Danny Stolk is in zijn broodnodige Vissenasiel als een vis in het water

Editie: Week 3, Jaargang 22 |

Danny Stolk kijkt nog eens naar de drie kaaimansnoeken, waar vele aquariumbezitters wel interesse hebben. “Maar ze worden drie meter groot en geef ze dus alleen mee aan mensen die er genoeg ruimte voor hebben. Het belang van de vis gaat boven alles.”

DELFGAUW – Danny Stolk (28) heeft honderden visjes in een varkensstal, honderden euro’s aan maandelijkse lasten en weinig inkomsten. De Delftenaar heeft in Delfgauw een vissenasiel en hij geniet er dagelijks van om vissen te redden van de dood.

Als we dinsdagmiddag komen kijken wordt hier door Stolk en de vrijwilligers hard gewerkt. Marcel Kessenich verft een muur wit, Fevki Cakmak gooit nog wat hout in de potkachel en Patrick van Vliet sjouwt met materialen waar een aquarium van kan worden gemaakt. De dierenvrienden hebben de stal drie maanden geleden betrokken, maar er is nog veel werk aan de winkel. “We hebben hier nu 45 bakken. Dat moeten er 300 woorden”, vertelt Danny Stolk. “We hebben er zoveel nodig omdat er zoveel aanbod is. Alle vissen die mensen hier langsbrengen moet je ook kwijt kunnen en je kunt niet elke vis bij elkaar doen.”

‘IK HEB HIER TOT M’N NEK IN DE STRONT GESTAAN’
De geschiedenis van het allereerste en nog altijd enige vissenasiel van Nederland begin in 2008, als Reinier Riem in zijn huis in Delfgauw begint met de opvang van vissen die voor anderen overbodig zijn. Danny Stolk komt een jaar later via internet met Reinier in contact en gaat hem helpen. “Want ik vond zijn idee en hoe die dat deed hartstikke leuk.” De Delfgauwenaar was bovendien een goede leermeester. “Hij heeft vierhonderd keer meer verstand van aquariumvissen dan ik.” Reinier kreeg echter gezondheidsklachten en trok het niet meer de vissenopvang te runnen. “Dat was een klap in m’n gezicht”, zegt de 28-jarige Delftenaar. Stolk liet de moed niet zakken en vond een varkensstal aan de Zuideindseweg 71 die hij kon huren. De stal moest alleen eerst worden schoongemaakt. “Ik heb hier tot aan m’n nek in de stront gestaan, maar Reinier was blij dat ik het overnam. Ik had alleen nooit verwacht dat het zo hard zou gaan met stroomkosten, dat is hier zo’n 700 euro per maand.” Stookkosten heeft hij niet echt, want de ruimte wordt verwarmd met een houtgestookte potkachel.
Danny Stolk is overdag druk in zijn asiel. ’s Avonds werkt hij bij Post NL. De 1100 euro die hij hier maandelijks verdient steekt hij in het vissenasiel. Zijn vriendin, die hij alleen in het weekend en zelfs dan vaak niet ziet, onderhoudt hem. “M’n liefde voor vissen gaat ver”, bekent hij. “Daar heb ik thuis menig discussie over gehad. Mensen verklaren me ook wel voor gek, zelfs de verhuurder van deze ruimte. Maar ik heb altijd gezegd: er moet een opvang voor vissen zijn.” Hieraan vasthouden viel niet altijd mee. “Ik heb wel eens gezeten dat ik dacht: Hoe moet dit nu verder? Ik heb nog zoveel materialen nodig…”

