Saus stopt, maar gelukkig niet met alles

Editie: Week 23, Jaargang 23 |

Nico ‘Saus’ van Wijk stopt na 48 jaar met voetballen. Zaterdag 13 juni komt een einde aan een lange carrière waarin hij slechts drie keer geblesseerd raakte en één gele kaart pakte. En die was nog onterecht ook.

SCHIPLUIDEN – Nico ‘Saus’ van Wijk stopt, nu Schipluiden een zaterdagvereniging wordt, na 48 jaar met voetballen. Een wereldvoetballer was hij niet. Toch verdient èn krijgt hij een afscheidswedstrijd.

Nico van Wijk meldde zich bijna 50 jaar geleden aan als jeugdlid van Steeds Voorwaarts, de club die later met Asso fuseerde tot SV Schipluiden. “Steeds Voorwaarts was toen echt nog een kleine dorpsvereniging”, weet Van Wijk nog. Een club met niet veel leden, maar gelukkig waren er types als ‘Saus’, een bijnaam die hij op jonge leeftijd kreeg, toen hij als enige in het team een patatje met pindasaus bestelde – en nog altijd heeft. “Het gebeurde regelmatig dat ik eerst met de C1 meedeed  en daarna bij de B1 aansloot.” Saus is een echte linksback. Een speler die zich als een pittbull vastbijt in z’n tegenstander. “In m’n tijd op de LTS noemden ze me daarom Saussie Raussie. Als een voorhoedespeler van de tegenpartij moest worden uitgeschakeld, kwamen ze bij mij terecht. Dan hijgde ik een wedstrijd lang in z’n nek, tot ‘ie er gek van werd.”

‘ALS DE SITUATIE EROM VRAAGT, DAN STA IK ER’
De 58-jarige Schipluidenaar schopte het als eerstejaars senior elf wedstrijden achter elkaar tot een basisplaats in het eerste. “Maar meestal was ik twaalfde of dertiende man. Dat vond ik nooit een probleem. Ik was toch vrijgezel. En als ik niet bij 1 op de bank zat, ging ik er wel kijken.” Dan speelde hij eerst met het tweede. “Tegenwoordig willen trainers verse wissels.” Vers was Saus zelden, maar dat was voor niemand een bezwaar. Hij bleef toch wel gaan. Letterlijk en figuurlijk. “Het gebeurde weleens dat ik eerst met het tweede speelde, dan bij het eerste inviel en daarna nog met het achtste meeging. Er is één seizoen geweest dat ik bij elk seniorenteam wel een keer had meegedaan.” Op 40-jarige leeftijd speelde hij de laatste keer voor de hoofdmacht, in een bekerwedstrijd op het toen nog gloednieuwe complex. “Die wonnen we, met 6-0.” Op 49-jarige leeftijd zat hij vanwege een nijpend spelerstekort nog eens op de bank bij het eerste. Hij viel niet in. “Ik was bankvulling. Maar als de situatie erom vraagt, dan sta ik er.”

Nico van Wijk is bovendien al sinds mensenheugenis leider van de B1 van Schipluiden. “Als A-junior was ik al bij de B1 betrokken. Liep ik te vlaggen bij jongens die net een jaar jonger waren.” Dat doet hij nog steeds, al is het leeftijdsverschil nu beduidend groter. Saus beleefde veel mooie momenten met deze spelersgroep van 15, 16 jaar. Zoals tijdens een voetbalkamp in de provincie, waar die avond een dorpsfeest zou zijn. De trainer had z’n groep gemeld dat degene die kruipend de feesttent in zou komen, de volgende dag wissel zou staan. “Kwamen ze opeens met het hele team de tent in gekropen.” Omdat Schipluiden op zaterdag gaat voetballen en hij zijn leiderschap bij de B1 niet meer met zelf voetballen kan combineren, hangt hij zijn schoenen in de wilgen. “Ik ben bovendien wel een echte zondagman”, zegt hij. “Al kan ik met iedereen hier goed door één deur.”

‘IK KAN NOOIT NEE ZEGGEN’
Daar is geen woord aan gelogen. Iedere Schipluidenaar kent Saus. En dat terwijl hij wel de laatste is die aandacht opeist of graag in the picture staat. Opvallend. “Dat iedereen me kent komt, denk ik, omdat ik veel vrijwilligerswerk doe”, legt hij uit. “Ik ben vier dagen per week op de voetbal, zit in het bestuur van de schaatsclub en doe al jaren mee aan de Zomerfeesten.” Bovendien: “Ik kan nooit nee zeggen.” Hij blijft dan ook spelend lid van de vereniging. “Er zullen ongetwijfeld nog weleens teams een beroep op me doen.” Ook dan zal hij geen nee zeggen. “Als het in te passen is ben ik present.”

Nico van Wijk schreeuwde nooit zo van de daken wat hij allemaal deed. Toevallig stond hij recent in De Schakel omdat hij 25 keer tweehonderd kilometer had geschaatst. “Waaronder drie Elfstedentochten. Eén keer voor een kruisje, in 1985, twee keer op een dag dat er geen Elfstedentocht was maar we ‘m toch reden. Moesten we zelf onze weg vinden, maar als schaatser hoor je dat te weten. Daar kwamen we dus wel uit.”

‘IK VOETBALDE MET JONGENS WAARVAN IK NOG MET HUN VADERS HEB GESPEELD’
Zaterdag 13 juni om 19.00 uur begint zijn afscheidswedstrijd. Spelers met wie hij ooit samenspeelde nemen het dan tegen elkaar op. Om 20.30 uur treedt een Rolling Stones-coverband op, want Van Wijk is groot fan van de Stones. “Ik vind het wel een blijk van waardering dat ze dit allemaal voor me organiseren. Erg leuk. Ik vind dit mooier dan een speldje krijgen. Ja, ik ga het voetballen zelf, het spelletje, wel missen. In de winter kan ik m’n tijd wel goed besteden. Dan ga ik schaatsen in de Uithof en kan ik eindelijk een keer goed voorbereid op de Weissensee komen.” Verder heeft hij er ook wel vrede mee. “Laatst speelden we tegen Taurus. Die gasten waren wel erg snel. Toen heb ik in de rust gezegd dat ik wel aan de kant zou blijven, want dat had ik toch niet meer kunnen aanlopen. Ik voetbalde afgelopen seizoen met een aantal jongens waarvan ik nog met hun vaders in het team heb gezeten.” Zij hoeven niet bang te zijn Saus nooit meer te zien. “Want blijf hier op de voetbal van alles doen.” Maar als het seizoen weer begint, zal er op de verlaten bijvelden waar Zondag 3 jarenlang op acteerde, geen in geel-blauw tenue gehulde Saus meer te bewonderen zijn. Rechtsbuitens in de regio kunnen opgelucht ademhalen…

Download de laatste krant!

Energieweg 3
2627 AP Delft

T: 015 - 214 39 12
info@delftopzondag.nl