Theo Bader keepte niet lang bij BEC, maar maakte er wel indruk. Net als later in -of ontsnapt uit- het wielerpeloton. (foto: Roel van Dorsten)
Theo Bader keepte niet lang bij BEC, maar maakte er wel indruk. Net als later in -of ontsnapt uit- het wielerpeloton. (foto: Roel van Dorsten)

Hoe gaat het met Theo Bader?

sport

DELFT - Theo Bader keepte niet lang in Delft, maar maakte in de twee seizoenen wel indruk, vooral op Piet de Vries.

Bader begon met voetballen bij VVSB in Noordwijkerhout. "Maar toen ik mijn vrouw Els tegenkwam, was al snel duidelijk dat zij niet die kant op zou komen. Dus ging ik naar Delft. De eerste jaren reed ik nog heen en weer, maar dat was ik op enig moment wel zat."

- Waarom koos je voor BEC?
"Dat kwam vooral vanwege het bedrijvenvoetbal. Ik werkte bij Sanders Behang en deed mee in hun elftal. Vanaf dat moment waren verschillende clubs geïnteresseerd, maar ik werkte met Ton Verhoeven die bij BEC speelde. Ik kwam er in een geweldig elftal terecht."

- Met wie speelde je dan?
"Piet de Vries was speler/trainer en verder had je zijn broer Frans, Ton Verhoeven, Cor van Rossum, Jan Olsthoorn, Theo Bosman, Robbie van Houten, Kees Dijkgraaf, André Cinjee en Koos Drevijn. De club was nog nooit kampioen geworden en iedereen had het idee dat dit de mogelijkheid was om geschiedenis te schrijven."

- Motivatie genoeg dus?
"Ja, en als die er niet al was, zorgde Piet de Vries er wel voor. Hij ging tot het gaatje en verwachtte dat van ons ook. Mijn moeder was eens op visite toen ik haar vroeg of ze bij de keeperstraining wilde kijken. Dat deed ze en op een gegeven moment riep ze vanaf de kant tegen Piet: 'Zeg, kan het niet wat minder voor die arme jongen?' Ik vond dat heerlijk, want ik ging ook altijd tot het gaatje."

- Waarom stopte je?
"Omdat ik tegen een blessure aanliep. Piet vroeg me eens om mee te doen met een zaalvoetbaltoernooi met de oud-internationals, omdat Pim Doesburg niet kon. Ik hield alles uit dat doel, maar ging ook duiken. Dat vonden die mannen prachtig om te zien, maar ik kwam op mijn elleboog terecht en die is nooit meer helemaal genezen. Piet zorgde dat ik bij dokter Strikwerda in Utrecht werd geholpen, maar dat mocht niet baten."

- En toen?
"Ik ben nog anderhalf jaar doorgegaan, want aan mijn keepen was het niet te merken. Op een gegeven moment was ik het zat om een week lang met een zere arm te lopen en heb ik mijn andere hobby opgepakt: het wielrennen. In het begin heb ik zelf gekoerst, daarna ben ik ploegleider geweest bij de Spartaan en heb ik met een aantal anderen Restore Cycling opgericht."

- Hoe volg je het voetbal nog?
"Ik ben fan van Ajax en volg dat zo goed mogelijk. Daarnaast heb ik nog contact met mensen van VVSB en ik houd hun prestaties in de gaten."