Wat IK zeggen WIL

Editie: Week 41, Jaargang 20 |

Kinderboerderijen
DELFT - Speeltuinen en kinderboerderijen, het zijn zo’n beetje de laatste bolwerken tegen de - in de kinderwereld - overal oprukkende digitalisatie. En ook deze bolwerken worden binnenkort geslecht, tenminste; als de lefgozers van het gemeentebestuur hun zin krijgen. Want laten we eerlijk zijn; hoe dom en stompzinnig kan een mens zijn als hij de speeltuinen en kinderboerderijen wil sluiten? En dan heb je er mijns inziens toch wel behoorlijk veel lef voor nodig om zo’n idee naar te ventileren. Als er wel iets voor de ontwikkeling van een kind belangrijk is, zijn het wel de speeltuin en de kinderboerderij. En dan ga je dat juist om zeep helpen omdat er bezuinigd moet worden! Als je als gemeentebestuur dan echt de handjes van de burgerij op elkaar wilt krijgen ga je dit soort plekken niet opdoeken, maar eerder je stinkende best doen om er sponsors voor te vinden. En nu niet gelijk het varken van de kinderboerderij met reclame voor Hema-worst rond laten banjeren of de schommels laten sponsoren door een tandartsenpraktijk, maar meer in de trend van een ‘Vrienden van…’. Bij de ingang een zuiltje waarop vermeld staat welke bedrijven er allemaal  aan hebben meegewerkt. Een eervolle vermelding bij een zeer bijzonder toestel zal dan ook niet misstaan. Wellicht dat er dan ook een kleine bijdrage van de ouders mag worden gevraagd, of een mogelijkheid bieden voor beperkte horeca. Het moet toch niet zo moeilijk zijn om zoiets te bedenken? Echter, helaas laat het gemeentebestuur ook hier weer zien dat zij niet uitblinken in creativiteit, maar eerder in het vinden van de weg van de minste weerstand. En als het allemaal eenmaal is opgedoekt, komt het ook nooit meer terug. ‘Weg is Weg’, die Delftse Speeltuinen…
Jan Willem Pronk, Delft.

Vaarwel tram 19

DELFT - Al na één dag kan ik mijn geluk niet op. Rust, rust en nog eens rust! Tram 19 is opgeheven en daar word ik heel erg vrolijk van! Mijn eerste gang ‘s ochtends is naar het toilet en daar kom ik rustig bij van een korte nacht. Ik ga altijd om 02.00 naar bed, want dan kan ik nog even van een uurtje stilte genieten. Terwijl ik daar dus zit te zitten hoor ik de ene tram na de andere voorbijkomen en begint mijn hart al sneller te slaan en schiet de bloeddruk omhoog. De volgende gang is dus naar de keuken voor de medicijnen, die weinig helpen omdat ik nu de trams ook nog eens achter elkaar zie komen en gaan. Horror! Er zit in tram 19 geen hond, die rijdt de hele dag nutteloos achter tram 1 aan. Vreselijke gedachten gaan door mijn hoofd. Ik zag vorige week een bord staan bij de halte. Was het een visioen? Ik hoopte dat er zou staan dat tram 19 weg zou gaan. Ik verzamelde al mijn moed, want ik wilde niet teleurgesteld worden. Er stond op: per 7 oktober wordt tram 19 opgeheven. Ik dacht dat ik gek werd. Ik keek om me heen, maakte een vreugdedansje en een foto voor Facebook om het goede nieuws met velen te delen! Vervolgens ontstond het plan om ballonnen en slingers op het bord te plaatsen. Of de vlag uit te hangen. Maar ik heb me kunnen beheersen. Dat een mens hier al zo blij en tevreden van kan zijn, geeft wel aan dat je letterlijk en figuurlijk ziek wordt van het nare geluid dat de trams in een straatje produceren! Ik ben overgevoelig voor hoge geluiden, dus dit is echt drama! Al vele jaren teister ik dan ook vrienden en buren met mijn geklaag over veel, heel veel lawaai en rennende mensen die weer eens te laat zijn en langs mijn deur rennen om toch nog de tram te halen. Ben je blond en rondborstig dan stopt de tram meteen. Ben je het type grijze muis dan wordt het gewoon wachten op de volgende tram die vertrekt. Dit terzijde. Het gepiep is nu gehalveerd. Alleen tram 1 is er nog. Het gepiep van tram 1 is te doen en ik zal daarom nooit meer klagen!

Roselinde Oosterhoff, Delft

Bomenkap Kastanjepad
DELFT – Dit is de tweede brief die ik schrijf over het verwijderen van bomen aan het Kastanjepad. Ik weet dat veel mensen het met me eens zijn, ze zijn alleen te gemakzuchtig om te schrijven. We wonen hier al 43 jaar en er is nog nooit iemand gewond geraakt door die bomen. Er is nog nooit een overstroming geweest in de wijk. Ik ben juist bang dat er, met een bredere dijk, meer ongelukken gebeuren. Nu zijn mensen hier nog een beetje voorzichtig. Want niemand, fietsend of lopend, wil in het water terechtkomen. Met een bredere wijk denkt men: Oh, het gaat nog wel. En ik kan u verzekeren dat er nu al hard gereden wordt, maar dan nog harder. Zondagochtend: Wielrenners. In de zomer en ’s avonds: ook wielrenners. Nog afgezien daarvan begrijp ik niet waarom er in een tijd van bezuinigingen – denk aan bejaardenhuizen et cetera – zoveel geld wordt uitgegeven. Als u hier in de Meermanflat woonde en geen ernstige dingen mee had gemaakt op dat onverlichte pad, en toch is het geen enge plek. Als u nu, zoals wij, in de herfst dat heerlijke ruisen van de bomen zou horen, en deze van de winter wit besneeuwd zou zien, dan zou u er ook zo over denken.

J.J.C. Conrad, Delft

Download de laatste krant!

Energieweg 3
2627 AP Delft

T: 015 - 214 39 12
info@delftopzondag.nl