Rens Sandell vond het plezier in het voetbal terug bij Concordia

DELFT - Concordia moet vol aan de bak. Met nog zeven wedstrijden te spelen, bevinden de mannen van trainer Wesley Zandstra zich nog niet op een veilige plek. Vleugelflitser Rens Sandell is ervan overtuigd dat de groep voldoende kwaliteit herbergt om aan het eind van de rit aan de juiste kant van de streep te staan. 

Door: Alphons de Wit jr. 

Het seizoen begon zo mooi met overwinningen tegen DWO (0-1) en de huidige koploper Graaf Willem II vac (3-2). In de derde wedstrijd van het seizoen tegen DSVP ging het echter mis. “In die wedstrijd speelden we misschien wel de beste helft van het seizoen”, blikt Rens Sandell terug. “We speelden ze van het kastje naar de muur en kwamen terecht op voorsprong. Toen zij via een toevalstreffer op gelijke hoogte kwamen, waren we onherkenbaar en zakten we helemaal in. Uiteindelijk kwamen zij via een frommelgoal op voorsprong en verloren we die wedstrijd. Dit soort dingen is ons dit seizoen te vaak gebeurt. Als er maar iets van tegenslag is, zakken we in elkaar, terwijl ik ervan overtuigd ben dat we de kwaliteiten hebben om in de tweede klasse ook mee te draaien.”

Overstap
Sandell maakt inmiddels ruim een seizoen deel uit van de selectie van Wesley Zandstra. “Halverwege vorig seizoen heb ik de overstap gemaakt vanuit Quick. De jaren ervoor speelde ik bij Excelsior Maassluis in de onder -19, waarmee we landskampioen werden en was me toegezegd dat ik het jaar erna bij de onder -21 aan mocht sluiten. Toen het puntje bij paaltje kwam, kwamen ze hier geheel onverwachts op terug, waarna ik met trainer Paul van der Zwaan van Quick in contact kwam. Hij zei dat als ik in de onder -23 wist te overtuigen, ik een kans zou krijgen bij het eerste elftal. Het boterde echter helemaal niet met de trainer van de onder -23, waardoor ik vooral op de bank zat. Halverwege het seizoen besloot ik om te stoppen en vroeg ik aan Wesley Zandstra of ik bij Concordia mee mocht trainen. Dat was geen probleem en inmiddels maak ik al anderhalf jaar deel uit van de selectie. En dat bevalt hartstikke goed.”
Even wennen
En ondanks dat de 21-jarige aanvaller het ontzettend naar zijn zin heeft, was dat best even wennen. “Voordat ik hier kwam, heb ik nooit langer dan twee jaar achtereen bij een club gezeten. Ik begon bij SEP, heb daarna hier gespeeld en ben twee periodes bij Quick geweest. In de tussentijd heb ik voor ADO Den Haag en Excelsior Maassluis gespeeld. Op dat niveau is er maar één ding dat telt en dat is winnen. Na een nederlaag was ik dan ook kapot en wilde ik het liefst zo snel mogelijk naar huis. Als je dat gewend bent, is het best even raar om een kwartier na een verloren wedstrijd samen aan het bier te zitten of feest te vieren. Stapje voor stapje word ik daar beter in, maar het belangrijkste is dat ik het plezier in voetbal heb teruggevonden.”
Heel toevallig is het niet dat Rens bij Concordia terechtkwam, want de naam Sandell is binnen de club goed bekend. “Mijn vader heeft hier natuurlijk lange tijd gevoetbald en is trainer van het eerste geweest. Daarnaast speelde mijn broer Lars tot voor kort nog in het eerste, maar is hij vanwege zijn nieuwe baan gestopt en speelt mijn zusje in de onder -17, waar mijn vader dan weer trainer van is. Tot slot traint mijn vader, na het wegvallen van de assistent van Wesley, onze aanvallers.”
De aanvaller ervaart geen extra kritische blik van zijn vader. “Vroeger was dat misschien wel zo en dat heeft ervoor gezorgd dat ik erg zelfkritisch ben. We praten thuis natuurlijk wel veel over voetbal, maar niet zozeer over wat ik specifiek beter had moeten doen. Nu is het ook niet zo dat mijn vader alle wedstrijden ziet, want vaak is dat niet te combineren met zijn trainerschap van de dames onder -17. Maar het is wel leuk om met hem over voetbal te praten, zeker als je hoort hoe de mensen binnen de club over hem praten. Hij moet het echt goed hebben gedaan.”

Voetsporen
Zelf treedt Sandell enigszins in de voetsporen van zijn vader. “Want op dit moment ben ik topscorer. Aan de andere kant zijn we niet te vergelijken. Hij was een pure spits, zoals ik dat in de jeugd was. Inmiddels speel ik meer vanaf de flanken. Hierbij ben ik aardig balvast. Verder ben ik niet heel snel, maar is het denk ik moeilijk om me, als ik de bal bij me heb, bij te houden en heb ik een goede actie. Tot slot heb ik nog wel dat neusje voor de goal.”
Hopelijk draagt hij daarmee bij aan directe handhaving. “Want we hebben een selectie die in de tweede klasse ook mee zou moeten kunnen. We zullen de komende wedstrijden alles moeten geven en in een flow moeten zien te komen. Ook al staan we nu op een nacompetitieplek, alles staat zo dicht bij elkaar, dat het er over twee weken weer heel anders uit kan zien. Daarbij heb ik ook geen zin om nacompetitie te spelen.”