‘NORMAAL GESPROKEN GOOIDEN ZE DAN EEN FLES BLEEKMIDDEL IN DE BAK’
Gelukkig zijn er ook lieden die hem steunen. Zoals John van der Burg uit Oude Leede, die een eigen sloopbedrijf heeft. “Toen ik bij hem aanklopte vroeg hij wat ik nodig had. ‘Wat niet?’, antwoordde ik. Bijna alles wat je hier ziet komt van hem. Hij sloopt tegenwoordig heel lief. Om materialen voor het asiel over te houden. Zonder hem waren we nu nooit zo ver geweest.” De mannen van het Vissenasiel hopen echter snel nog veel verder te zijn. Want de aanvoer van niet gewenste vissen is groot. Die komen niet alleen van particulieren, die stoppen met hun hobby, maar ook van professionele kwekers die een miskweek of overbevolking hebben. “Normaal gesproken gooiden ze dan een fles bleekmiddel in de bak. Dan zijn alle vissen binnen 30 seconden kapot. Nu worden zulke vissen hier naartoe gebracht.” Het gebeurt daarnaast regelmatig dat iemand nieuwe vissen koopt die vervolgens niet samen blijken te gaan met de andere bewoners van een aquarium. Een in het Vissenasiel verblijvende cichlide met een afgebeten kieuw is hier het bewijs van. Andere visjes missen hun staart.  Er zijn talloze redenen waarom aquariumbezitters hun vissen wegdoen. “Maar het is leuk om te zien dat er mensen zijn die dat niet erg vinden en juist een bak willen met afgedankte vissen”, merkt Danny op. Zodoende ontmoet hij veel gelijkgezinden. “Die komen van heinde en verre hierheen voor een afgedankte vis. Dan denk ik: We doen dit werk niet voor niets.”
Hij schat dat er sinds de oprichting van het Vissenasiel gemiddeld zo’n 7000 vissen per jaar worden gered van de toiletpot of een fles bleekmiddel. “Mensen kunnen nergens anders naartoe. Je kunt ook overal een vis kopen, maar wat nou als je ervan af wil? Het is eigenlijk gek dat alles in Nederland zo goed is geregeld, maar er niets voor vissen is. Waarschijnlijk omdat ze niet aaibaar zijn.”

De grote toestroom van ongewenste vissen leidt wel tot hoge kosten voor stroom, voer en medicijnen. Dus moet de asielhouder soms praten als Brugman om iets voor elkaar te krijgen en er financieel weer uit te komen. Hoe hij de moed erin houdt? “Als ik van de honderd keer één keer ‘ja’ hoor; dat geeft zóveel energie. Dan kan ik toch weer doorgaan.” Vanwege de penibele financiële situatie is een zeeaquarium nog geen optie. Daar baalt Danny van, want soms wordt hem gevraagd een zeevis op te vangen. “Dan moet ik nee zeggen. Heel erg jammer, maar ik kan het niet betalen. Dat is de realiteit.”

‘IK HEB VAAK GEHOORD DAT IK NIET MET EEN VISSENASIEL MOET BEGINNEN’
Het asiel is elke middag van 14.00 uur tot 17.00 uur en op zaterdag van 11.00 uur tot 17.00 uur geopend. Danny is er elke dag ’s ochtends al te vinden. Hij geniet er, van de mensen die komen en vooral ook van de vissen. “Zeker als je die vooruitgang bij sommige vissen ziet. Dan komen ze binnen en denk je dat ze het niet redden. Maar dan knappen ze tóch op en brengen we ze uiteindelijk bij iemand onder. Ik heb vaak gehoord dat ik niet met een Vissenasiel moet beginnen, hoorde veel negatieve berichten. Maar ik heb toch doorgezet en onze Stichting Vissen Asiel Nederland groeit. Vissen hebben hier een prachtige kans op een tweede leven. Met dank aan vele vrijwilligers en donateurs.” Wie het Vissenasiel wil helpen kan op de website www.vissenasiel.nl meer informatie vinden. Vrijwel alle hulp, materialen, financiën en spullen zijn meer dan welkom. “Want van drie kapotte pompjes kunnen we ook een pomp maken”, weet Danny. (JN)

Download de laatste krant!

Energieweg 3
2627 AP Delft

T: 015 - 214 39 12
info@delftopzondag.nl