Vitesse Delft 4 in het nieuw gestoken na bijzondere ‘verjaardag’

DELFT - Er zullen weinig lagere elftallen zijn die er zo goed verzorgd bijlopen als de mannen van Vitesse Delft 4. Het elftal werd in het nieuw gestoken door een aantal sponsoren. Achter de gloednieuwe polo’s zit een mooi verhaal. 

Door: Alphons de Wit jr.

De polo’s zijn namelijk beschikbaar gesteld door Ruud en Majon Galjé, de ouders van leider Bryan, voor wie er deze week iets te vieren viel. “Want maandag is het tien jaar geleden dat mijn vaders nier bij me is geïmplanteerd.”

Beslissende goal
Het was een schok, ruim tien jaar geleden. Niet lang nadat hij in een rechtstreeks duel met de leeftijdsgenoten van Den Hoorn in blessuretijd de winnende treffer maakte die zorgde voor promotie naar de vierde divisie landelijk, sloeg het noodlot toe. “Ik was al een tijdje vermoeid; tijdens die wedstrijd zat ik ook op de bank, maar in de blessuretijd kregen we een vrije trap mee. Rien van Driel zei dat ik hem moest nemen en ik schoot hem binnen.” Het bleek zijn laatste actie als actief voetballer.
“Ik kan me de avond enige tijd later nog goed herinneren”,valt vader Ruud bij. “Het was één van de eerste keren dat hij in Rotterdam was gaan stappen toen een vriend van Bryan me belde. ‘Ruud, het gaat niet goed met Bryan.’ Mijn eerste gedachte was dat hij teveel gedronken zou hebben, maar toen die vriend zei dat dat echt niet het geval was, zijn Majon en ik als een gek naar Rotterdam gereden. Daar zagen we dat het goed mis was, hebben we hem in de auto gelegd en zijn we naar het ziekenhuis in Delft gereden. Achteraf hadden we beter een ambulance kunnen bellen, maar daar dachten we niet over na; we wilden hem in de buurt hebben.”

Onderzoeken
Onderzoeken volgden en uiteindelijk werd duidelijk dat Bryans nieren al tijden niet gegroeid en inmiddels verschrompeld waren. “Nadat hij uit het ziekenhuis ontslagen was, werd ons dat medegedeeld”, vertelt vader Ruud. “Ons werd meteen duidelijk gemaakt dat hij op niet al te lange termijn een donornier zou moeten hebben. Het was al met al een wonder dat het niet al veel eerder was ontdekt, maar waarschijnlijk heeft het feit dat hij zoveel sportte en gezond leefde ervoor gezorgd dat symptomen uitbleven. Uiteindelijk was er de vraag of er iemand een nier wilde en kon afstaan. Gelukkig hadden we een match en was mijn nier geschikt. Na heel wat onderzoeken in verschillende ziekenhuizen, is het uiteindelijk op 24 oktober 2012 gebeurd. Ik weet nog dat we die dag een kwartiertje bij hem mochten zijn en ik zag mijn zoon weer, zoals ik hem zo graag zag: weer helemaal gezond. Dat was een prachtig moment dat nooit meer van mijn netvlies zal verdwijnen.”

Te fanatiek
Inmiddels zijn we tien jaar verder en voetballen zit er niet meer in voor Bryan. “Dat is soms best lastig, maar ik denk toch dat ik ook te fanatiek ben voor in een vriendenteam. Misschien zou het wel kunnen, maar ik wil het risico niet lopen dat er door een bal erop of een ongelukkig duel iets met de nier zou gebeuren. Daarom ben ik nu leider van het vierde elftal, waar mijn vrienden met wie ik al bijna heel mijn leven mee voetbalde, spelen. Op dat ene jaartje bij Schipluiden na dan.”
Tijdens zijn revalidatie heeft hij ontzettend veel steun gehad aan zijn teamgenoten. “In die tijd was er altijd wel minstens één van die gasten bij ons op bezoek. Zij hebben me ontzettend gesteund en ik ben altijd onderdeel van de groep gebleven, ook al gaat voetballen nu niet meer. Het is een geweldige groep gasten; ik zie ze vaker dan mijn familie en we hebben dagelijks contact.”

Sponsoring
Toen Bryan aangaf dat zijn elftal zich in het nieuw wilde steken, twijfelden Ruud en Majon geen moment. “Via sponsoren hadden ze al heel wat bij elkaar, maar ze wilden ook polo’s. Het eerste lustrum met zijn nieuwe nier hebben we op Gran Canaria gevierd met Bryan en zijn vriendin, nu gaf hij aan dat het elftal poloshirts wilde. Daarom hebben we er dertig besteld, zodat ze er weer piekfijn bijlopen. Dat is natuurlijk leuk om te zien, maar het is van ons uit ook een blijk van waardering voor het feit dat die gasten hem altijd zijn blijven steunen. Het is prachtig om te zien hoe hecht zo’n vriendengroep is en het leuke is dat we die jongens al meer dan twintig jaar kennen.”
Bryan prijst zich gelukkig na zijn ‘tweede geboorte’ tien jaar en zes dagen geleden. “Ik ben ontzettend dankbaar dat mijn vader zijn nier heeft willen afstaan, dat hij paste en het allemaal goed is gegaan. Verder is het prachtig hoe mijn vrienden er altijd voor me zijn geweest en nog steeds zijn. Ik weet dat mijn lichaam de nier ooit zal afstoten, maar de wetenschap staat niet stil en tegen die tijd is er vast een mooie oplossing gevonden.”