Hoe is het nu met Michel Brakel?

Michel Brakel (56) is judoka in hart en nieren. Hij begon met judo toen hij bijna zes was en is nu vijftig jaar lid van BUDO Gouweleeuw. Al geruime tijd zet hij zich in als judoleraar en zelfs in zijn vrije tijd kijkt hij graag naar judo. 

Door Guy van Rijn

Hoe ziet jouw sportcarrière eruit?
Ik begon met Judo toen ik bijna zes werd bij Joop en Berty Gouweleeuw. Ik heb veel wedstrijden gedaan maar ik heb wel altijd mijn lessen hier bij Gouweleeuw gevolgd. Ik ben vijftien jaar scheidsrechter geweest in het district Zuid-Holland. Daarnaast was ik judo jeugdleider, wat inhield dat ik de judoleraar assisteerde tijdens de lessen.

Lesgeven was ook iets wat ik heel graag wilde. Ik ben toen als Judo Jeugdleider (leraar assistent) begonnen bij Joop. Soms liet hij mij zelf lesgeven en gaf hij feedback, wat heel leerzaam was. Hij wilde echter ook dat ik het lesgeven van hem kon overnemen. Daarom ben ik de leraar-A opleiding begonnen waarna ik zelfstandig mocht lesgeven tot en met de bruine band. Die opleiding heb ik afgerond. Twee jaar later begon ik de leraar-B opleiding waarmee ik gevorderde judoka’s les mocht geven.

Sinds begin jaren 2008 ben ik hier zelfstandig docent. Wat ik mooi vind aan Judo is dat Judo een leven lang kan, en ook goed is voor je persoonlijke ontwikkeling. Je kunt heel vroeg beginnen met judo en je kan tot hoge leeftijd doorgaan. Bij judo staat zelfbeheersing centraal, waarbij de geestelijke, lichamelijke en motorische ontwikkeling voorop staat. Het leren omgaan met winst en verlies en respect hebben voor de tegenstander is een basis om veilig met elkaar te kunnen judoën.

Wat zijn de mooiste herinneringen uit jouw carrière?
Ik werd best jong vader en ik heb twee zonen, Michael en Bart, die allebei gejudood hebben. Beiden zijn pas gestopt met judo nadat ze de zwarte band (1e Dan) hadden gehaald. Op een gegeven moment werd mijn oudste zoon, Michael, sterk genoeg om mee te doen aan onze eigen clubkampioenschappen. Toen kwam het moment dat ik tegen mijn eigen zoon moest judoën. Dat was wel een heel mooi moment voor mij.

Het slagen voor mijn 4e Dan-graad (4e zwarte band) samen met mijn maatjes Kees Neervoort en Peter van der Pol was een mooi moment. Verder denk ik aan het eindexamen van mijn judoleraar-B-opleiding. Naast je eigen vaardigheden bestaat dat examen ook voor een deel uit lesgeven aan een groep kinderen. Joop was toen zo tevreden dat hij mij achteraf complimenteerde. Dat is bijzonder, want voor Joop was een compliment geven zeldzaam.

Wat doe je tegenwoordig?
Zelf judo ik nog steeds gemiddeld twee keer per week. Naar mate je ouder wordt is het wel steeds zwaarder om het fysiek vol te houden. Gelukkig hebben we de Kata. Dat zijn reeksen judotechnieken die je volgens een bepaalde stijlvorm en protocol doet. Verder ben ik nog steeds judoleraar aan alle leeftijden hier bij de club. Ik geef les aan kinderen vanaf twee jaar tot mensen op hoge leeftijd.

Als werk ben ik salesengineer bij VSL, een organisatie die zich bezighoudt met nationale handelsstandaarden. Tegenwoordig heb ik ook twee kleindochters, Sacha en Milou, die allebei hier tuimeljudo hebben gedaan. Ik wil verder nog meegeven dat bewegen belangrijk is: iedereen op zijn eigen niveau, toppers en tobbers. Dit benadruk ik des te meer aangezien veel mensen tegenwoordig een zittend beroep hebben.