Hoe is het nu met Lisa Kuiken?

Lisa Kuiken (30) begon als klein meisje met hockeyen bij Hudito en werd gelijk verliefd op de sport en de vereniging. Naast het hockeyen is ze als voorzitter ook op een andere manier betrokken bij de Delftse club. Hoe kijkt ze hierop terug?

Door Frank van der Steen

Hoe ben je ooit begonnen met hockeyen?
Toen ik in de kleuterklas zat ben ik op woensdagmiddag een keer met een meisje uit mijn klas meegegaan naar de vriendjestraining bij Hudito. Ik was gelijk verliefd op de sport en heb sinds dat moment elke dag bij mijn ouders gezeurd dat ik op hockey wilde. Toen ik vijf jaar was heb ik me ingeschreven en werd ik officieel Hudito’er!

In welke teams heb je allemaal gespeeld?
In de jeugdteams speelde ik met klasgenoten en andere kinderen. Als groep hebben we de hele jeugd samengespeeld. Toen ik net 18 was, speelde ik mijn eerste seizoen bij de senioren in Dames 2, wat in het begin best spannend was. In de jeugd ben je even oud, maar in de senioren is het een mix van 18-jarigen en ervaren spelers. Dat bleek al snel ook erg leerzaam.

En toen kwam je in Dames 1?
Ik had mezelf opgegeven voor de open trainingen voor Dames 1. Ik heb in het tweede een jaar mogen wennen aan de senioren en stroomde daarna door naar het eerste. Ik studeerde destijds in Amsterdam, maar woonde in Delft om te blijven hockeyen bij Hudito. Het hockeyen in Dames 1 was voor mij heel belangrijk. Ik had het rennen en het vangnet van een team en vereniging echt nodig als uitlaatklep, omdat er thuis een hoop speelde. Het was fantastisch om samen met vrienden en onder begeleiding van een goede coach in het eerste team van mijn cluppie te spelen!

Heb je nog meer hoogtepunten?
Toen ik 21 was ben ik voor mijn studie naar Peru gegaan en heb ik voor zes maanden in Lima gewoond! In Peru is het hockey kleiner dan in Nederland, maar de passie minstens even groot. Je hebt daar ongeveer tien clubs en bij één van die clubs heb ik een half seizoen mee mogen doen. Uniek dat je zonder dat je dezelfde taal spreekt, toch meteen goed samen kan spelen. Uiteindelijk ben ik zelfs kampioen van Peru geworden! Dat was een hele gave ervaring.

Wat heb je nog meer voor Hudito gedaan?
Toen ik een jaar of 10 was ben ik begonnen met training geven. Ik vond het zelf altijd leuk om training te krijgen van leuke trainers en wilde dat aan deze kinderen teruggeven. Ook heb ik een aantal jaar in de jeugdhockeycommissie gezeten, waar ik de overgang van de jeugd naar de senioren soepel liet verlopen. Vanaf mijn 23e heb ik training gegeven aan de veteranen van Hudito. We hadden veel lol tijdens de trainingen en het was de start van mooie vriendschappen.

Wat doe je tegenwoordig?
Ik hockey nog in Dames 3 en ben daarnaast al een aantal jaar voorzitter van Hudito. Ik werd ooit gebeld door voormalig voorzitter Wessel Pil met de vraag of ik zijn opvolger wilde worden. Hier hoefde ik niet lang over na te denken, omdat Hudito de rode draad is in mijn leven. Als voorzitter bewaak ik de cultuur van de club en zorg ik voor het borgen van de continuïteit. Iedereen moet zich prettig voelen op Hudito en als er zaken besproken moeten worden kunnen mensen bij mij terecht. Ik weet niet hoelang ik nog voorzitter ben, maar ik zal altijd betrokken blijven bij Hudito!