Een bouwwerk van blunders: 2006 - 2010

Editie: Week 39, Jaargang 22 |

Nog altijd worden door de scheuren in de Sint Sebastiaansbrug vrachtwagens op de brug geweerd.

DELFT – Een fundering vol scheuren, twee aanbestedingen op de klippen en geklungel met bouwplannen. Hoe een betonnen brug in acht jaar tijd maar niet wordt vervangen. Deel 1 van een reconstructie.

Door: Bjinse Dankert

"De Sebastiaansbrug, zou die er ooit komen?" In de stem van wethouder Pieter Guldemond klinkt een zekere wanhoop door. Het is begin maart dit jaar, en voor de zoveelste keer staat het onderwerp van de brug over de Schie op de agenda van een raadsvergadering, de laatste voor de STIP-wethouder. Bijna acht jaar lang is de technische universiteitstad Delft al aan het ploeteren om de Sint Sebastiaansbrug te vervangen – zonder tastbaar resultaat. Guldemond zal zich goed bewust zijn van die lange tijdspanne: hij stemde in oktober 2006, toen nog als raadslid, zelf in met het allereerste bouwvoorstel.

Dat plan, voorgesteld door toenmalig wethouder Anne Koning (PvdA), werd destijds unaniem door de raad aangenomen. De verouderde brug, gebouwd begin jaren zestig, zou worden opgelapt en verbreed zodat de nog aan te leggen tramlijn 19 over de brug kon gaan rijden. Voor Koning moet de bouwoperatie als een relatief klein klusje hebben geoogd: toen al zat de wethouder middenin de voorbereidingen voor de grootste bouwput die de stad zou kennen - het aanleggen van de ondergrondse spoortunnel. Optimistisch werd gedacht dat de renovatie van de Sebastiaansbrug binnen een paar jaar kon worden afgerond, in ieder geval vóór de werkzaamheden aan de Spoorzone in ernst zouden beginnen.

Het zou in acht jaar heel anders lopen.

Eerste tegenslag
De eerste tegenslag dient zich aan wanneer in de fundering van de brug scheuren en andere ernstige tekenen van verval worden aangetroffen. Begin 2008 is het al duidelijk dat een restauratie flink duurder wordt dan eerst gedacht. De scheuren breiden zich zelfs uit: de situatie wordt in april 2008 zo acuut dat een noodingreep nodig is. Er wordt een verbod voor vrachtverkeer over de brug ingesteld, een regel die tot aan de dag van vandaag geldt. Ook de Provincie Zuid-Holland roert zich. Zij wil graag dat de nieuwe brug een meter hoger wordt, mede om het scheepvaartverkeer op de Schie te verbeteren. Na overleg gaat Koning begin 2009 hiermee akkoord, de plannen worden weer aangepast. Van een renovatie kan zo vrijwel geen sprake meer zijn: de hele brug zal worden vervangen. Ook al is het karakter van de bouwklus danig veranderd, de wethouder blijft een krappe planning hanteren: pas in juni 2009 kan het proces van aanbesteding starten, terwijl er in januari 2010 al gebouwd moet gaan worden.

Die aanbesteding strandt echter jammerlijk. Twee maanden later trekt Koning de aanbesteding weer in. Ze informeert de gemeenteraad, herhaaldelijk, dat 'van de vijf aangemelde gegadigden slechts één partij voldoet.'

Maar een geheim verklaarde presentatie die de huidige projectleider van de gemeente afgelopen zomer aan raadsleden presenteerde, schetst een heel andere beeld. Volgens deze presentatie was er bij de eerste aanbesteding sprake van 'slechts één inschrijvende aannemer'. Dit zou in de eerste plaats betekenen dat de blamage voor de gemeente nog veel groter was. Het zou ook betekenen dat de wethouder de gemeenteraad in 2009 verkeerd informeerde. Gevraagd om een reactie, laat Koning deze krant weten dat het hier een 'misverstand' betreft en dat er wel degelijk vijf partijen zich destijds bij de gemeente hadden aangemeld. Koning laat schriftelijk weten dat haar brief aan de gemeenteraad 'niet gaat over de finale fase van aanbesteding, maar over een van de daaraan voorafgaande fasen. Daarbij bleek slechts een van de vijf gegadigden te voldoen aan de eisen van de drie samenwerkingspartners.'

Maar de ellende begint pas, want de tweede aanbesteding eindigt al even roemloos. Koning laat met veel vaart onderzoeken wat er aan het eerste aanbestedingstraject schortte. Nog geen vier maanden later gaat de tweede aanbesteding de deur uit. Meerdere aannemers tekenen hierop in, maar het verdere verloop van de aanbesteding zal Koning niet meer als wethouder meemaken. Ze vertrekt in april na raadsverkiezingen, de vers geïnstalleerde CDA-wethouder Milène Junius mag het stokje overnemen.

Fuik
Het blijkt geen beste erfenis voor Junius. De eerste beslissing van de nieuwe wethouder is niet mals: ook zij trekt de aanbesteding, voor de tweede keer, in. Gedurende haar uitleg aan de raad wordt duidelijk dat door de gemeente wederom flink is geblunderd. Voor het bouwen van een hogere brug had advies aangevraagd moeten worden – dat gebeurde niet op tijd. Voor bomen met een monumentale status moet een kapvergunning worden aangevraagd – daar had de gemeente geen rekening mee gehouden. "We zaten in onze eigen juridische fuik", verklaart Rob Kleijwegt, de toenmalige adjunct-directeur van Stadszaken, aan de raad. Er komt nog meer bij. Anno 2014 meent de huidige projectleider dat ook de kwaliteit van de toenmalige ontwerpplannen 'matig' was. Al met al, een nieuwe blamage voor universiteitstad Delft.

Zo zijn binnen een jaar twee pogingen om een nieuwe brug te bouwen compleet gestrand. Het is aan Junius om van voren af aan te beginnen. Maar het zal haar vier volle jaren kosten voordat de derde aanbesteding zelfs maar van start kan gaan.

Volgende week: de geschiedenis herhaalt zich, een reconstructie van de afgelopen vier jaar.

Stadsbestuur is ‘bijzonder ontstemd’
Wethouder Harpe laat in reactie op deze publicatie weten: "Wij willen de brug voor een zo gunstig mogelijke prijs laten bouwen. Het college is bijzonder ontstemd dat bedragen naar buiten zijn gebracht. Dat is niet in het belang van onze stad. Ook betreurt het college dat de krant Delft op Zondag ervoor heeft gekozen om hieraan mee te werken."

Download de laatste krant!

Energieweg 3
2627 AP Delft

T: 015 - 214 39 12
info@delftopzondag.nl