Jos Lammers zat erbij, keek ernaar en schreef erover
AlgemeenEditie: Week 13, Jaargang 23 |
Jos Lammers bij de piano op het nieuwe station. ‘Geweldig om te zien dat hier zelfs ’s nachts mensen op zitten te spelen.’
DELFT – Jos Lammers kijkt vanuit zijn woning aan de Westvest uit over het stationsgebied. Vijf jaar lang beschreef de 63-jarige Delftenaar met columns voor www.spoorzonedelft.nl wat hij zag gebeuren.
Dat leverde een reeks leuke en luchtige stukjes op waarin Lammers beschreef en fotografeerde wat hij zag. Van de aankondigingsborden van de sloop van de Houttuinen tot de oplevering van het nieuwe station. Lammers schreef gemiddeld één column per week en 278 in totaal. Die werden overigens niet altijd geplaatst. “Bijvoorbeeld als ik een bouwvakker zonder helm fotografeerde, of iets niet helemaal volgens de Arbo was.”
-Hoe heb je het ervaren om de Spoorzone vijf jaar te volgen?
“Het was erg leuk om te doen. Je gaat er heel anders door naar zo’n bouwwerk kijken. Vanmorgen nog, reed er een truck met oplegger voorbij. Die mocht het wegdek niet beschadigen, dus liepen er vier mannen omheen die steeds weer met hun handen een plaat voor de wielen legden, de hele route lang. Een dappere klus. Daar kan ik vol bewondering naar kijken. Het schrijven van de columns heeft me geholpen met een menselijke blik naar het project te kijken, in plaats van dat je vooral denkt aan herrie en stof. Ik zette mezelf ertoe aan goed te kijken. Dan vond ik vooral de momenten mooi waarop je een inkijkje kreeg in het menselijk leven op de bouwplaats. Dat ze voor de lunch een grote koelbox tevoorschijn halen. Geen broodtrommeltje, hè, maar een box waar ze dan twintig boterhammen uithalen. Prachtig.”
-Wat vind je van de mannen op de bouwplaats?
“Ik heb een grenzeloze bewondering voor hun geduld en capaciteiten om kleine stapjes te maken. Eén man heeft een enorme lengte aan tunnelwand uitgegraven. Dat ging heel langzaam, een paar meter per dag. Als je teveel naar het resultaat kijkt, word je daar moedeloos van. Maar ze werken rustig en gestaag door. Door daar naar te kijken, leerde ik dat het goed is jezelf te concentreren op wat je doet en dat je niet te snel iets maar af wil hebben.”
-Wat was nog meer mooi?
“De kneuterigheid die je soms ziet bij zo’n grootschalig project. Bij het plaatsen van een raam van het Stadskantoor ging vorige week iets mis en barstte het raam. Dat wordt dan met duct tape en karton gerepareerd. Tegelijkertijd is heel mooi te zien hoe ze die glazen ramen inhangen. Dat gaat op de millimeter nauwkeurig, heel knap. Grappig was ook toen ze bij het water damwanden hadden geslagen. Toen waren er allemaal visjes tussen de kade en de damwand gekomen. Dan kun je denken: ik gooi er een berg zand over en klaar. Maar toen heeft een man met een schepnetje een halve dag op de damwand gestaan en al die kleine visjes over de wand staan gooien. Dat zijn dingen waar je via de reguliere voorlichting niets over hoorde.”
Gelukkig waren er de columns van Jos Lammers. Daaraan kwam vorige maand helaas een einde. “Op een gegeven moment is het klaar dan heb je alles verteld. Als je de neiging krijgt in herhaling te vallen, moet je stoppen. Vijf-en-een-half jaar is mooi genoeg. Ik zal het, verwacht ik, wel gaan missen om een podium te hebben waarop ik zoveel kwijt kan...”
Kijk voor alle 278 stukjes en foto’s op www.joslammers.nl en klik op ´columns´.
Download de laatste krant!
Energieweg 3
2627 AP Delft
T: 015 - 214 39 12
info@delftopzondag.nl
