Hoe gaat het met Cock Smink?

DELFT - Cock Smink (60) doorliep de jeugdopleiding van DHC, maar beleefde zijn seniorenloopbaan bij BEC.

Toch begon Smink met voetballen bij Wippolder. "Maar in de jeugd speelden we tegen DHC en daar viel ik blijkbaar op. Toen ik later naar de sportkeuring moest, zat dokter Pijl daar. Hij vroeg of ik wilde overstappen naar DHC. Ik antwoordde dat mijn moeder alleen een fiets had en we in de Wippolder woonden. Vanaf dat moment was hij voor trainingen en wedstrijden mijn privé-chauffeur."

- Met wie speelde je in de jeugd?
"Onder meer met Hans Suiker, Hans de Ruijter, Paul Jense en Wim van Zinnen. We hadden een heel leuk elftal. Toch koos ik om in de A-jeugd naar BEC te verkassen, omdat ik daar al mijn zaterdagen met mijn vrienden doorbracht. Het laatste jaar van de jeugd ging ik terug naar DHC, maar in de senioren koos ik voor BEC."

- Met wie speelde je daar?
"Ook daar hadden we een geweldig elftal met onder meer Ton Verhoeven, Chris Treling, Frans van Velzen, René den Os, Kei Drevijn, Jan Olsthoorn, Theo Bosman en André Cinjee. Met bijna dat gehele elftal deden we namens de Anna Bar mee met het bedrijvenvoetbal. Toen we door mijn winnende doelpunt diep in de verlenging het toernooi wonnen, werd een feestavond geregeld. Toen vroeg André Cinjee wie hem even wilde oppikken, hij had namelijk geen idee waar de Anna Bar was."

- Hoe was de sfeer?
"Geweldig, bij BEC was er altijd wat. We gingen ook elke vrijdag en zaterdag samen stappen. Ik weet nog de eerste wedstrijd dat ik mocht invallen. Chris Treling stond klaar voor een vrije trap en ik zei hem dat ik in de muur plaats zou nemen. Hij nam een aanloop en die bal kwam kanonhard in mijn edele delen. Ik wilde meteen gewisseld worden, maar dat deed de trainer niet. Maar goed ook, want ik maakte de winnende."

- Heb je veel gelachen?
"Zeker, ook bij DHC. In de jeugd hadden we een toernooi in Zwitserland. Ik had niet zo'n hevige baardgroei, maar omdat al de anderen zich scheerden, vond ik het een mooi moment om ermee te beginnen. Toen die gasten dat zagen, kwamen ze niet meer bij, want ik had niet door dat het beschermkapje er nog omzat."

- Wanneer stopte je?
"Toen ik een jaar of vijfentwintig was, brak ik mijn been bij een brommerongeluk. Na mijn revalidatie kwam ik niet meer bij de selectie. Ook heb ik het nog even in de zaal geprobeerd, maar ik durfde niet vol te gaan. Tegenwoordig biljart ik op een heel hoog niveau en bezoek ik elk weekend een wedstrijd die me leuk lijkt."