Vertrouwen

Editie: Week 24, Jaargang 23 |

Het is belangrijk vertrouwen te kunnen hebben in mensen en organisaties waarvan je afhankelijk bent. Dat geldt zeker in de zorg. Zorg raakt je heel persoonlijk. In de zorg moet je je soms letterlijk blootgeven. Je vertrouwt erop dat je zorgverlener weet wat hij doet en dat dat in jouw belang is. Verreweg de meeste zorgverleners zijn het vertrouwen ook waard. Immers, mensen die voor een carrière in de zorg kiezen, doen dat gewoonlijk omdat ze zich graag voor een ander inspannen, graag helpen, graag zorgen of verzorgen. Dat zit er vaak als kind al in.

In zorg gaat veel geld om en soms is het zo dat het geld voor de zorgverlener belangrijker is dan de zorg voor zijn patiënt. Dat kan ver gaan. Ik maak wel zorgverleners mee waarbij jammerlijk geconcludeerd moet worden dat het helemaal niet meer om de patiënt lijkt te gaan. Zorg is dan pure business en de patiënt is bijzaak. Zorgverleners zijn mensen dus net als in andere beroepen komen ook daar misstanden voor. Ook in de GGZ dus, de Geestelijke Gezondheidszorg.

We leven in een drukke, snelle wereld, waar nog maar weinig rustpunten zijn en waarbij de lat hoog ligt. De boog is bij veel mensen voortdurend gespannen. Soms is die spanning te hoog of heeft die te lang geduurd en dan kan het gebeuren dat de gewone dingen niet meer lukken en een onmogelijke opgave worden. De hulp van een psycholoog of psychiater kan dan nodig zijn. Gelukkig kunnen we in Nederland bij heel veel hoog gekwalificeerde mensen in de GGZ terecht die doen wat ze kunnen om mensen weer op de been te helpen.

Toch zijn er ook in de Geestelijke Gezondheidszorg beroepsbeoefenaren die in de zorg vooral handel lijken te zien. Zo hebben we bij DSW te maken gehad, en met enige regelmaat komen we nieuwe gevallen tegen, met instellingen en praktijken die gebruikmakend van de psychische nood van hun cliënten, van alles bedenken om snel veel geld te verdienen. Als we zoiets in ons vizier krijgen dan doen we wat nodig is om zo’n activiteit snel weer te stoppen en de schade terug te vorderen. Behalve dat het moreel verwerpelijk is, kost misbruik veel van het premiegeld dat onze verzekerden betaald hebben.
Zo heb ik mij bijvoorbeeld verzet tegen instellingen die zich in luxe tropische oorden op de Antillen of in Zuid-Afrika bezighouden met verslavingshulp. Nog los van het feit dat het in die exotische oorden aan deskundig personeel nogal eens ontbrak, en dat de cliënten volop in de gelegenheid werden gesteld zich te goed te doen aan het middel waar ze nu juist vanaf wilden, is het natuurlijk onzinnig om op kosten van de zorgverzekeraar de halve wereld af te reizen om hulp te kunnen krijgen die ook in Nederland gegeven kan worden. Zo zijn we nogal wat excessen tegengekomen en niet alleen op de Antillen, ook in eigen land. Daar waar we dit soort misstanden tegenkomen, stopt DSW met betalen en vorderen we ten onrechte uitbetaalde nota’s terug.

Een probleem is dat het in Nederland bijzonder gemakkelijk is een GGZ-instelling te beginnen. Daar heb je geen diploma’s voor nodig. Het invullen van een formulier is voldoende. Zo kon het gebeuren dat er GGZ-instellingen zijn opgericht waar mensen worden behandeld door hulpverleners die van toeten noch blazen weten. Als je een psychiater bereid vindt om tegen een percentage van de winst zijn stempel te zetten, kom je al een heel eind. Ik vertelde dit verhaal enkele jaren geleden aan een journalist van de Volkskrant die het nauwelijks kon geloven. Deze journalist wilde proberen of het inderdaad lukte een GGZ-instelling te beginnen. Dat lukte inderdaad. Als u op Google zoekt naar GGZ Bontiusplaats komt u het vermakelijke maar ook onthutsende verhaal van de Volkskrant vanzelf tegen.
Het is daarom dat ook DSW, als dat nodig is, in de GGZ regelmatig een materiële controle of zo nodig een uitgebreid (fraude)onderzoek doet. Vaak wordt geprobeerd, zogenaamd omwille van de privacy, ons onderzoek te frustreren. Waar het echt fout zit, gaat het natuurlijk niet om de privacy, maar probeert men de onterechte declaraties voor ons verborgen te houden. Dit soort onderzoek is helaas regelmatig nodig. Ik zeg helaas, omdat het natuurlijk beter zou zijn dat men binnen de medische beroepsgroepen zelf af zou rekenen met wanpraktijken. Het verbaast me steeds opnieuw dat men binnen een beroepsgroep in veel gevallen heel goed weet waar zaken niet deugen, maar desondanks niets doet. Dat schaadt toch het aanzien van de hele groep? Maar goed, zoals gezegd, verreweg de meeste zorgverleners zijn deskundig en integer, dus vraag met een gerust hart de hulp die u nodig heeft. Verreweg de meeste mensen in de zorg zijn uw vertrouwen waard.

Chris Oomen

Download de laatste krant!

Energieweg 3
2627 AP Delft

T: 015 - 214 39 12
info@delftopzondag.nl