Met de rondvaartboot door Delft, vlak langs andere boten en prachtige panden

Editie: Week 30, Jaargang 23 |

Het is passen en meten in de Delftse grachten, maar het past net.

DELFT – Delftenaren hangen vooral in andere oorden de toerist uit, terwijl ook onze eigen stad zo uniek is. Dus spelen wij deze zomer, voor alle Delftenaren die dat niet doen, toerist in eigen stad. Deze week deel 2: mee met de rondvaartboot.

Voor we aan boord gaan spreken we een Arnhems echtpaar, die tot vanmorgen nog niet het idee hadden naar Delft te komen. Ze zijn een midweek in Den Haag. “Op onze kamer lag een boekje, de laatste pagina ging over Delft.” Dus zijn ze Delft. “Een mooie stad”, vindt hij. “Maar waarom staat die kerk zo scheef?”

‘IK DOE DIT AL VIER JAAR EN ONZE BOTEN ZIJN ONZINKBAAR’
Dat zal schipper, gids en student Erik straks uitleggen. Je mag hem ook vragen stellen, vertelt hij bij vertrek. “Mocht ik het antwoord niet weten dan verzin ik wel een antwoord, u heeft dan niks door.” Z’n passagiers lachen. Dan volgen veiligheidsinstructies, al zal het niet nodig zijn, vindt Erik. “Want ik doe dit al vier jaar en onze boten zijn onzinkbaar. Mochten we toch zinken; de grachten zijn anderhalve meter diep, dus je kunt niet verdrinken.” We varen voorbij de Hippolytusbuurt. “Mijn favoriete stukje Delft. Hier staat mijn studentenhuis.” We naderen een volgend hoogtepunt: de Oude Kerk. “Ze hebben 365 jaar gedaan over de bouw van de kerk. Steeds werd een nieuwe stukje bijgebouwd, ze kozen altijd het goedkoopste ontwerp.” Bij z’n Engelse uitleg voegt hij daar aan toe: “Typical dutchmen as they were…” Vermeer werd staand begraven in die kerk. “Dat kostte minder ruimte en daardoor was het een stuk goedkoper. Zijn familie was niet rijk toen hij stierf.”

Bij de Kolk, waar Delftenaren vroeger voor een dubbeltje in het gekkenhuis mochten kijken, keren we om. Via de Oude Delft vervolgens we onze vaarweg richting Oude Kerk. We mogen raden wat allemaal niet klopt aan de toren. Iedereen ziet dat ‘ie scheef staat, maar niet dat allerlei trucs zijn uitgehaald om ‘m minder scheef te doen lijken. Zo zijn de torentjes aan de ene zijde langer en smaller en is zelfs aan de cijfers van de klok geknoeid. Op de plek waar het Romeinse cijfer ‘IV’ moet staan staat nogmaals ‘III’. Aan de voet van de Oude Kerk, in een smal stuk gracht, passeren we een moeder en zoon in een minder onzinkbare opblaasboot. Het is centimeterwerk. Terwijl we rakelings langs elkaar varen zwaait ze vrolijk naar de inzittenden. Erik vertelt verder over Willem van Oranje en het Prinsenhof. Het is een mooie dag vandaag. Te mooi om in paniek te raken.

‘ROB GEUS IS HIER LANGS GEWEEST. HIJ WAS NIET TEVREDEN’
Dan, aan onze rechterhand, het kleinste huis van Delft, waar Pieter van Foreest ooit woonde, aan de Oude Delft 147. Het heeft twee voordeuren. Willem van Oranje wilde namelijk een eigen ingang hebben. Dat hebben blijkbaar ook twee toeristen aan wal vernomen. Ze poseren - ieder voor een eigen deur - voor een derde toerist met camera. Na het kleinste huis varen we voorbij het grootste studentenhuis van Delft. “Daar wonen 28 jongens die één keuken en één badkamer delen. Rob Geus van de Smaakpolitie is daar langs geweest. Hij was niet tevreden, hoor.”

We varen onder de Kapelsbrug door. De boot gaat plots in z’n achteruit, terug onder de brug. “Jullie zien zo waarom”, legt Erik uit. Er passeert een fors binnenvaartschip. Aan de Hooikade, vlakbij Royal Delft, meren we aan om passagiers met een combiticket af te zetten. Een vrouw maakt van de stop gebruik om op te staan, naar achteren te lopen en haar vriendinnen daar te vragen of ze er nog wat van opsteken. Die antwoorden dat ze zo gezellig zitten te kletsen dat het merendeel ze is ontgaan, maar ze vermaken zich prima. Later, als we over de Koornmarkt, zijn ze echter één en al oor als Erik vertelt over een pand dat geen voordeur heeft. “Vroeger moest je belasting betalen over het aantal raampjes in de gevel. De bewoner hier had ontdekt dat je gevel de muur is waar je voordeur zit, dus had hij die aan de achterkant van z’n pand gemaakt, waar geen ramen zaten.” Belastingontduiking anno negentiende eeuw. “Slim!”, reageert de vrouw. “Dat er niet meer huizen zonder voordeur zijn…”

Na een uur mogen we van boord.  Eén van de vriendinnen is ‘een beetje plakkerig’, als ze opstaat. Een grijze man in geruit overhemd en korte kaki broek, vooraan de rondvaartboot, laat iedereen achter hem eerst uitstappen. Zo heeft hij, legt hij uit, nog langer waar voor z’n geld.

Download de laatste krant!

Energieweg 3
2627 AP Delft

T: 015 - 214 39 12
info@delftopzondag.nl