ZIJ-KANT

Wat zijn we toch een ontroerend mooi eensgezind volkje, hè, dezer dagen? Alsof we allemaal in eensgezindwoningen wonen.

Had ik never nooit gedacht. En wat ik ook never nooit gedacht had: dat dat voetballen ook mij min of meer in z'n greep heeft gekregen. Of ik dat nou wilde of niet. Ik heb kleur moeten bekennen. Ik vind Oranje Boven nu belangrijker dan Paars Plus. Ik laat me, het is zonde dat ik het zeg, moeiteloos meeslepen in al die aandacht voor dat voetballen. Ik begrijp nu dat 'focus' het toverwoord is. Hocus Focus Pilatus Pas, dat werk. En 'missie'. Die Argentijnen hebben Messi, onze voetballers missie en daar kom je veel verder mee. Bovendien: mijn man heeft nu de tijd van z'n leven. Nu ik nog… Maar serieus: zijn leven bestond al uit de godganse dag televisie kijken, de afstandbediening in de ene en het borrelglas in de andere hand. Zappen en nathouden, zoiets ja. Nu zit hij elke avond vanaf een uur of tien volledig uit z'n plaat te gaan bij dat praatprogramma over voetbal, dat uit Scheveningen komt. Waar ze elke dag een witte duif om een boodschap sturen. Vanuit het Koerhuis. Mijn man zit zich dan vreselijk op te winden. Gefrustreerd heeft hij het dan over de firma Analist en Bedrog. Over ene Wilfred Genant, over Johan Dreksen die alleen maar met modder gooit en over René van der Leip om wie iedereen zo moet lachen. In dat programma hebben ze het ook regelmatig over Wesley Sneijder. Die tuinkabouter die Roomser schijnt te wezen dan de Paus, dus dan moet je wel wat kunnen. Intussen lijkt de totale Oranjegekte bezit te hebben genomen van ons land. Het ontbrak er nog maar aan dat die sirene, die altijd op de eerste maandag van de maand om twaalf uur mijn man zo wreed uit z'n tussen-de-middag-dutje haalt, het Wilhelmus loeide. Wat we echter niet mogen vergeten is dat het leven gewoon doorgaat. Of we nou Wereldkampioen kunnen worden of niet. Zo mag, vind ik, de aandacht voor het milieu niet verslappen. U mag best weten dat ik daar soms best moeite mee heb. Een voorbeeldje. Ik zit, orgaan-technisch gezien, niet al te florissant in elkaar. Het kost me, laat ik het zo zeggen, elk jaar meer moeite om door de APK te komen. Als u zou weten hoeveel pillen en poeiers ik daarvoor dagelijks moet slikken, dan zou u schrikken. Ik ook, trouwens. Ik denk wel 's: als ik onverhoopt een wind zou laten, kunnen er heel wat goed doordachte plannen om de CO2-uitstoot te beperken zo de prullenbak in. Aan de andere kant: als ik lees dat er weer heel wat eenden ten prooi zijn gevallen aan speedbotulisme, dan denk ik: het ligt gelukkig niet alleen aan mij. En als ik dan hoor wat een rommeltje het is in Delft, met al die opbrekingen en omleidingen, dan denk ik ook: Ach ja. Het schijnt dat er nu op allerlei plekken borden met stadsplattegronden staan. Kun je zien waar je verdwaald bent…

Wiesje Gort-Droog

Download de laatste krant!

Energieweg 3
2627 AP Delft

T: 015 - 214 39 12
info@delftopzondag.nl