Hoe is het nu met Piet Reedijk?

Piet Reedijk (72) haalde op 7-jarige leeftijd zijn zwemdiploma bij het Sportfondsenbad aan de Weteringlaan. Hij kon goed waterpoloën en speelde vanaf 1969 tot 1973 in het Nederlands waterpoloteam. Later is hij onder meer directeur geweest van het Sportfondsenbad waar hij ooit begon. Naast het waterpolo heeft hij ook gehockeyd bij Hudito.

Door Guy van Rijn

Hoe zag uw sportcarrière eruit?
Ik heb gezwommen en aan waterpolo gedaan. Mijn opa had ooit een obligatie van de stichting Sportfondsenbad in Delft gekocht bij de oprichting in 1934. Ik werd geboren in 1951, en die obligatie kwam uiteindelijk bij mij terecht en leverde ook een lidmaatschap bij het Sportfondsenbad op. Zodoende ben ik begonnen met leszwemmen en daarna wedstrijdzwemmen.
Toen ik 7 was haalde ik mijn zwemdiploma. Daarna ben ik gaan wedstrijdzwemmen en waterpoloën bij DZV. Fred van der Zwam stimuleerde mij om te gaan waterpoloën en Anita Schenke was de dame die mij ertoe bracht om ook de zwemsport te gaan doen. Op een gegeven moment heb ik wel gekozen voor het waterpolo. Met de jeugd heb ik nog meegedaan aan de Nederlandse kampioenschappen. Vanaf 1967 speelde ik in het eerste van DZV en het Nederlandse jeugd waterpoloteam. Op mijn 18e speelde ik mijn eerste interland bij het A-team onder leiding van Harry Vriend.

Tot en met ’73 heb ik in het Nederlandse waterpoloteam gespeeld. In ’70 deden we mee aan het EK in Barcelona, in ’72 aan de Olympische Spelen in München en in ‘73 namen we deel aan de Universiade in Moskou. In die tijd volgde ik ook een opleiding aan de academie voor lichamelijke opvoeding in Den Haag. In 1972 heb ik nog de overstap gemaakt van Delft naar Zian / Vitesse in Den Haag. Helaas kreeg ik in 1975 samen met drie teamgenoten een zwaar auto-ongeluk. Het was toen beter om daarna geen topsport meer te bedrijven. Ik ben nog wel doorgegaan en in 1982 gestopt met waterpolo. Eind jaren 90 ben ik gaan hockeyen bij Hudito. 

Wat zijn de mooiste momenten geweest?
De Olympische spelen, Universiade en het Nederlandse kampioenschap. Ik ben ook nog trainer-coach geweest in Alphen en daarmee zijn we in ‘86-‘87 nog Nederlands kampioen geworden. Verder heb ik bij Hudito in het recreatiehockey een ontzettend leuke tijd gehad. Mijn vrouw en zonen hockeyden al en zodoende ben ik daar ook mee begonnen. We waren met 15-16 kerels en die komen ook nu nog enkele keren per jaar bij elkaar.

Wat doet u tegenwoordig?
Ik ben nu gepensioneerd en doe andere dingen. Sinds een jaar of 5 ben ik lid van de Kiwanis Club Delfts Blauw. Bijna drie jaar geleden hebben we vanuit deze club de speelgoedbank opgezet in Delftstede. Daarvan zit ik in het bestuur. We hebben 70 vrijwilligers. We krijgen speelgoed van particulieren en via inzamelingsacties bij scholen, bedrijven en kerken. Vervolgens geven we het weg aan kinderen, leeftijd 0-12 jaar, bij de voedselbank, bijstandsgezinnen en aan vluchtelingen bijvoorbeeld. Het is in korte tijd een groot succes geworden. We komen graag in gesprek met mensen die de bestuurlijke taken van ons willen overnemen.
We hebben ook nog 8 mini-biebjes hangen door Delft verspreid. Daarnaast sport ik natuurlijk ook nog, anders roest je vast. Ik tennis en golf nu. Daarnaast ski ik af en toe en zwem ik op vakantie. Sinds 1980 wonen we in Schipluiden. We hebben drie volwassen zonen die allemaal hebben gehockeyd bij Hudito.