Hoe is het nu met Koos Bonte?

Koos Bonte (91) is een Delftse Judolegende. Hij kon zich meten aan de besten en had een goede beenworp. Hij is lang gymleraar geweest en heeft daarnaast zij eigen judoschool gehad. Eigenlijk is het leven van Koos niet te vatten in een ‘Hoe is het nu met je’. Toch laten we Koos hier nog een keer zijn verhaal doen.

Door Guy van Rijn

Hoe kijk je terug op je sportcarrière?
Mijn leven heeft eigenlijk helemaal uit sport bestaan. Ik begon pas op mijn 16e met judo - redelijk laat eigenlijk - bij Judoclub de Hofstad in Den Haag. Mijn leraar was J. Bontje. Toen ik uit militaire dienst kwam had ik de bruine band. Daarna heb ik nog een paar jaar in de marge gejudood voordat ik uiteindelijk doorbrak.

Mijn eerste succes had ik op een toernooi in Frankrijk aan de Côte d’Azur. Daar werd ik tweede. Ik had al snel in de gaten dat ik in Nederland niet verder kwam, dus ben ik naar Frankrijk gegaan. In Frankrijk werd toen op hoog niveau gejudood. Het ging niet zonder slag of stoot, en ik heb menig worpen tegen gekregen, maar uiteindelijk lukte het in 1957 aan de Côte d’Azur. Ik was snel in de overname en ik had een Japanse trainer die zag dat ik een goede reflex had.

Twee maanden later werd ik Europees kampioen in Rotterdam. Ik kwam in een soort ‘winning mood’, al had ik lang nodig om op hoog niveau te komen. Daarna ben ik geloof ik wel zes keer Nederlands kampioen geweest. Ook heb ik best wat succes gehad op Europese kampioenschappen. Op mijn 34e ben ik gestopt met professioneel judo.

Wat zijn de mooiste momenten geweest?
Op mijn 34e werden we als Nederlands team in Oost-Duisland tweede op het EK. Dat was een heel bijzonder toernooi. Ze zaten daar allemaal aan de doping, maar het judogevoel hadden ze niet. Ik zat in het team met onder meer Willem Ruska en Anton Geesink. We stonden lang eerste en het was de bedoeling dat Ruska het zou afmaken in het laatste duel. Helaas verloor hij het en werden we tweede. Toch was het een bijzonder toernooi; bij Checkpoint Charlie West-Berlijn binnen en dat soort dingen. Dat was in 1964, en snel daarna stopte ik. Ik had toen een gezin en had het te druk.

Een bijzonder moment was ook het veteranentoernooi op mijn 58e. Een paar van mijn leerlingen hadden me overgehaald mee te doen. Ik was toen gymleraar en had mijn eigen judoschool. Voor ik het wist stond ik op dat toernooi in de finale tegen een 37-jarige. Hij was een beetje bang en met een beenworp kreeg ik hem op de mat. Ik won op dat toernooi zowel de eerste prijs als de stijlprijs.

Wat doe je tegenwoordig?
Direct na het judoën ben ik begonnen met skiën, en dat doe ik nu al 50 jaar. Ik kom graag in het Zillertal in Oostenrijk en ik ben een aantal keer gaan skiën in de Rocky Mountains. Ik heb altijd mijn eigen judoschool gehad en gaf tot enkele jaren geleden nog les aan een paar veteranen bij Allround in Den Hoorn. Allround is van mijn zoon, en ik train daar zelf nog 3-4 keer per week; krachttraining en spinning.

Ik ben van oorsprong Delftenaar, maar woon al sinds ’63 in Schipluiden. Deze winter ga ik waarschijnlijk weer naar Oostenrijk om te skiën. Begin volgend jaar staat Las Vegas op de planning. Daar speelt dan Santana, mijn favoriete band.