Nico Albers (91) is de laatste der Mohikanen en schreef een boek over al zijn voorgangers

Theo Albers showt zijn boek, waarin hij zijn familiegeschiedenis heeft weergegeven. Op de schilderijen op de achtergrond ziet u zijn vrouw (rechts) en vader (links). (foto: Jesper Neeleman)

DELFT – Nico Albers (91) dook in de geschiedenis van zijn familie en schreef hier een boek over. Hij is trots op dit boek over zijn hardwerkende Rooms-Katholieke familie, die graag voor anderen klaarstond.

Albers, die momenteel in woonzorgcentrum Abtswoude woont, gaf zijn boek de titel ‘Een rijk roomsch leven – Ruim twee eeuwen familie Albers’. Eind april presenteerde hij dit werk in de Schaapskooi aan zijn familie. “Ze hebben het nu allemaal gelezen. Ze vinden het allemaal heel leuk en ze zijn er blij mee”, begint de 91-jarige Delftenaar. Hij liet vijftig exemplaren – op eigen kosten – drukken en gaf deze aan zijn familie.

Albers is, vertelt hij, een echte talenman. In 1960 begon hij ook al met het schrijven van een eigen boek. In de jaren ’70 volgde het begin van een volgend boek, maar beide werken kwamen nooit af. “Want je moet er iemand bij hebben hè, ik kon wel wat hulp gebruiken.” Die hulp kwam bij het maken van zijn nieuwste boek in de persoon van de co-auteur Eckhart.

Nico Albers begon in het najaar van 2010 met zijn boek. “Ik was toen bij mijn zoon. Hij zei: Er moet eigenlijk iets tastbaars overblijven.” Zijn wens was niet aan dovemansoren gericht. Albers ging aan de slag en dook in zijn familiegeschiedenis. “Ik had, met de hand, al iets geschreven. Dat heb ik aangevuld, gerangschikt en zo is het boek ontstaan. Daarnaast moest het nog uitgetikt worden.” Dat heeft Albers niet zelf gedaan. “Ik heb wel een pc en ik ga elke dinsdagmiddag hier in Abtswoude naar computerles, maar ik ben er nog niet zo handig in.”

Handiger is hij op het gebied van genealogie, waar hij zich in de jaren ’60 al in verdiepte. Hij kon de geschiedenis van zijn familie tot het jaar 1775 terughalen.

- Kwam u zodoende nog schokkende verhalen tegen?
“Dat viel allemaal mee.”

- Of gebeurtenissen die u verbaasde?
“M’n familie is gevlucht uit Weseke, een gehucht in Duitsland. Daar werd toentertijd gevochten tussen de Fransen en de Pruisen. Zij streden om een gebied rond de Rijn. Ik heb de pastoor in Weseke geschreven om iets over mijn familie daar uit te zoeken. Daar had hij geen tijd voor, maar hij wist wel iemand anders die dit toen heeft uitgezocht in oude kerkboeken. Dat moest ook wel, want het ging om informatie van voor de tijd van Napoleon.” Albers wilde graag weten waar zijn roots liggen en dit bleek dus in Duitsland te zijn. Zijn moeder werd echter geboren in Delft. “Op de Beestenmarkt, in het Weeghuisje. Ik heb nog een geboorteakte van haar. Die is ondertekend door Aart van der Leeuw, de vader van de bekende schrijver Aart van der Leeuw.” Albers, die nu aan de Aart van der Leeuwlaan woont, kan daar wel om lachen. “We zitten hier in de schrijvershoek, hè?” En daar past hij nu prima tussen.

- Wat maakt uw familiegeschiedenis zo interessant?
“Ik heb het ‘Een rijk roomsch leven’ genoemd. Rijk, omdat mijn vader hard heeft gewerkt. Hij kwam uit Limburg en verhuisde op z’n 26ste naar Delft. Hij begon daar met een schoenmakerij en schoenenwinkel in de Molssteeg. Later heeft hij die zaak, Albers Schoenen, met mijn drie oudste broers uitgebouwd in een pand aan de Molslaan. Het boek gaat vooral over m’n familie en de verhoudingen met andere families. Ik had geen behoefte om ook persoonlijke dingen te schrijven, zoals over m’n werk. Dat was gewoon werk voor me.”

‘Zorg voor anderen stond bij de familie Albers hoog in het vaandel’

- Wat was de familie Albers voor een familie?
“Een hardwerkende en veelzijdige familie. Heel ambachtelijk ook. Zorg voor anderen stond bij ons hoog in het vaandel. M’n twee zussen hoorden bij een club van tien dames die in Wijchen kinderen hielpen waarvan de moeder was weggevallen. M’n oudste zus zat in het klooster en twee andere zussen hadden een kruidenierswinkel op de Burgwal, naast Paap. De band onder elkaar was altijd goed. Ik ben nu de laatste der Mohikanen. Iedereen is overleden.”

- Vind u het niet jammer dat uw ouders, vrouw, broers en zussen uw boek niet kunnen lezen?
“Ja, maar ja, ik ben de jongste niet meer. Ik had graag dat ze meer hadden verteld. M’n vader werkte veel, hard en lang. Alleen op zaterdag was hij vroeg klaar met werken. Hij vertelde niet veel. Ze namen me wel overal mee naar toe, maar als jongste val je overal buiten. M’n oudste zus heeft me wél veel verteld.”

- Waarom bent u eigenlijk niet in de schoenenzaak gaan werken?
“Ik heb eerst gymnasium gedaan, daarna filosofie en exegese gestudeerd en ben toen gaan werken. Eerst als ambtenaar bij verschillende gemeentes, daarna bij de TU Delft. De schoenenzaak heeft me nooit zo aangetrokken, al hielp ik wel eens op zaterdag. Ik ben ook niet technisch en niet handig. Ze hadden me dus ook niet zo nodig.”

‘Als je 91 bent heb je niet meer zoveel te vertellen’

- Waar heeft u bij het maken van het boek het meeste plezier aan beleefd?
“Aan het rangschikken van alle gegevens. Ik kreeg steeds beter overzicht van hoe de banden liepen en wat de familie heeft meegemaakt.” Hij kan het dus ook iedereen aanraden om eens in de familiegeschiedenis te duiken. “Het geeft veel plezier en als je het tot een einde brengt, dan laat je wèl iets achter. Dat vind ik plezierig, want het leven gaat ontzettend hard. Het kan elk moment voorbij zijn, als je 91 bent heb je niet meer zoveel te vertellen.” Toch is Albers voor een 91-jarige nog erg ondernemend. “Ik doe nog een hoop en ga soms met de bus weg. Ik slik maar een paar pilletjes per dag, anderhalf om precies te zijn. Als dat zo blijft, wil ik wel honderd worden, anders niet.”

- Wat mag nooit vergeten worden over de familie Albers?
“Dat we een rijk en Rooms leven hebben gehad. We hebben het financieel goed gehad. Omdat mijn vrouw en ik uit grote gezinnen komen hebben we altijd veel feesten gehad. We hebben het heel goed gehad en ook veel steun gekregen. Ik zei altijd tegen mijn vrouw, die twee jaar geleden is overleden: ‘We hebben om twee dingen gevraagd en gebeden: Een lang leven samen en gezondheid’. Dat hebben we gehoopt en gekregen en daar zijn we dankbaar voor.” (JN)

Download de laatste krant!

Energieweg 3
2627 AP Delft

T: 015 - 214 39 12
info@delftopzondag.nl