Hoe is het nu met Peter Oord?

Peter Oord (48) begon op zijn tiende met honkballen bij de Blue Birds en is nog altijd actief lid. Hij speelde in het eerste honkbalteam en is later gaan softballen. Sinds jaar en dag is hij ook trainer-coach van een jeugdteam. 

Door Guy van Rijn

Hoe kijk je terug op je sportcarrière?
Voor ik naar Delft verhuisde zwom en badmintonde ik. Toen we als gezin naar Delft verhuisden begon ik meteen met honkbal bij de Blue Birds. Mijn (stief)vader speelde bij de Blue Birds, en zodoende begon ik ook. Ik startte bij de pupillen, speelde daarna een jaar lang bij de aspiranten en ging daarna al op veertienjarige leeftijd bij de junioren spelen. Eigenlijk is de leeftijd van veertien te jong voor de junioren, maar bij de aspiranten hoorde ik niet.

Al vanaf de pupillen zat ik met Marc Neville in het team, die eerder ook in deze rubriek verscheen. Toen ik zestien was maakte ik ook samen met Marc mijn debuut bij het eerste team van de Blue Birds. Bij dat team ben ik tot mijn tweeëndertigste blijven spelen, tot ik twee jonge kinderen had. Op een gegeven moment vroeg ik me af wat ik in het weekend op het veld aan het doen was met twee kinderen thuis, en toen ben ik ook gestopt.

Na nog even in het derde en daarna toch weer het tweede team te hebben gespeeld, ben ik helemaal gestopt met honkbal en gaan recreatie softballen. Toen mijn zonen rond de zes waren ben ik met mijn zwager en nog iemand begonnen met een BeeBall-team te coachen waar mijn zonen ook in speelden. Dat team ben ik blijven coachen door alle leeftijdsklassen heen tot de junioren wat ze nu zijn. Een van mijn zonen speelt er nog in, en het doel is om ze volgend jaar af te leveren bij de heren 1.

Wat zijn de mooiste momenten geweest?
Heel veel momenten, maar ik moet wel terugdenken aan mijn tijd bij de heren 1. Rond ’95-’96 begonnen we in de vierde klasse. Vanaf dat moment zijn we steeds beter gaan spelen en zijn we in de loop der tijd steeds een klasse hoger gekomen. Na zeven jaar kwamen we uiteindelijk in de eerste klasse te spelen. In het laatste seizoen speelden we een aantal wedstrijden tegen de Herons die wel telkens verloren. De beslissingswedstrijd van het seizoen wonnen we echter van ze, waardoor we toch promoveerden. Dat was een wedstrijd met veel publiek van beide clubs!

Wat doe je tegenwoordig?
Ik speel nog steeds softbal, en daarnaast doe ik wat aan tennis, padel, hardlopen en fitness. Ik ben nu 38 jaar lid van de Blue Birds. Het heren 1 softballen is leuk en gezellig, maar het is geen honkbal. Toch kan ik mijn ei kwijt bij het jeugdteam dat ik nu vanaf 2010 of 2011 coach. In dat team begonnen ze allemaal rond vijf- en zesjarige leeftijd. Ze zijn nu rond de zeventien en achttien. Ik merk dat als ik veel energie geef, ik ook veel energie terugkrijg van die gasten.

Ik heb een vrouw en twee kinderen en we wonen in Tanthof-Oost. Ik heb mijn eigen bedrijf in brandbeveiliging: DC-beheer. DC staat voor Daniel en Chris, de namen van mijn kinderen. We zijn nu bezig met de bouw van ons nieuwe pand aan de Bellweg. Honkbal is een mooie sport, die een beetje tussen een individuele sport en een teamsport in zit.