Hoe gaat het met George Kunz?

DELFT - Het credo 'een leven lang Wippolder' is op George Kunz (50) van toepassing. Hij beleefde er prachtige tijden.

Kunz' vader zat in het bestuur van Wippolder en dus was George op zijn vijfde al lid. "Maar voetbal deed ik er eigenlijk maar bij, net als tennis en judo. De meeste tijd besteedde ik toen aan paardrijden."

- Toch bleef je voetballen...
"Het was een teamsport en we hadden een aardig elftal, al was de lichting boven ons met onder anderen Rob van der Wees, de gebroeders Derwort en Leo Mulder nóg beter. Bovendien schiep de trip naar Amerika, die we in de jeugd maakten, een enorme band."

- Zat je snel bij de selectie?
"Dat had wat voeten in de aarde. Toen ik aangaf dat ik vanwege mijn studie niet wist of ik twee keer in de week kon trainen, werd ik in de derde selectie geplaatst. Ik stopte, maar na een paar maanden vroeg voorzitter Jaap de Vries, die helaas veel te vroeg overleed, of ik niet terugwilde. Na wedstrijden in lagere elftallen kwam ik het seizoen erna met Marc Rijneveen, met wie ik al sinds de F'jes samenspeelde, bij de eerste selectie."

- Hoe ging dat?
"Dat was een prachtige tijd. Trainer Martin Stoelinga wist de sfeer er wel in te krijgen. Ik speelde ook met goede voetballers, zoals Frans van Straaten, Chris Treling, Hans de Ruijter, Wout Toet en de Blinkertjes. In de kampioenswedstrijd in 1986/87 speelden toevallig alleen Wippolder-jongens. Dat was mooi."

- Dat was het hoogtepunt?
"Zeker, net als de reis naar Amerika. Maar ook de 3-1 bekeroverwinning op DHC, de halve finale van de Haagsche Courant-cup en de drie beslissingswedstrijden voor promotie naar de 2e klasse KNVB bijven hangen. Die kampioenswedstrijd was apart, want na een half uur spelen en een 1-0 achterstand, vloog er ineens een vliegtuig boven het veld met 'Wippolder Kampioen'. Had Stoelinga geregeld. We werden toch kampioen en Arthur Alberts, die nooit scoorde, maakte de winnende."

- Wanneer stopte je?
"Toen ik 33 was. Maar na zes jaar vroeg ik of ik met de selectie mocht trainen om fit te worden. Dat leidde er na een paar jaar toe dat ik onder mijn oude ploeggenoot Ronald Hes nog wat wedstrijden in het eerste heb gespeeld, met onder anderen de huidige aanvoerder Mike Mesker, Regi Blinker en Jerry Simons."

- Hoe volg je Wippolder nu nog?
"Ik ga nog weleens kijken en vind het écht een elftal, kampioenswaardig. Het is leuk dat het allemaal Wippolderjongens zijn en dat er zoons van oud-medespelers meedoen."