Ondertussen in Midden-Delfland

DEN HOORN – Als je 40 jaar geleden over het Polderpad liep, kon je vanuit Delft over de weilanden zó het kerktorentje van 't Woudt zien. Veel grenzen zijn verlegd. Een paar jaar geleden woonden autochtone Horenezen met hun huisadres ineens in Delft. Waar eerst veel Hoornse tuindersbedrijven stonden, rijzen nu Delftse stadswijken als paddenstoelen uit de grond. Als je nu een goed doorkijkje op de Woudtse kerktoren wil hebben, moet je een flink ommetje maken. Onder de metershoge hoogspanningsmasten, boven de snelweg, met het bedrijventerrein-in-ontwikkeling achter je, zie je vóór je de Woudse polder. Je hebt vanuit het centrum Hof van Delft rechts laten liggen en de Harnaschpolder achter je gelaten. Als je je omdraait, zie je nog net de spits van de Nieuwe Kerk van Delft boven Den Hoorn. Enorme veranderingen in relatief korte tijd. Wie dit meemaakt, herkent uit het hart van Den Hoorn dit: dat je wendbaar wordt, flexibel meebeweegt, creatief met oplossingen komt. Op zoek naar dat DNA wat Den Hoorn kenmerkt, komen verhalen los. Daar kun je wat mee! Doorvertellen, niet als dorpsroddel, maar als cultureel erfgoed. Laat maar meedoen in dat slootje springen. Deel met nieuwwoners een stukje geschiedenis van eigen bodem. Geef kinderen de ruimte om verder te kijken dan het hek van de achtertuin. Hier wordt aan gewerkt middels de oprichting van Stichting DNA Den Hoorn. Ideeën worden uitgewerkt in tastbaar materiaal, verhalen komen beeldend en interactief tot leven. Thea Arkesteijn weet veel van de polder, ze is er opgegroeid en hier blijven wonen. Horenees en Horenaar tegelijk. En John Kleijweg die de huidige Hoornse kinderen het polsstokspringen nog leert. Kunstenaar Willem Doomernik geeft het veranderende beeld van Den Hoorn vorm in zijn atelier aan de Korte Lookwatering. Er komt een verhalenroute waar je kunt luisteren naar dat hart van Den Hoorn. Een prototype van een toekomstig beeld, de Polsstokspringer, staat in de vijver voor de Zwaluwmuur aan de Harnaskade. Hij zoekt nog vaste grond onder de voeten. Dit wendbare type verbeeldt hoe landelijk het was in de Harnaschpolder. Waar de oorsprong van Den Hoorn ligt in de bocht bij de Stakenbrug. En hoe je met een stok als hulpmiddel gemakkelijk watergrenzen overbrugt; spring mee de polder in!