Hoe is het nu met Wil de Visser?

Wil de Visser is bekend om haar voetbaltijd bij het Nederlands vrouwenelftal. Minder bekend zijn misschien haar sportcarrière en activiteiten buiten het Nederlands team. Wij interviewen haar op de bank bij SV Wippolder. 

Door Guy van Rijn

Hoe kijk je terug op je sportcarrière?
Mijn voetbalcarrière is bij sommige mensen wel bekend, maar ik begon eigenlijk met handbal. Dat was bij EDH op de Brasserskade. Daar was ik ook erg gedreven in, en ik had best wat talent. Het plan was eigenlijk om een beetje hogerop te gaan bij een Haagse handbalclub. Een club in Den Haag wilde me wel hebben, maar dat ging uiteindelijk niet door. Er stond in de krant dat KFC 71 ook vrouwenvoetbal zou aanbieden. Toen ik dat las wist ik zeker dat ik daar wilde gaan voetballen.

Mijn vader was er op tegen, maar mijn besluit stond vast. Van jongs af aan voetbalde ik altijd als enige meisje met de jongens op straat. Na ongeveer een jaar voetballen bij KFC 71 deden we mee aan een toernooi om het Nederlandse kampioenschap. Daar zag de KNVB mij en werd ik gevraagd om in het Nederlands elftal te komen spelen. Dat heb ik gedaan, en in totaal ben ik ongeveer tien jaar voor het Nederlands elftal uitgekomen. In die tijd speelden we vooral oefenwedstrijden.

Het Nederlands vrouwenelftal speelde toen nog geen kampioenschappen. Alleen aan het einde van mijn tijd daar, in 1984, was er een EK. Wij verloren echter de laatste kwalificatiewedstrijd en konden daardoor net niet meedoen. In 1985 was ik zwanger en stopte ik bij het Nederlands team. Daarna heb ik nog wel heel lang bij KFC gevoetbald. Ook heb ik bij de KNVB mijn trainersdiploma’s gehaald en heb ik KNVB jeugdteams getraind. In die tijd heb ik ook veel met Jan Reurings samengewerkt.

Wat zijn de mooiste momenten geweest?
Bij het Nederlands elftal spelen was natuurlijk een hoogtepunt op zich. Dat was in die tijd best wel moeilijk als vrouw. Daarnaast ben ik ook aanvoerder geweest van het team. Ik heb veel overgehouden aan die tijd, vooral veel vrienden. Sinds twee of drie jaar gaan we met het oude Nederlands team elk jaar een week op stap. We begonnen in Frankrijk, daarna Griekenland en aankomend jaar ergens in Nederland. Dat gaf en geeft mij heel veel plezier. De eerste twee keer voelde het net als in de tijd dat we nog samen voetbalden, alleen voetbalden we dit keer niet.

Wat doe je tegenwoordig?
Ik ben nu ongeveer twintig jaar actief bij SV Wippolder en achttien jaar als hoofdtrainer van de jeugd. Op wat ik hier samen met anderen in de jeugd bereikt heb ben ik eigenlijk wel heel trots. Samen met Frans van de Berg, Ellen van de Berg, Henk Poortvliet, Folkert Schrok en Dick v.d. Struif heb ik de jeugd van Wippolder gevormd tot wat het nu is. Wij hebben de trainingen veel meer op voetbal gericht en het randgebeuren zoveel mogelijk weggelaten. Mijn man Kees heeft samen met John Körver hier het wandelvoetbal opgericht.

Ik heb een gezin met zoon en dochter en ik heb twee kleinkinderen van mijn zoon. Mijn twee kleinkinderen voetballen beiden bij v.v. Lyra in De Lier. Ik vind het ontzettend mooi om naar hun trainingen en wedstrijden te gaan. Verder werk ik nog steeds. Dat doe ik bij kinderopvang ZON hier bij SV Wippolder.