Hoe gaat het met Guus Haak?

Guus Haak (85) is bijna 86 en is 17 jaar lang trainer geweest bij DHC. Hij was profvoetballer bij onder meer ADO en Feijenoord en speelde voor het Nederlands elftal. Guus verteld over vroeger en spreekt kort over hoe het nu gaat. 

Door Guy van Rijn

Hoe is het voor u eigenlijk ooit begonnen?
Zeg maar je hoor, u doen we niet in de sport. Ik ben in 1937 op de Haagse Markt geboren, net voor de oorlog. Dat vertel ik omdat mijn vader tijdens de oorlog is opgepakt bij een razzia en naar Duitsland is vervoerd. Dat was een enorme klap voor ons geziLon. Mijn moeder bleef met haar drie kinderen alleen achter. We hebben zeven jaar gewacht tot we begrepen dat hij nooit meer terug zou komen. Later heb ik vernomen dat hij een meer dan goede voetballer was bij Ter Laak in Den Haag.

Ondertussen ging het leven wel gewoon door natuurlijk. Ik groeide op in de Wesselstraat net naast de Haagse Markt in het Transvaalkwartier. In de Herman Kosterstraat - waar geen auto’s reden - en op de markt zelf voetbalden wij altijd met de jongens uit de buurt. Daar moest je niet alleen de mensen maar ook de palen van de marktkramen ontwijken. Achteraf is voetballen op de markt een groot onderdeel van de voorbereiding op mijn latere carrière als profvoetballer geweest.

Toen ik negen was werd ik uitgenodigd door Bert van Esch om te gaan voetballen bij VCS. Hij was destijds speler in het eerste team van die club. Bij VCS kreeg ik de kans om mijn voetbalervaring en kwaliteiten tot uiting te brengen. Ik begon bij de pupillen en stroomde door naar de aspiranten. Wij hadden het in die tijd niet breed en mijn moeder had geen geld voor voetbalschoenen. Bert kocht toen voetbalschoenen voor mij zoals hij mij wel vaker steunde. Hij was voor mij eigenlijk een vervangende vader.

VCS had twee velden achter ADO en bij ons scouten was voor ADO dus makkelijk. Op een dag werd ik bij de voorzitter van VCS geroepen en werd mij verteld, “we hebben je verkocht.” Het bleek dat ik verkocht was aan ADO. Bert heeft toen de zakelijke kant van mijn overgang naar ADO geregeld. Van de één op de andere dag werd ik betaald voor wat ik het liefste deed. Dit was ook een financiële opluchting voor ons gezin. Vanaf dat moment kon ik huishoudgeld betalen.

En hoe ging het verder?
Na een aantal jaar bij ADO te hebben gevoetbald onder trainer Rinus Loof kreeg de KNVB interesse in mij en werd ik geselecteerd voor het Nederlands elftal. Bij mijn overgang van ADO naar Feijenoord werd ik wéér verkocht zonder mededeling van wat er gaande was. Ik was woedend toen ik hoorde dat zij mij zonder overleg verkocht hadden. Gelukkig was het Feijenoord en hebben Feijenoord en ik ook over de voorwaarden overeenstemming bereikt. Ik ben boekhouder van beroep en heb nog goed voor mijzelf kunnen onderhandelen met Feijenoord.

Hoe gaat het nu met u?
Ik word bijna zesentachtig en woon samen met mijn vrouw in Zoetermeer. Ik heb nog veel foto’s en boeken met materiaal uit mijn voetbalcarrière. Als erelid krijg ik zowel voor ADO, Feijenoord als het Nederlandse elftal elk jaar twee seizoenkaarten voor de skybox. Verder ben ik ereburger van de stad Rotterdam waar ik nog regelmatig word herkend als ik er ben.