Oudste Delftse is op 105-jarige leeftijd nog niet te oud om te vergeven

DELFT – Anna Stalman-Gouw werd maandag 105 jaar oud. Daarmee is ze de oudste Delftse. Delft op Zondag was erbij en vierde deze heugelijke gebeurtenis mee.

Door: Jesper Neeleman

In woonzorgcentrum Abtswoude hoeft niet lang naar de benedenwoning van de jarige job te worden gezocht. De deurposten hangen vol slingers en ballonnen en van verre klinkt het geschreeuw. 105 Jaar op aarde, daar wordt je gehoor niet beter van. Mevrouw Stalman is behoorlijk doof, maar wie hard genoeg praat dringt nog tot haar door. Gelukkig is schoondochter Lida vandaag ook van de partij. Zij vertelt dat de verjaardag dit jaar in stilte wordt gevierd. Figuurlijk. Er komt vandaag alleen hoog bezoek van de burgemeester. En Delft op Zondag. Mevrouw Stalman mag, wat haar gezondheid betreft, niet mopperen, antwoordt ze. "Ik heb alleen pijn aan m'n poot." Dat valt, als je bedenkt wat ze in haar leven allemaal heeft gedaan, nog mee. Ze werkte op jonge leeftijd als huishoudelijke hulp, in een tijd dat er nog lang geen wasmachines of stofzuigers bestonden. En ze bleef werken. Zelfs op 100-jarige leeftijd was ze nog actief, toen als vrijwilliger in buurthuis De Wending. Toen ze hiervoor op 98-jarige leeftijd een lintje kreeg, werd ze de oudste Nederlander met een Koninklijke Onderscheiding.

Burgemeester Bas Verkerk komt binnen. Mevrouw Stalman veert op. "Hoe is met u?", vraag ze de burgemeester. "Dat kan ik beter aan u vragen", antwoordt hij. Ze krijgt al sinds haar honderdste verjaardag elk jaar de burgemeester op bezoek als ze verjaart. Jarenlang deed ze bij hem haar beklag over bezuinigingen op de buurthuizen. Ze was boos, maar vandaag heeft ze de strijdbijl begraven, legt Lida uit. Ze wil het daar niet meer over hebben. Vandaag wil ze vertellen over twee borduurwerkjes aan de muur. Eén werkje heeft ze jaren over gedaan. Ze had weinig geld, dus moest steeds eerst sparen voordat ze weer materiaal kon kopen om verder te borduren. "Hoe oud is dat borduurwerkje?", vraagt Verkerk. "Hartstikke leuk", antwoordt mevrouw Stalman. "Hé, zo één heb ik ook", zegt ze dan, wijzend op de ambtsketting van de burgemeester. Ze laat haar ketting met alarmknop zien. Ze groeide op onder het regime van een erg zuinige en erg gelovige vader. Ze ging stiekem naar de bioscoop en als ze ging kaarten bij de buren, zei ze dat ze daar ging breien. "Want kaarten was heidens", legt ze uit. "Nee, ik heb me niet verveeld. Ik was soms ook wel een beetje ondeugend." Zo werd ze eens op de bon geslingerd toen ze een bloem plukte. De bekeuring bedroeg 50 cent. Toen een fortuin.

Ze trouwde op late leeftijd - toen ze 42 was - en kreeg op haar 45^ste haar enige kind. Mevrouw Stalman hield van koken en maakte soms bijzondere gerechten. "Zoals broccoli met peer", roept Lida vanuit de keuken. "Broccoli met peer", reageert Verkerk, "dat moet je aandurven." Samen bekijken ze de felicitaties van de Koning. "Nou, hartstikke leuk, toch?", vindt de jarige. Hoe ze zo oud heeft kunnen worden, weet de 105-jarige Delftse ook niet precies. "Goed eten, niet roken, niet drinken, goed bewegen en hard werken", zegt ze dan. Verder schijnt het ook in haar genen te zitten. "Ik heb altijd veel interesses gehad. Kijk, op deze foto, was ik aan het biljarten. Ik deed mee met de mannen."