naar de randgemeenten zijn verhuisd omdat zich daar geen parkeerprobleem voordoen èn ze mogelijkheden krijgen toegereikt. 523 Miljoen euro, en dat omrekenen in de gulden… Dat geeft dan wel aan hoe wij als gemeente aan de zompige veengrond zitten. De personen die hier mede voor gezorgd hebben, hebben het zinkende schip al verlaten. De Delftse burger kijkt verdwaasd en moedeloos om zich heen naar het volgende debacle: de Sebastiaansbrug. Onze mooie stad Delft, die zich wil profileren als Delft kennisstad, heeft op financieel gebied de plank volledig mis geslagen.

Mevrouw I. Bolt, Delft

Hangslot
DELFT – Vorige week liep ik over de Abtswoudsebrug: de verbinding tussen de Abtswoudseweg en het Abtswoudsepad over de Schie. In de reling  van de brug bevindt zich een hekje. Dit diende vroeger als doorgang voor de brugwachter om bij het brughuisje te komen. Het bewuste hekje stond vanmorgen open. Er hing een hangslot aan, dat niet te openen was en daardoor was het hekje niet te sluiten. Deze situatie is levensgevaarlijk. Kinderen kunnen zo meteen in het water vallen, met alle gevolgen van dien. Ik heb dit tegen een medewerker van de Havendienst gezegd. Het lag duidelijk niet op zijn terrein, bovendien was hij ook niet zo geïnteresseerd. Het hoorde thuis bij Rijkswaterstaat. Toen heb ik Rijkswaterstaat gebeld. Uiteindelijk werd ik doorverbonden met het Klantencontactcentrum van de Provincie Zuid-Holland. Er werd met zorg geluisterd naar mijn verhaal. Het zou worden doorgegeven aan de centrale post in Leidschendam. Verschillende keren ben ik gaan kijken. Het was inmiddels 12.50 uur. Ik heb toen wederom getracht het politienummer te bellen. Het landelijke nummer verbond me door met het Haagse. Weer mijn verhaal. Ze zouden nagaan of er bij de meldkamer een melding was binnengekomen. Daar ik nogal in de buurt van de brug woon, ben ik 13.30 uur weer gaan kijken. Wat schetst mijn verbazing: het hekje was gesloten. Het geheel heeft dus van 10.10 uur tot 13.30 uur geduurd. Wel lang voor zo’n situatie. Ik heb minstens vijf keer naar instanties moeten bellen om het gedaan te krijgen. Als burger die graag iets wil doorgeven word je daar op deze manier wel moedeloos van.

B. Heck, Delft

Download de laatste krant!

Energieweg 3
2627 AP Delft

T: 015 - 214 39 12
info@delftopzondag.nl