Inloophuis Debora maakt het leven, voor wie het moeilijk heeft, net iets makkelijker

Editie: Week 14, Jaargang 23 |

De gasten van Inloophuis Debora, met van links naar rechts: Loes Dubbeldeman (in het groen), Henriëtte Reijnders, Dave Hoek, Magda Verkerk (zittend aan tafel), Conny Bazuin en Peter Mossel. Op de achtergrond gastvrouwen Joke van Dommelen en Magda den Dulk.

DELFT – Inloophuis Debora is een ontmoetingsplek voor mensen met kanker en hun naasten. Maar het is meer, veel meer dan dat, blijkt wel tijdens een gesprek met de gasten.

We spreken zes van hen. Allemaal hebben zij te maken of te maken gehad met die ziekte die je hele leven op z’n kop kan zetten. Gelukkig is er dan een plek als Inloophuis Debora. “Als je kanker krijgt is de eerste behoefte een behandeling”, begint Henriëtte Rijnders. Plots is alles anders. “Waar kun je vervolgens heen? Hierheen. Mensen hebben hier aandacht voor je, je gaat weer leven.” Conny Bazuin is de plek als haar tweede thuis gaan zien, vertelt ze. En wie denkt dat het in de huiskamer aan de Aart van der Leeuwlaan één grote treurnis is, vergist zich. “Er wordt hier meer gelachen dan gehuild”, verzekert Magda Verkerk ons. “Als je niet over je ziekte wilt praten, dan hoeft dat niet.”

‘IK DACHT: DIT IS EEN HUIS VAN KOMMER EN KWEL. HET TEGENDEEL IS WAAR’
Anke Bunschoten had, vertelt ze, behoorlijk lang getwijfeld voordat ze hier voor het eerst binnenstapte. “Ik dacht: Dit is een huis van kommer en kwel. Maar het tegendeel is waar. Je wordt hier in je kracht gezet, ook door alle activiteiten, die professioneel worden begeleid. Je bent dan even met heel andere dingen bezig dan je ziekte.” Ook Magda Verkerk zat aanvankelijk vol twijfels. “Ik had al vier keer voor de deur gestaan, maar durfde niet aan te bellen. Bang dat ik lastig en zielig werd gevonden.” Toen ze er voor de vijfde keer stond, merkte één van de gastvrouwen haar op en opende de deur. “En het blijkt hier zó gezellig te zijn. Het is ons kent ons”, oordeelt Verkerk nu.

Niemand die het je kwalijk neemt als je je dag niet hebt, geeft Loes Dubbeldeman aan. “Toen ik hier net kwam kon ik niks. Ik had tijd nodig om te acclimatiseren. Die tijd word je gegeven.” Peter Mossel is één van de weinige mannen die het inloophuis bezoekt. “Ik voelde me in het begin, als man zijnde, wel wat alleen, maar toch geaccepteerd. Ik kom hier nu drie keer week voor een kop koffie, activiteiten en om te praten.”

‘JE KUNT HET TEGEN GERANIUMS VERTELLEN, MAAR DIE GEVEN GEEN ANTWOORD’
De gasten weten uit ervaring dat ‘praten’ in het inloophuis dikwijls makkelijker gaat dan thuis. Familie zit niet altijd op verhalen over hun ziekte te wachten. Tegelijkertijd willen zij er hun familie niet teveel mee lastig vallen. “Als je net terug komt uit het ziekenhuis, kun je altijd even langs het inloophuis”, zegt Reinders. Bovendien, voegt Verkerk er aan toe: “Je kunt het ook thuis tegen de geraniums vertellen, maar die geven geen antwoord.”

Peter Mossel vindt het fijn hier onder de mensen te kunnen zijn. “Ik kan langs het water zitten en vissen, maar dat is het ook niet voor mij.” Liever doet hij mee met de dames van het inloophuis. “Als ik er tijdens het haken even niet uitkom, vraag ik m’n buurvrouw  of ze me kan helpen. Inmiddels kan ik trouwens goed haken. Op mijn beurt help ik andere gasten met hun ICT-problemen.”
Op tafel ligt een stapel wenskaarten, vol met beterschapswensen voor gasten die het op dat moment zwaar hebben. Vanmiddag gaat de stapel op de bus. “Als mensen ziek zijn of het zwaar hebben wordt er aan hen gedacht”, zegt Anke Bunschoten. “Toen ik op een dieptepunt zat heeft me dat enorm verrast en geholpen. We zijn hier één grote familie.”

‘IK HEB HIER WEER ZIN GEKREGEN IN HET LEVEN’
-Wat heeft het inloophuis jullie gebracht?
Verkerk: “Een nieuwe toekomst. Ik heb hier weer zin gekregen in het leven.”
Bunschoten: “Een stukje levensvreugde.”
Verkerk: “Ik moet er niet aan denken dat ik hele dag thuis had moeten zitten, kijkend naar dat kastje.”
Mossel: “Ik kom uit het bedrijfsleven zat middenin het werkproces, maar door m’n ziekte hield dat op. Hier kwam ik weer uit m’n isolement en ik was weer bezig met van alles. Inloophuis Debora gaf weer een behoorlijke invulling aan m’n leven. Ik vind het bovendien uniek dat dit er is. Voor hartpatiënten is er niet iets als Debora. Terwijl dit een hele mooie manier is om vanuit je ziekte weer in het leven te komen.”

Inloophuis Debora is van maandag tot en met vrijdag geopend van 10.00 uur tot 16.00 uur. Meer weten? Kijk dan op www.inloophuisdebora.nl of de Facebook-pagina van Inloophuis Debora of bel naar 015-2576727.

Download de laatste krant!

Energieweg 3
2627 AP Delft

T: 015 - 214 39 12
info@delftopzondag.nl