Hoe is het nu met René Westervoort?

René Westervoort (54) voetbalde in zijn jeugd, maar maakte rond zijn achttiende de overstap naar honkbal. Hij heeft een tijd lang gehonkbald, en maakte eind vorige eeuw de overstap naar het softbal. René softbalt nog altijd bij de Blue Birds. 

Door Guy van Rijn

Hoe zag jouw sportcarrière eruit?
Ik begon eigenlijk met voetbal bij Vitesse in Delft. Dat zat in die tijd aan de Oudelaan en de Brasserskade. Dat heb ik van mijn zesde tot mijn zestiende gedaan. Mijn klasgenoten en vrienden voetbalden, en dat deed je dan ook gewoon. Ik hield sowieso van sport, dus dat hielp ook mee. Een jaar voordat ik stopte kwam ik in het eerste van de junioren te spelen, maar dat vond ik te veel trainen. Toen ben ik nog teruggezet naar de B1, maar dat vond ik niks. Zodoende ben ik gestopt met voetbal.

Tussendoor heb ik een jaartje niets aan sport gedaan. Een klasgenoot honkbalde, en door zijn verhalen ben ik ook gaan honkballen. Ik begon bij de Blue Birds en ben er nooit meer weggegaan. Op een gegeven moment richtten kennissen een vriendensoftbalteam, de Freddy’s, op.

Bij de Freddy’s kwamen ze mensen te tekort, en mij leek het een gezellig team. Rond 1997 ben ik bij de Freddy’s gaan spelen. In die tijd heb ik nog een paar jaar zowel gehonkbald als gesoftbald. De spelers van de Freddy’s zijn eigenlijk in de loop der jaren mijn tweede familie geworden. Het team is vernoemd naar Freddy Heineken, aangezien het bijna allemaal bierdrinkers zijn, behalve ik dan. Ik ben meer van de zoete dranken.

Naast het sporten zelf heb ik bij de Blue Birds ook ondersteunend werk gedaan zoals materiaalbeheer, groenonderhoud en coaching. Een paar jaar heb ik het eerste damesteam gecoacht, en later een soortgelijk team als de Freddy’s, de Dèja vu’tjes. Tot slot heb ik heel wat meegeholpen met jeugdteams.

Wat zijn de mooiste momenten geweest?
In 2010 zijn we kampioen geworden met de Freddy’s en tegelijk ook met het damessoftbalteam dat ik toen coachte. Het draaide gewoon allemaal goed en we hadden weinig blessures. De Freddy’s is wat mij betreft één groot hoogtepunt geweest.

In de tijd dat ik nog honkbalde in het tweede team werden we enkele jaren achter elkaar kampioen waarna we promoveerden. Daardoor kwamen we ook tegen de betere teams in vooral de Haarlemse regio te spelen. Dat was wel een superjaar. Dat was in de tijd dat ik honkbalde en softbalde in ‘97 of ‘98.

Wat doe je tegenwoordig?
Ik speel nog steeds bij de Freddy’s en we bestaan dit jaar vijfendertig jaar. Elk jaar hebben we een uitje aan het begin van het seizoen. Op het shirt wat ik bij me heb staan alle uitjes van de afgelopen vijfendertig jaar. Momenteel verzorg ik het materiaal voor de club, wat vooral inkopen en verdeling inhoudt. Ik doe ook nog wat groenonderhoud, behalve de velden welke door de gemeente gedaan worden. We hebben een terreinmeester, maar die komt op leeftijd en ik neem steeds meer van hem over. Tot slot help ik achter de bar.
Ik werk nu zesentwintig jaar in de groenvoorziening voor de TU-Delft. Ik werk echt voor de TU zelf, want het is een van de weinige universiteiten in Nederland die nog zijn eigen groenbeheer doet. Ik woon aan de Kloosterkade in de Wippolder.