Zijkant...

Vooropgesteld: ik heb helemaal niks tegen ambtenaren. Ze doen toch niks? Maar wat een gedoe, hè, met dat nieuwe Stadskantoor. Ik wist niet beter of de halve stad ligt een aantal jaren overhoop, omdát dat nieuwe Stadskantoor er komt. Goed, het is een dure grap. Zestig miljoen voor die uit de kluiten gewassen en alleen daarom al opvallende Mecanoo-doos, het is geen kattedinges, het is zonde dat ik het zeg. Maar besloten is besloten, dacht ik.

Nu zijn er toch weer intens bezorgde Delftenaren die de lol van die dure grap bepaald niet inzien. Sterker: die maken zich heel erge zorgen. Om die zorgen te vergeten, gingen ze handtekeningen scoren. Niet van voetballers of popartiesten, maar van andere bezorgde Delftenaren. Ze hebben er al zó veel dat een referendum zou kunnen uitwijzen wat de gemiddelde Delftenaar er nou van vindt, van dat nieuwe dure Stadskantoor. Zelfs klinken er geluiden dat de bouw van dat pronkstuk van de stad maar beter gecanceld kan worden, anders zitten we straks allemaal met de gebakken peren. Zo ver zal het wel niet komen. Nou wil ik niet veel zeggen, daarvoor is de ruimte die ik op deze pagina wekelijks mag inpikken ook te beperkt, maar ik vind dat idee van het College om de bovenste verdieping van het nieuwe kantoor maar te vergeten en zo een miljoentje of negen in de knip te houden helemaal zo gek nog niet. Zeker niet als men dat gepaard laat gaan met het fors snijden in het arsenaal hoogste ambtenaren. Als dat lukt, mis je die bovenste verdieping helemaal niet. Simpel toch? Overigens begrijp ik de gedachte achter zo'n groot en nieuw Stadskantoor weer wel. Als alle ambtenaren op één plek, samengeklonterd, hun werk kunnen doen, is het langs elkaar heen werken een stuk effectiever. Aan de andere kant: de bezwaren tegen die megastallen voor varkens, die ze her en der uit de grond schijnen te stampen, zijn niet van de (allesbehalve frisse) lucht. Maar zo'n Stadskantoor, wat je toch gerust een megastal voor ambtenaren kan noemen, situeren ze vrolijk midden in onze mooie stad. Ach, zei mijn moeder zaliger al, alles begrijpen maakt niet gelukkig. En gelijk had ze.
Nee, waar ik me echt aan erger en ook zorgen om maak, is aan al die fietsen die in Delft gepikt worden. Ik erger me, voor de duidelijkheid, niet aan die fietsen zelf, maar aan die jatmozen die zo maar een fiets van een ander meenemen. Ik werd weer 's met m'n neus op deze feiten gedrukt door m'n buurvrouwtje. Dat wijffie wat altijd zo lief en behulpzaam voor me is. Zij maakte het onderlaatst ook mee. Haar fiets was ontframed toen ze even een onschuldig boodschapje deed. Stond ze daar, met alleen de twee wielen. Het was ook nog 's een omafiets, dus van grote emotionele waarde. Want ze had die fiets speciaal aangeschaft, als hint voor haar dochter, dat ze dus eindelijk wel 's een kleinkind wil en grootmoeder wil worden. En dan gebeurt dit. Kijk, dát zijn dingen waar ik me zorgen om maak. Maar daar halen ze geen handtekeningen voor op…

Wiesje Gort-Droog

Download de laatste krant!

Energieweg 3
2627 AP Delft

T: 015 - 214 39 12
info@delftopzondag.nl