Hoe is het nu met Frans Mokveld?

Frans Mokveld (74) houdt van hardlopen, zwemmen en reddingszwemmen. Hij is al meer dan vijfentwintig jaar lid van de Koplopers. Sinds 1978 is hij instructeur reddend zwemmen. Wij interviewen hem op het kantoor van Omroep Delft waar hij secretaris is.

Door Guy van Rijn

Hoe kijk je terug op jouw sportcarrière?
Ik ben in Delft geboren en woonde op de Burgwal toen ik klein was. Hardlopen doe ik nu minimaal vijfenveertig jaar. Ik werkte bij Defensie in Maasland. Daar hadden we sportuurtjes die je bijvoorbeeld kon invullen met hardlopen. Elke woensdagmiddag liepen we een rondje en op andere dagen gingen we hardlopen in het Staelduinse Bos. Uiteindelijk ben ik lid geworden van de Koplopers hier in Delft. Daar heb ik enkele jaren terug mijn vijfentwintigjarige jubileum gevierd. Uit mijzelf en vanuit AV De Koplopers doe ik ook mee aan wedstrijden. Ik heb nu zesendertig keer de Dam tot Damloop gedaan. Mijn schoonvader uit Zaandam ging ooit de eerste Damloop doen en had een startbewijs over. Zodoende ben ik meegegaan. Ik heb met mezelf afgesproken dat ik de Damloop veertig keer zal lopen en moet dus nog vier keer. Naast hardloper was ik ook een fervent zwemmer.

Sinds 3 mei 1974 ben ik lid van de Delftse reddingsbrigade. Eerst zwom ik daar zelf, ook wedstrijden, en later werd ik instructeur reddend zwemmen. In 1978 ben ik geslaagd voor de opleiding tot instructeur reddend zwemmen. Zelf noem ik het trouwens zwemmend redden, omdat je eerst moet kunnen zwemmen voordat je kunt redden. Ik heb vijfentwintig jaar lesgegeven bij Redeoss. Die vereniging is nu helaas opgeheven. Ik ben ook nog tientallen jaren secretaris geweest bij de sectie zwemmen van de Sportraad van Delft. Ik heb ook nog enkele jaren elementair zwemles gegeven. Het is te veel om op te noemen eigenlijk.

Wat zijn de mooiste herinneringen uit jouw carrière?
Wat ik heel leuk vond was de vijfentwintigste editie van de Damloop. Een klein groepje dat tot dat moment elke editie had meegelopen, waar ik ook toe behoorde, werd toen gehuldigd. We stonden langs de lijn waar de topsporters toen startten. Volgend jaar loop ik de 37e editie.
Ik heb ook een periode regelmatig in zee gezwommen. Zo heb ik bijvoorbeeld meegedaan aan een zeeprestatietocht bij Monster van een paar Engelse Zeemijl. Ik heb drie jaar lang bij de reddingsbrigade van Den Haag met de strandbewaking meegeholpen. Verder nog dertien jaar op Texel met de wedstrijdbewaking. In Den Haag gingen we als training op maandagavond altijd het water in bij het Zwarte pad. Dan zwommen we in een lus om de pier. We letten goed op elkaar, dus het was niet echt gevaarlijk gelukkig.

Wat doe je tegenwoordig?
Ik woon samen met mijn vrouw in Tanthof en ben met pensioen. Tegenwoordig zwem ik niet meer, want ik heb last van mijn knie. Bij het hardlopen, wat ik nog wel doe, heb ik daar geen last van. Ik ben ook nog steeds les aan het geven bij reddingszwemmen in het Sportfondsenbad. Deze maand heb ik drie dagen gepland staan waarin ik examens ga afnemen. Bij Omroep Delft, waar we nu zijn, ben ik al meer dan tien jaar secretaris. Hier ben ik via de toenmalige voorzitter van de sectie zwemmen (Sportraad Delft) terechtgekomen. Ook ben ik al meer dan tien jaar actief als vrijwilliger bij Die Buytenweye hier in Delft. Tot slot fitness ik nog enkele keren per week aan de Papsouwselaan. Dat laatste is vooral voor de gezelligheid.