Hoe is het nu met Sander ter Steege?

Sander (52) ging als kind al met zijn ouders naar bergen. Op een gegeven moment ontdekte hij het klimmen, waar hij altijd actief in is gebleven. Hij is nu 40 jaar lid van de Nederlandse bergsportvereniging en heeft zijn eigen bouldercentrum in Delft.

Door Guy van Rijn

Hoe ziet je sportcarrière er globaal uit?
Als kind ging ik al vaak met mijn ouders naar de bergen op vakantie. Ik ontdekte al op jonge leeftijd dat ik de bergen super leuk vond. Op mijn twaalfde werd ik lid van de Nederlandse Koninklijke Bergsport Vereniging (NKBV) bij de afdeling Den Haag. Met de bergsportvereniging gingen we tweemaal per jaar op klimweekend naar de rotsen in België of Duitsland. In die tijd had je nog helemaal geen klimhallen, laat staan boulderhallen.

Via de vereniging heb ik een aantal bergsportcursussen gedaan. Een deel van de cursussen was wandelen, maar een deel ook echt klimmen gezekerd met een touw zeg maar. Ik ontdekte dat ik eigenlijk het klimgedeelte het leukste onderdeel van de bergsport vond. Bij het beklimmen van een bergtop moet je altijd een veiligheidsmarge houden, maar bij het rotsklimmen minder. Bij het rotsklimmen zit je gezekerd aan een touw, waardoor een fout niet direct fataal is. Zo kan je op het scherpst van de snede bezig zijn en dat vind ik het leukst.
Ik begon met een cursus rotsklimmen in het huidige Kroatië. Daar leerde ik allerlei vrienden kennen, en eentje had een auto. Met die vrienden ging ik vaak naar de Ardennen en de Eifel in Duitsland. Eind jaren tachtig gingen we voor het eerst naar Fontainebleau (vandaar Delfts Bleau) wat als een soort speeltuin voelde. Je hebt daar boulders voor alle niveaus dus voor iedereen wat.

Vanuit de vereniging ging ik ook klimweekenden begeleiden en cursussen in klimmen geven. Ik gaf met name jeugdcursussen. Voor de Haagse afdeling heb ik zo ook een aantal cursussen (her)ontwikkeld. Ik ben ook nog scheidsrechter geweest bij Nederlandse kampioenschappen klimmen. Ik ben eigenlijk altijd wel druk met de sport geweest. Op een gegeven moment zag ik Monk in Eindhoven: de eerste boulderhal van Nederland en dat vond ik zo’n goed idee dat ik er meteen wat in zag. Ik werkte als freelance IT’er en had samen met een vriend een bedrijf gehad dat klimmuren bouwde. Ik ben toen in 2011 gestopt als IT’er om te onderzoeken hoe ik mijn eigen bouldercentrum kon starten. We zijn in 2012 geopend als vierde bouldercentrum van Nederland.

Wat zijn de mooiste momenten geweest?
Natuurlijk de opening van mijn eigen bouldercentrum Delfts Bleau. Ook de Nationale Kampioenschappen en de Europese Jeugd Cup die we hier georganiseerd hebben waren een hoogtepunt. En dat allemaal mede dankzij een fijn en hecht team.

Wat doe je tegenwoordig?
Ik ben uiteraard nog steeds met Delfts Bleau bezig hier aan de Schieweg, nu al meer dan tien jaar. In 2018 hebben we onze muur achterin nog een stuk uitgebreid en organiseerden wij ook de eerste editie van ons eigen International Youth Open. Dat is eigenlijk bedoeld als een voorwedstrijd van het officiële wedstrijdseizoen.

We kunnen helaas niet altijd in deze hal blijven zitten. Het is de bedoeling dat hier huizen komen, en zodoende zijn we hard op zoek naar een nieuwe plek binnen Delft. Het liefst wordt het een permanente plek met mogelijkheid tot verdere uitbreiding zodat we nog meer mensen kunnen laten ontdekken hoe fantastisch boulderen is.