Cor Buitenhuis geniet van zijn tweede voetballeven bij d.v.v. Delft

DELFT - Het zit tot op heden nog niet helemaal mee bij d.v.v. Delft. In de eerste zeven wedstrijden vergaarden de groenwitten slechts één punt. Cor Buitenhuis heeft er alle vertrouwen in dat er meer in dit elftal zit. 

Door Alphons de Wit jr. 

Over afgelopen zaterdag wil Buitenhuis het liever niet meer hebben. “De eerste twintig minuten deden we best goed mee en kwamen we zelfs nog wel tot kansen tegen Hazerswoudse Boys. Als die er dan niet ingaan en bij hen is het wel snel raak, dan gaan de koppies bij ons hangen en loopt het even helemaal niet meer. Uiteindelijk liepen zij weg en werd het 1-12.”

Stroeve start
Gelukkig komen dergelijke monsterscores maar zelfden voor bij de mannen van trainer Martin Schouten. “Maar je ziet wel dat we nog niet helemaal aan elkaar gewend zijn in het veld. Vorig seizoen is de club met een standaardelftal op de zaterdag begonnen en na een stroeve start, ging het na de winterstop beter lopen. Inmiddels is de selectie nogal op de schop gegaan. Waar we het seizoen begonnen met twee elftallen, hebben we het tweede door blessures moeten opdoeken. Uiteindelijk denk ik dat er in kwalitatief opzicht een sterkere groep staat dan in het afgelopen seizoen, maar moeten we nog wel wat beter op elkaar ingespeeld raken. Zo gaat het bijvoorbeeld soms mis als we hoog druk willen zetten. Als hierin één iemand verzaakt, loop je achter de feiten aan. Vergelijk het een beetje met Ajax; ik denk dat als we eenmaal een goed resultaat boeken, er vanzelf meer zal komen. Aan de trainers ligt het in elk geval niet; die doen er alles aan om ons erbij te houden en te verbeteren.”
Zelf speelt de 38-jarige verdediger inmiddels voor het vierde seizoen bij d.v.v. Delft. “Ik ben op mijn vijfde bij Groeneweg begonnen en heb daar rond mijn zestiende in het eerste elftal gedebuteerd. Na een verhuizing ben ik daar gestopt en toen vroeg Mark van Dijk of ik zin had om bij Delft in een vriendenelftal te komen voetballen. Zodoende ben ik bij de zondag 3 aangesloten en al snel werd ik door Chris van Noortwijk gevraagd ook eens bij het tweede mee te doen. Toen de club met een standaardelftal op de zaterdag begon, was het de bedoeling dat ik zo nu en dan mee zou doen, maar inmiddels ben ik al meer dan een jaar vaste kracht. Mijn vriendin Monique van der Lee ging steeds mee als verzorgster en nu is ze teammanager.”

Voetbalgezin
In huize Buitenhuis staat dus veel in het teken van voetbal. “Ik speel namelijk niet alleen bij Delft, maar ben hier ook trainer van de onder-14 en daarnaast train ik het elftal van mijn zoon Jason bij DHL. Toen hij daar begon te voetballen, ben ik ingestapt en we hebben het vanaf de grond af aan opgebouwd. Inmiddels speelt hij in de jongens onder -10 en speelt het elftal in de hoofdklasse. Ik vind het super om die progressie te zien; ik ben in voor een dolletje, maar op het veld moet het wel gebeuren.”
Dat is tijdens de wedstrijden waarin hij zelf speelt niet anders. “Ik ben al van jongs af aan een vrije verdediger. Bij Groeneweg en in de zondag 2 bij Delft had ik een wat vrijere rol, zodat ik ook soms voor de goal opkwam. In het eerste elftal moet ik vooral achter blijven staan om de organisatie te bewaken. Daarbij ben ik een type dat wel een balletje kan trappen, maar het toch vooral van zijn inzet moet hebben. Daarbij zou ik misschien soms wat dominanter kunnen zijn in de coaching, maar op dit moment loopt het niet zo lekker en heb ik even genoeg aan mezelf. Als je elke wedstrijd een pak op je broek krijgt, is dat natuurlijk niet goed voor het vertrouwen.”

Vertrouwen
Toch heeft Buitenhuis er vertrouwen in dat er beter tijden komen. “Vorig jaar was de start ook niet goed en eindigden we uiteindelijk het seizoen met vijftien punten. Op dit moment denk ik dat we een sterkere groep hebben. Doordat het tweede is weggevallen, heeft de trainer meer spelers om voor te kiezen in het eerste elftal. Voor mij is het seizoen geslaagd als we twintig punten behalen. Ik denk dat dat er zeker in moet zitten.”
Tot op heden heeft Buitenhuis nog geen moment spijt gehad van het feit dat hij bij Delft is gaan voetballen. “Want het spelletje is toch het leukste wat er is. Ik ben op mijn vijfde begonnen en ik ben er nog steeds helemaal weg van. Daarbij is Delft een hartstikke mooie club met fantastische mensen. Je merkt bijvoorbeeld in de jeugd dat veel mensen bereid zijn om hun handen voor de club uit te steken. Helaas valt het aantal jeugdleden nog tegen, maar de faciliteiten zijn er zeker.”
Toch weet het slot op de deur van trainer Martin Schouten niet hoe lang hij nog door zal gaan. “Ik ben achtendertig en heb ook twee kinderen. Die vinden het ook weleens leuk als papa en mama thuis zijn.”