Langstzittende Delft-lid Leo van Wijk in het zonnetje gezet

DELFT - Dat echte clubtrouw nog bestaat werd vorige week woensdag wel duidelijk. Het bestuur van d.v.v. Delft zette Leo van Wijk in het zonnetje vanwege zijn 75-jarig lidmaatschap bij de club.

En dus gingen de bestuursleden Cas van Velzen en Theo Jansen gewapend met een bos bloemen en een prachtig beeldje bij de 88-jarige oud-doelman langs. Al snel werd duidelijk dat Van Wijk een fervent verzamelaar is. Eerst komt hij met een grote stapel aanschrijvingen langs, maar het wedstrijdverslag van de derby Delft - DHL uit 1959 mag natuurlijk ook niet ontbreken.
"Ik leerde meneer Van Wijk kennen toen ik in 1989 werkte aan een jubileumboek in het kader van het 75-jarig bestaan. Er was natuurlijk -ook via andere leden- heel wat archiefmateriaal beschikbaar, maar iemand raadde me aan om eens bij meneer Van Wijk langs te gaan. Mijn eerste reactie was 'Zoveel kan hij toch niet hebben wat we niet al hebben gezien'. Toch besloot ik om contact op te nemen en zijn verzameling aan d.v.v. Delft, maar ook aan algemene voetbalboeken en -spullen is indrukwekkend."
Die verzameldrift heeft Van Wijk niet van een vreemde. "Ik denk dat ik het van mijn vader heb meegekregen, die knipte vroeger allemaal stukken uit de Delftsche Courant. Daar heb ik nog drieëndertig plakboeken van liggen. Ook in de oorlog plakte ik artikelen in schriften en vanaf het moment dat de geallieerden aan land kwamen tot aan de bevrijding, heb ik alle kranten bewaard. Doordat het papier steeds schaarser werd, werden de kranten ook steeds kleiner."

"HIJ HAD EEN GROTERE MOND"
In Delft is de jubilaris niet de enige met een mooie historische verzameling op het gebied van de stad en het Delftse voetbal. "Die van Henk van der Beek is nog mooier. Ik ben daar niet jaloers op, omdat ik weet dat hij er heel goed mee omgaat. We gaan als het even kan elke week wel bij elkaar langs. Henk was net als ik keeper, bij DHC, maar hij had een iets grotere mond in het doel."
Van Wijk was tussen 1947 en 1957 de vaste sluitpost van het vlaggenschip van d.v.v. Delft. "Ik had weinig lengte, maar blijkbaar was de rest al helemaal niet veel soeps", grapt hij. "Ik kwam in 1941 bij de club terecht. We voetbalden met een aantal jongens uit de buurt altijd in de Thorbeckestraat en dat zat natuurlijk vlakbij de Gistfabriek, waaruit Delft natuurlijk is ontstaan. We vielen op bij meneer Cohen en die vroeg of we niet bij Delft wilden voetballen. Daar hadden we wel oren naar." Dat dit inmiddels ruim vijfenzeventig jaar geleden is, is voor de vereniging Delft een unicum. "Want er zijn best leden die tussen de vijftig en de zestig jaar lid zijn, maar vijfenzeventig jaar hebben we nooit meegemaakt", vertelt Theo Jansen. "Daarom zijn we vijf jaar geleden met het bestuur en meneer Van Wijk uit eten gegaan en hebben we nu gekozen voor een ander cadeau." Dat cadeau is het beeld 'Chapeau' met een mooie plaquette erop.

"ALS IK ERGENS AAN BEGIN, DAN BLIJF IK ER LANG"
"Als ik ergens aan begin, dan blijf ik er ook wel lang", vertelt Van Wijk. "Toen mijn vrouw en ik in 1956 trouwden, namen we bijvoorbeeld een abonnement op de VARA-gids. Dat heb ik nu nog steeds. Net als mijn lidmaatschap van Delfia Batavorum. Daar heb ik nu al heel wat jaarboeken van. Ontzettend interessant."
En gaat de jubilaris nog vaak naar het sportpark om de verrichtingen van zijn club te volgen? "Vroeger deed ik dat vaak, maar de laatste tijd steeds minder. Meestal vertrek ik pas van huis als de wedstrijd al bezig is en als ik dan op de radio hoor dat ze achterstaan, laat ik mijn fiets maar in de hal staan. Ik kan nog steeds niet tegen mijn verlies. En in de periode dat het zo goed ging, zat ik zelf in de lappenmand", vertelt hij, terwijl hij de 'steen' die uit zijn blaas is gehaald toont. "Maar Delft blijft een prachtige club."