Hugo Mentink maakt jeugddroom waar en knokt zich tegen de Cho Oyu op

Editie: Week 24, Jaargang 22 |

Vier stappen en vervolgens een minuut, over de stokken gebogen, uithijgen.

NOOTDORP – Hugo Mentink kreeg de liefde voor de bergen met de paplepel ingegoten. Sinds zijn derde levensjaar bezocht de 24-jarige Nootdorper jaarlijks de Alpen en de Pyreneeën om er, samen met zijn ouders en zussen lange bergwandelingen te maken. De liefde voor de bergen werd een passie, een passie die hem drie weken geleden tot 1100 meter van de top van de Cho Oyu, het kleine broertje van de Mount Everest op de grens van Tibet en Nepal bracht.

“Rond mijn zestiende ben ik boeken gaan lezen over klimexpedities,” zegt Mentink, amper vier dagen thuis van de tocht. “Vanaf die tijd droomde ik er van om zelf aan een expeditie deel te nemen. Die kans deed zich voor toen ik een oproep las van Wilco van Rooijen. Van Rooijen is een beroepsavonturier die leeft van de lezingen en de boeken die hij uitgeeft over zijn expedities. In oktober vorig jaar heb ik me aangemeld en met tien klimmers, een aantal sherpa's en cameramensen van de EO zijn we zeven weken geleden aan de klim begonnen.“
Voor het echter zover was moest Hugo Mentink in de juiste conditie zien te komen. “Daarmee heb je in Nederland wel een probleempje want we hebben hier geen bergen om te oefenen en ook geen gebieden met zuurstofarme lucht. Natuurlijk kun je dat wel nabootsen in speciaal ontworpen tanks, maar de praktijk is toch anders. Om topfit te worden heb ik drie keer per week een duurloop van twee uur gedaan. Het is nog belangrijker dat je mentaal fit bent. Je moet zonder zorgen tegen zo'n berg opgaan. Ga je gestrest naar boven dan loop je een grote kans dat je op de berg blokkeert. Je moet je voor honderd procent kunnen focussen op waar je mee bezig bent. Het klinkt misschien raar, maar je kunt je niet bezig houden met hoe het er thuis aan toe gaat, of hoe het met je zwangere vrouw gaat, om maar een paar voorbeelden te noemen.”

Mijn lijf schreeuwde om zuurstof

Mentink kwam onderweg naar de top een paar maal de man met de hamer tegen. “Tussen kamp één en kamp twee zat ik echt helemaal stuk. Ik was fysiek helemaal gebroken en mijn lijf schreeuwde om zuurstof, zuurstof en nog eens zuurstof. Je legt de weg tussen de kampen meerdere keren af want je moet steeds materialen naar boven brengen. Toen dat gebeurd was kregen we een paar dagen om bij te komen. Je herstelt dan langzaam en de wil om naar boven te gaan komt dan weer terug. In kamp één kregen we te maken met een mega storm. Als je dan 's nachts in een klapperend tentje ligt bij twintig graden onder nul, dan denk je wel 'waar ben ik nou eigenlijk mee bezig'. Uiteindelijk overwint de wil om door te gaan en boven te komen.“
Het gebrek aan zuurstof op de berg leverde een aantal fysieke bedreigingen op voor Mentink en zijn collega-klimmers. “Je lichaam wordt constant geconfronteerd met een gebrek aan zuurstof. Een raar voorbeeldje. Als je je behoefte hebt gedaan ben je echt drie minuten helemaal kapot. De eerste keer dat ik dat meemaakte dacht ik echt dat er iets ernstigs met me aan de hand was. Voor het klimmen heeft het ook gevolgen. Je probeert een ritme te zoeken en in dat tempo ga je omhoog. Vier stappen omhoog en vervolgens een minuut, voorover op je stokken hangend, uithijgen. Een ander aspect aan het verblijf op grote hoogte is het feit dat je heel slecht gaat eten. Na twee happen hoef je eigenlijk al niet meer. Dat betekent dat je conditie ook afneemt en dat je enorm inteert op je lichaam. Ik ben tijdens de hele expeditie zes kilo afgevallen.”

Ik was negentien uur onbereikbaar, zoek dus

Eén keer kreeg de angst Hugo Mentink te pakken. “Op weg naar boven ging een groep conditioneel ijzersterke mannen voorop met een walki talki. Daarachter een groep van drie waarvan ik deel uitmaakte. De andere twee jongens haakten af en gingen terug naar het kamp. Zij namen de tweede walki talki volgens afspraak mee. Ik bleef steken in een tussenkamp tussen kamp één en twee en was dus negentien uur onbereikbaar, zoek dus. Nu loop je, door zuurstofgebrek de kans te gaan hallucineren. Dat overkwam mij dus ook. Ik dacht dat ik een aansteker bij me had, maar dat was niet zo. Dat betekende dat ik geen sneeuw kon smelten en ook geen eten kon koken en dat terwijl je juist goed moet eten en drinken. De volgende ochtend heb ik alles bij elkaar gepakt en ben ik afgedaald. Dat gaat automatisch, je gaat gewoon in de overlevingsmodus. Naast verschijnselen van uitdroging leverde het avontuur mij ook bevroren tenen en een bevroren duim op.“
Uiteindelijk werd de top van de Cho Oyu niet gehaald. “Jammer, de koplopers kwamen tot op 7.400 meter en zelf bleef ik op 7.100 meter steken. Het weer liet niet toe dat we verder gingen. Toen de topgroep bij kamp 2 kwam bleek dat deze volledig was weggevaagd door een lawine. Op zo'n moment realiseer je je dat je wel heel erg veel geluk hebt. Als ze twee dagen eerder waren vertrokken dan had de lawine hun waarschijnlijk ook meegenomen.

We hebben veel met elkaar gelachen

Op Schiphol kwam een lastig moment, het moment van afscheid nemen. We hadden een geweldige ploeg. Ondanks de ontberingen hebben we heel veel met elkaar gelachen. Daarnaast ben je voor honderd procent op elkaar aangewezen en moet je elkaar volledig kunnen vertrouwen. Het is lastig om van zulke gave mensen afscheid te moeten nemen. Dat hebben we allemaal gedaan met een dikke omhelzing en de belofte dat er een reünie komt. We krijgen wel de gelegenheid om de hele expeditie nog een keer terug te zien want in ons gezelschap reisde Geertjan Lassche mee, een cineast die voor de EO werkt. Onder de titel 'Hemelbestormers' maakt hij een documentaire over de tocht. Die zal op 12 en 19 december worden uitgezonden.”
Het leven van Hugo Mentink is veranderd op de Cho Oyu. “Als je ziet hoe de lokale bevolking daar overleeft, met hoe weinig de mensen tevreden zijn, dat is onbegrijpelijk. Ik weet nog niet wat ik met mijn ervaringen ga doen. Ik ben wel een figuur die makkelijk dingen los laat of laat schieten, maar ik heb nu  gezien wat je moet doen om je doel te bereiken. Als je op de top wilt komen, dan moet je er keihard voor gaan en alles met twee handen beetpakken.”

Download de laatste krant!

Energieweg 3
2627 AP Delft

T: 015 - 214 39 12
info@delftopzondag.nl