Hemd van het Lijf: Lisa Wassenaar

De 26-jarige Lisa is boswachter van Hof van Delfland, waaronder ook de groene gebieden in onze regio vallen.

Waarom hier op de foto?
Het Sint Maartenspad is één van de groene verbindingen tussen de bebouwde omgeving en onze groene gebieden. Wij als eenheid zijn heel druk bezig met de stad-landverbinding. Wij zijn ook onderdeel van de Groene Metropool. Dat betekent dat we gebieden in ons beheer hebben die uitloopgebied zijn voor de grote steden, om de druk van de parken af te nemen. Wij zoeken dus ook elke keer de kansen om ervoor te zorgen dat mensen vanuit de wijken makkelijkere verbindingen hebben naar de groene gebieden toe.

Hoe word je boswachter?
Er zijn verschillende manieren om boswachter te worden, maar de meest gebruikelijke is dat je Bos- en Natuurbeheer studeert. Die studie heb ik gedaan. Daarmee, in combinatie met andere opleidingen die ik heb gedaan, voelde ik mij drie jaar geleden als jonkie sterk genoeg om Boswachter Publiek te worden.

Is dit iets wat je al langere tijd wilde?
Nee, eigenlijk helemaal niet! Maar nu ik deze baan heb blijkt hij eigenlijk alles in zich te hebben wat ik zocht. Het werk is veel gevarieerder dan ik dacht en alle uitdagingen die ik zoek kan ik hier vinden, dus dat is echt geweldig.

Wat zijn die uitdagingen?
Elke dag is anders, omdat je met zoveel verschillende projecten en zaken bezig bent. Daardoor word je op veel verschillende vlakken uitgedaagd. Het ene moment ben je bezig met het schrijven van een plan, het andere moment communiceer je met een wethouder of met het publiek. Ook ben je bezig met de vrijwilligers van Staatsbosbeheer, met het organiseren van een bewonersbijeenkomst of met een excursie voor kinderen in het groen. Het werk van een boswachter is heel veelzijdig. En mijn collega-boswachters hebben weer andere taken dan ik.

Waarom trekt de natuur jou zo?
Als kind al was ik altijd graag buiten. Ik vond het heerlijk om vies te worden en speelde graag met de jongens buiten, want die speelden dan legertje. Ook was ik vaak op de kinderboerderij te vinden. In de zomer legde ik een kleedje neer en kwamen de geiten bij me liggen. Bovendien nam mijn opa mij regelmatig mee naar zijn vrijwilligerswerk bij Landschapsbeheer Flevoland, dus die interesse ontstond vanzelf.

Wat vind je het leukst om te doen?
Het directe contact met mensen, zoals tijdens de boswachterspreekuren. Juist dat persoonlijke contact zorgt dat mensen soms begrip krijgen voor iets waar ze voorheen geen begrip voor hadden, zoals bomen kappen. Je kunt zoveel communicatie de deur uitsturen, maar als mensen een bepaalde emotie aan die werkzaamheden hangen ga je dat niet met geschreven woorden beteugelen. Die emoties zijn ook gewoon gerechtvaardigd. Wij gaan ook niet blij staan huppelen als er bomen omgaan, maar het is wel iets wat hoort bij het bosbeheer in Nederland. Juist tijdens die persoonlijke momenten kunnen we mensen een stukje educatie geven over waarom het soms juist van belang is om te doen. Daardoor kan begrip ontstaan. Dat vind ik toch wel heel waardevol. Maar ook het contact met kinderen vind ik fantastisch, zoals bij ons Hulpboswachterprogramma. Daar gaan we met kinderen opdrachtjes doen die zijn gebaseerd op vaardigheden die een boswachter écht moet bezitten. Het is heel belangrijk om de creativiteit van het kind uit hem- of haarzelf te laten komen. Laat de kinderen zich spelenderwijs in de natuur ontwikkelen. Dat geeft hun zelfvertrouwen een boost.

Als ik burgemeester was…
…zou ik de gemeentelijke ambtenaren stimuleren om samen te werken met groene organisaties, vooral om daar kennis vandaan te halen en te gebruiken voor in de stedelijke omgeving. Denk aan het beheer van bomen of de inrichting van het groen. En daarnaast zou ik de verbindingen van de stedelijke omgeving naar de groene gebieden toe stimuleren.