SV Wippolder heeft veel aan Franz Kraus te danken. En Franz Kraus aan SV Wippolder
sportEditie: Week 7, Jaargang 21 |
Franz Kraus is elke dag op Sportpark Pauwmolen te vinden. “Ik kom hier vanaf m’n tiende. Toen lag het complex van Wippolder nog aan de Nassaulaan, tegenover de Vredeskerk.” (foto: Jesper Neeleman)
DELFT – Als iemand een SV Wippolder-hart heeft, dan is het Franz Kraus wel. De 75-jarige Delftenaar deed en doet nog steeds veel voor de club.
Kraus is elke dag in de kantine van SV Wippolder te vinden. Vaak al vanaf ’s morgens vroeg. Alleen op woensdag is hij altijd wat later. “Want dan komt m’n hulp bij mij thuis, dus dan moet ik thuis zijn.” Verder is hij dus vooral bij z’n favoriete voetbalclub. Hij doet hier schoonmaakwerkzaamheden, vult de voorraden bij en ontvangt kantinebezoekers. “Vandaag zijn de biljarters uit de Wipmolen hier bijvoorbeeld. Die biljarten hier tegenwoordig.” Íemand moet hen ontvangen. Kraus doet dat graag.
“Maar ik loop hier niet ‘alenig’, hoor”, haast hij zich te zeggen. “Er lopen hier meerderen zoals ik. Herman de Koster is er vaak al om kwart over zeven ‘s morgens.” Kraus arriveert meestal drie kwartier later. Hij komt zo graag en zo vaak bij Wippolder, vertelt hij, omdat hij het er leuk vindt. “Thuis zit ik maar tussen vier muren. Ja, ik heb een mooi uitzicht, maar ik vind thuiszitten maar niks. Hier is altijd wat te doen. Vanavond wordt bijvoorbeeld gezaalvoetbald. Dan leg ik de wedstrijdformulieren klaar. De volgende dag stuur ik ze weer op. Ik vind het hier leuker dan thuis, waar ik alleen op de bank zit.”
De 75-jarige vrijwilliger is al z’n hele leven vrijgezel. “Daarom heb ik dit altijd kunnen doen.” Je kunt wel zeggen dat Kraus getrouwd is met Wippolder. Dat ‘huwelijk’ houdt al vanaf z’n tiende, toen hij zich aanmeldde als lid, goed stand. Alleen toen hij in militaire dienst moest, gingen de twee even uit elkaar. Kraus voetbalde bij Wippolder in de jeugd, kwam ‘een blauwe maandag’ voor het eerste uit en hij speelde verder vooral in het tweede. Hij was elf jaar jeugdtrainer en 22 jaar terreinknecht. Dat is mooi, maar wederom benadrukt Kraus dat hij niet de enige Wippolderman is die zich zo voor de club inzet. Ook Gerrit Meijer doet veel. “Als er een lampje kapot is, vervangt hij het. Net kwam Joop Zandbergen binnen. Die heeft vanmorgen alle hoekvlaggen weggehaald en het zwerfvuil op het terrein opgeruimd. Dat doet ‘ie allemaal. Door de inzet van al die vrijwilligers blijven hier nooit klusjes liggen.”
Franz Kraus wordt binnen de vereniging ook wel eens ‘de baas’ genoemd. “Dat zeggen ze allemaal: ‘Dat is de baas’. Dat zeggen ze, denk ik, omdit ik zoveel doe. Die kleintjes zeggen het ook wel eens tegen hun moeder. Dan kijken die moeders me vervolgens raar aan. Je kunt het wel een bijnaam noemen, ja. Maar ik heb liever dat ze me de baas noemen dan dat ze zeggen: het is een ouwe lul.”
‘EEN HALF VELD VOL VOETBALLENDE KINDEREN IS EEN LUST OM TE ZIEN’
De 75-jarige Delftenaar haalt zijn voldoening uit het plezier dat hij anderen bij Wippolder ziet beleven. “Als ik al die jongens hier zie voetballen en over het veld zie rennen... Dat is toch het allerleukste? Een half veld vol met voetballende kinderen, dat is een lust om te zien.” Dus is hij niet blij als voetbalwedstrijden vanwege het weer worden afgelast. “Dat vind ik maar waardeloos.”
Het is op z’n minst bijzonder te noemen dat Franz Kraus al bijna zijn hele leven zo bij de vereniging betrokken was en ook bleef. Kraus vindt dat zelf niet zo bijzonder. “Ik ben hier nooit weggegaan omdat ik het zo naar m’n zin heb, dat is simpel zat. Ik heb hier allemaal vrienden. En zeker de ouwetjes hier kijken naar elkaar om.” Als hij terugkijkt op alle jaren dat hij bij Wippolder komt, vindt hij zijn tijd als jeugdtrainer het allermooist. “Ik had helemaal geen trainersdiploma’s. Ik zou het ook eigenlijk maar twee weken van iemand overnemen, maar dat zijn uiteindelijk elf jaren geworden. Een hoop jongens die ik toen heb getraind, zijn uiteindelijk bij de vereniging betrokken gebleven en trouwe Wippolderjongens geworden. Ik heb bijvoorbeeld twee spelers getraind die later voorzitter zijn geworden.”
‘JAREN GELEDEN HEB IK EEN HARTSTILSTAND GEHAD. LAG IK OPEENS GESTREKT BIJ DE BAR’
SV Wippolder weet de inzet van Franz Kraus op juiste waarde te schatten. Zo’n zeven jaar geleden werd door de vereniging voor het eerst het Franz Kraus Jeugdtoernooi georganiseerd. “Ze vroegen me toen of ik daarmee akkoord ging”, herinnert Kraus zich. “Ik dacht: Áls er maar een toernooi komt, dan mag je altijd mijn naam gebruiken. Ik vind het een eer dat Wippolder dat heeft gedaan. Meestal worden toernooien vernoemd naar overledenen.”
Zolang hij zich goed blijft voelen, wil hij zich blijven inzetten voor de vereniging. “Maar”, weet hij, “dat houdt een keer op. Je wordt ouder, hè, al houdt het me wel jong als ik steeds tussen de jeugd loop.” Hij voelt zich momenteel nog fit genoeg om zich voor z’n club in te spannen. “Maar ik heb zeven jaar geleden wel een hartstilstand gehad, hier. Lag ik opeens gestrekt bij de bar. Iedereen schrok zich rot.” De aanwezigen in de kantine schoten meteen te hulp, gaven hem mond-op-mondbeademing en belden alarmnummer 112. “Dat heeft m’n leven gered. Als dit thuis was gebeurd, was ik nu weggeweest. Gelukkig was ik in de kantine. Hier heb ik altijd mensen om me heen. Dat geeft me een veilig gevoel.” (JN)
Download de laatste krant!
Energieweg 3
2627 AP Delft
T: 015 - 214 39 12
info@delftopzondag.nl
