Hoe is het nu met Erik Maas?

Erik Maas (59) begon al op zijn vijfde met judo en was meteen enthousiast. Hij judode bij Joop Gouweleeuw en is meerdere malen kampioen van Zuid-Holland geworden. Ook heeft hij meerdere malen aan het NK judo meegedaan. 

Door Guy van Rijn

Hoe kijk je terug op je sportcarrière?
Ik was vijf jaar oud toen ik begon met judoën bij Yawara aan de van Groenewegenstraat in Delft. Dat was een heel klein clubje dat nu niet meer bestaat. Nadat ons gezin naar de andere kant van de stad verhuisde ging ik Judoën bij Joop Gouweleeuw. Bij Gouweleeuw was het wat competitiever en werden er ook wedstrijden gedaan. Ik was een best druk kind, dus mijn ouders vonden het wel een goed idee als ik op Judo zou gaan om mijn energie kwijt te kunnen.

Ik vond judo vanaf het begin leuk, maar de motivatie kwam in de loop der tijd. Als je op je eigen club eerste wordt in de competitie dan ziet de trainer dat je wel wat meer aankan en dan ga je buiten de deur wedstrijden doen. Rond de twaalf jaar oud begon het serieuzer te worden en nam mijn sportcarrière een vlucht. Rond de dertien of veertien jaar oud ging ik meedoen aan de Zuid-Hollandse kampioenschappen onder 15 jaar, en daar werd ik kampioen. Als nummers 1 en 2 word je direct uitgezonden naar het NK judo.

Na de eerste keer ben ik nog twee keer Zuid-Hollands kampioen geworden en weer naar het NK gestuurd. De eerste twee NK’s kwam ik niet heel ver. Het derde NK had ik ineens prijs en werd ik derde van Nederland. De halve finale verloor ik helaas van de uiteindelijke kampioen Ulrich Dab van sportschool Ooms. Hij was daarvoor al driemaal Nederlands kampioen. Daarna streed ik om de derde plek, wat vrij gemakkelijk ging. Mijn niveau was door de jaren behoorlijk gegroeid doordat ik met Jong Oranje meetrainde op Papendal.

Op Papendal trainde ik elk weekend: zaterdag tweemaal en zondagochtend nogmaals. Daar heb ik ook training gehad van bekende judoka Kees de Korte van sportschool De Korte in Hoogvliet. Van mijn vijftiende tot mijn achttiende heb ik bij Jong Oranje gezeten. Later, bij de senioren, ben ik nog wel tweede geworden van Nederland. Toen was ik negentien jaar oud. Daarna ben ik niet lang meer doorgegaan. Ik was heel intensief bezig in mijn jeugd, en daarna was ik het gewoon zat.

Wat zijn de mooiste momenten geweest?
Om te beginnen natuurlijk de meedoen aan de Nederlandse kampioenschappen en dan vooral het laatste. Wat me ook nog bijstaat zijn de Open Rotterdamse waar ik aan meedeed en waar ik drie keer eerste ben geworden. Dat waren best wel zware toernooien vond ik. Verder heb ik ook in militaire dienst gejudood. Bij het militaire judo ben ik nog wel Nederlands Kampioen geworden, maar toen was ik eigenlijk al gestopt op hoog niveau.

Wat doe je tegenwoordig?
Tegenwoordig judo ik niet meer, maar doe ik nog wel veel andere sporten. Kitesurfen vind ik eigenlijk het leukste, daarnaast doe ik aan mountainbiken en padel. Mijn zoon heeft ook op hoog niveau gejudood. Hij is tweede van Nederland geworden, maar in tegenstelling tot zijn vader heeft hij wel een aantal internationale toernooien gejudood. Ik woon samen met mijn vrouw Mylène Heystek, en mijn zoon en dochter aan de Goeman Borgesiusstraat in Delft en heb een eigen rijschool. Mijn rijschool heet Ontrack en die heb ik nu sinds 2018.