Hoe is het nu met Peet van der Meijden?

Peet van der Meijden (77) begon al op jonge leeftijd met schaatsen en is later professioneel begeleider en masseur geworden. Hij is meerdere malen met Scandinavische schaatsteams naar de Olympische spelen geweest. Tegenwoordig is hij nog heel actief op de fiets en op de schaats. 

Door Guy van Rijn

Vertel eens over je sportcarrière
Ik begon ooit als kind met schaatsen. Wij woonden met het gezin op de boerderij Onder De Zeven Linden en onze moeder Corrie was erg sportief en hield ook van schaatsen. Op een gegeven moment zijn mijn broer Hans en ik door toedoen van Stien Keijzer in Rotterdam gaan trainen. In onze ploeg trainde ook Kees Verkerk die onder meer Olympisch kampioen is geworden. Toen wij met hem trainden won hij Olympisch zilver in Innsbruck.

We gingen met de ploeg in 1970 op trainingskamp in Hamar, Noorwegen. Hamar trok mij heel erg en ik heb er een jaar lang schaatstraining gevolgd. Topschaatser worden zat er niet in voor mij dus ben ik teruggegaan om in Nederland mijn sportmassagediploma en schaatstrainer-diploma te halen. Op advies van Kees Verkerk ben ik terug naar Noorwegen gegaan om daar schaatsers te gaan masseren. Op een gegeven moment ben ik uitgenodigd om de Noorse schaatsploeg te gaan masseren op een trainingskamp in Trondheim. Ze waren heel erg blij met me en ze hadden gezien dat de Nederlanders ook een eigen masseur hadden.

De trainer van de Noorse schaatsploeg vroeg mij of ik zijn team wilde gaan masseren en begeleiden en dat ben ik gaan doen. Ik had echter nooit echt de intentie om permanent buiten Nederland te gaan wonen. Na de Olympische spelen van ‘72 wilde ik wat stabiliteit in mijn leven. Ik had een eigen massagepraktijk in Nederland en ben in ‘76 mijn eigen tuinderij in Bleiswijk begonnen. Ik heb toen vijf jaar het masseren op het tweede plan gezet. Ik ben het masseren wel altijd naast het tuinieren blijven doen, ook daarna nog. In 2000 heb ik mijn tuin verkocht.

Wat zijn de hoogtepunten uit jouw carrière?
Het begeleiden van de Noorse schaatsploeg bij de Olympische Winterspelen van ‘72 in Sapporo, Japan. Dat was geweldig. De gouden medailles gingen vooral naar Ard Schenk, maar zilver was voor Noorwegen. Het Olympisch comité van Noorwegen had wel twijfels over mij. Zij wilde liever een Noor als begeleider. De Noorse schaatsers wilde mij echter zo graag dat twee weken voor de spelen het comité overstag ging en besloot dat ik mee mocht. Na de eerste jaren van tuinieren ben ik toch weer landelijke schaatsteams gaan begeleiden: voornamelijk die van Noorwegen, Zweden en Finland. Ik begeleidde de Zweedse ploeg op de Olympische Spelen van Sarajevo in ‘84. Thomas Gustavson won toen goud op de 10 km, waar ik nauw bij betrokken ben geweest. De derde Olympische spelen die ik meemaakte was met de Finse ploeg in 2006 in Turijn.

Wat doe je tegenwoordig?
Ik woon samen met mijn vrouw Carola nog steeds in hetzelfde huis in Bleiswijk. Ik heb met wielrennen alle Cols in de Dolomieten en Alpen wel beklommen. Dat doe ik met een paar vrienden. Ik heb drie kinderen en drie kleinkinderen. Mijn oudste dochter woont in Haarlem, mijn andere dochter in Australië en mijn zoon - de jongste - woont gelukkig dichtbij in Bergschenhoek. Ik had begin jaren zeventig behoefte aan huisje, boompje, beestje. We hebben een heel mooi gezin. Daar genieten we van, en nu ook van onze kleinkinderen.