Zijkant...

Het was afgelopen week weer zo ver. Ik moest voor m'n APK-beurt naar de huisarts. Die zit trouwens niet meer thuis. Die zit tegenwoordig in zo'n Gezondheidscentrum. Een nogal misleidende benaming, want niemand die daar naar binnen gaat is echt gezond, zo te zien en te horen. Maar goed, ik naar m'n huisarts. Een nieuwe. Ik had 'm nog nooit gesproken, hij had nog nooit aan me gezeten, het is zonde dat ik het zeg.

Dan ben je toch een beetje gespannen. Bovendien ziet hij er verrekt goed uit. Een beetje buitenlanderig. Hij is in Italië geboren. Daar komt nog bij dat hij ook tandarts is. Eigenlijk is hij dus keel-, neus- en boorarts. Wel handig, moet ik toegeven. Toen ik hem vroeg waarom hij ook tandarts is geworden, zei hij eerlijk: 'Vanwege de aandacht. Ik vind 't héérlijk als de mensen met open mond naar me liggen te kijken'. Hij wilde, als een soort welkomstgeschenk, wel even naar m'n gebit kijken. 'Zo te zien is het wel behoorlijk lang geleden dat u de kiesgerechtigde leeftijd hebt bereikt, hè?, zei hij grijnzend. En hij gaf me gelijk wat tips om nog te redden wat er te redden valt. Dat ik minstens zes keer per dag de tanden die ik nog heb moet poetsen, 'want dat m'n brillenglazen nu beslaan is geen al te best teken'. En ik kreeg een kortingsbon voor een Italiaans restaurant waar ze bijzondere tandpasta serveren. Minder schadelijk voor je gebit, zei hij. En o ja, als dessert hebben ze daar glazuurpruimen. Scheelt ook heel wat in het afbraakproces dat bij mij zo voorspoedig verloopt. Maar wilde ik echt van een avondje uit genieten en toch niet al te veel schade aan m'n gebit toebrengen, dan moest ik in dat restaurant een keer gaan tandsteengrillen. Nou ja, ik zie wel. Na dit extraatje bekeek hij de rest van mijn inboedel. 'Moet nog een jaartje meekunnen, ijs en weder dienende', was z'n weinig enthousiaste commentaar. 'Als u maar geen gekke dingen doet'. Nu ik het daar tóch over heb: ik speel de laatste tijd wel met de gedachte om een keer naar een natuurarts te gaan. Ach ja, als je in mijn toestand en op mijn leeftijd niks anders hebt om mee te spelen, wat maakt het dan uit? Maar naar een natuurarts, ik vind 't wèl een hele stap. Ik kreeg de tip van een buurvrouwtje. Die is er laaiend enthousiast over. Ze mankeerde van alles, maar ze is nu weer helemaal het ventje. Ja, ze bleek in de gauwigheid ook nog 's tamelijk lesbisch te zijn. Daar is natuurlijk niks miss mee, je moet er gewoon mee leren leven, er zit niet voor niks het woord 'les' in. Al gaat dat niet altijd op. Zo hoorde ik van een homofiele man die geen poot had om op te staan. En daar zat hij heel erg mee. Maar terzake. Zo'n natuurarts, die zit daar alleen met een stetoscoop om achter z'n bureau. Ik denk dat ik daar behoorlijk nerveus van word. Een bezoek aan een dokter wordt zo eigenlijk een bloottochtje. Ben ik toch wat te oud voor, vrees ik.

Wiesje Gort-Droog

Download de laatste krant!

Energieweg 3
2627 AP Delft

T: 015 - 214 39 12
info@delftopzondag.nl