Grote zoekactie naar vermiste 77-jarige Delftse levert wederom helemaal niets op

Editie: Week 28, Jaargang 21 |

Frans Vermeulen (centraal) en zijn hond (links) van het Veterinair Reddingshonden Team zoeken langs de kades naar de vermiste Riet van Veldhoven-van Velzen. (foto: Ben de Lange)

DELFT – De politie, tientallen honden en nog meer hondengeleiders hebben vorige week zondag weer gezocht naar de al ruim twee maanden vermiste Riet van Veldhoven-van Velzen. Wederom werd de 77-jarige vermiste Delftse niet gevonden.

De politie had de hulp ingeschakeld van meerdere reddingshondenbrigades. Zoals de Stichting Reddingshonden RHWW. “Twee weken daarvoor waren we er ook bij”, vertelt John van Norden, de vice-voorzitter van RHWW. Van Norden hielp beide keren met zoeken naar de vermiste Delftse ‘Tante Riet’. Vorig weekend was hij met 29 honden en nog 43 andere hondengeleiders naar Delft gekomen. De zoektocht viel niet mee. “Want de gebieden waar we zochten waren behoorlijk begroeid. Dat maakte het moeilijk. Desondanks hebben we veel afgezocht, ook moeilijke stukken.”
Even werd gedacht dat ze wat op het spoor waren. Even later, nadat op dit stuk water met een boot verder onderzoek was gedaan, bleek het helaas loos alarm. “Je wilt niet weten hoeveel kleding en dergelijke we tijdens onze zoekacties tegenkomen”, merkt de hondengeleider op. Zijn organisatie helpt gemiddeld zo’n 25 keer per jaar met zoeken naar vermiste personen. “Elke zaak is een zaak op zich”, weet hij als geen ander, “maar het vreemde en unieke aan deze zaak is wel dat de vermiste vrouw in het niets is verdwenen. Er is geen enkele aanwijzing over de plek waar ze kan zijn of waarom ze verdwenen is.” De hondenbrigades zochten daarom vooral om gebieden uit te sluiten. Want als tientallen honden een gebied afspeuren en helemaal niks vinden, is het redelijk waarschijnlijk dat zich daar geen lichaam bevindt. Dat kan helpen bij de verdere zoektocht. Riet van Veldhoven-van Velzen kan overal zijn en elk gebied dat je uit kunt sluiten is er één, zo is de gedachte.
Ook Frans Vermeulen was van het Veterinair Reddingshonden Team uit Utrecht was er vorig weekend met twee honden en nog drie andere geleiders bij. “We troffen een paar plaatsen aan waar honden meer interesse in hadden, maar dat heeft uiteindelijk niks opgeleverd”, vertelt hij.
Door met honden te zoeken kun je bepaalde gebieden dus ‘uitsluiten’, maar in vijf gevallen is zelfs een zoektocht met een reddingshond zinloos, leren de geleiders ons. “Bijvoorbeeld als je in het verkeerde gebied zoekt”, is het meest logische voorbeeld van Vermeulen. Honden kunnen een lichaam ruiken als deze zich onder water bevindt (zie kader). “Maar niet altijd, bijvoorbeeld als het op te grote diepte onder boomwortels of planten blijft hangen.” Dat bevestigt zijn collega van RHWW, John van Norden. En hij noemt nog drie voorbeelden: “Als een lichaam ergens in zit of in ligt is het voor een hond lastig te vinden. Een hond speurt bovendien niet elke vierkante centimeter af.” En als de wind dan nèt de verkeerde kant op waait, bevordert dat de zoektocht niet. “Ook een lichaam dat diep onder de grond zit is voor een hond lastig om te vinden. Een hond is een heel goed middel om te zoeken, maar het blijft een hulpmiddel.”

Verontrustend
John van Norden vindt het ‘verontrustend’ dat nooit meer iets van Tante Riet is vernomen. “Als iemand nog in leven is en bijvoorbeeld ergens anders een nieuw leven is begonnen, dan zou je wel tips verwachten. Normaal komen eigenlijk áltijd wel tips binnen, maar dit keer niet. Dat vind ik verontrustend.” Hij heeft met de familie van Riet te doen. “Want er is niets zo erg als iemand niet terugvinden. Dat maakt je radeloos.”
Daarover kan Jacqueline van Velzen, een nicht van Riet van Veldhoven-van Velzen, meepraten. “Naarmate de tijd vordert wordt het steeds zwaarder”, vertelt ze. “In het begin dacht ik nog: ze vinden haar wel. Maar het duurt nu al zo lang… Dat is heel moeilijk.” Ze is blij dat de politie en de hondenbrigades, waarvan vele vrijwillig meehelpen, meezoeken naar haar tante. “Daar zijn we dolgelukkig mee.” Ze wordt minder gelukkig van lieden die haar familie verwijten dat ze niet meer actief naar hun tante speuren. “Het lijkt soms wel of sommigen het ons kwalijk nemen dat we niet elke dag meer zoeken, maar wij hebben ook werk en kinderen. Het is frustrerend dat niet iedereen dat snapt. Iedereen in de familie doet z’n best, maar we weten nu zelf ook niet meer wat we nog kunnen doen.” Jacqueline van Velzen houdt alle scenario’s open, zegt ze. “Maar ik geloof niet dat ze verdronken is. Ik denk dat ze vermoord is. Dat zegt m’n gevoel; iemand heeft daar iets aangedaan. Als ze ergens onwel was geworden had iemand haar wel gezien of gevonden. Maar er is helemaal niks, geen enkel spoor.” (JN)

Hondenneuzen ruiken ook onder water

Omdat er de afgelopen twee-en-een-halve maand geen spoor van Riet van Veldhoven-van Velzen is aangetroffen, lijkt de kans dat ze zich ergens onder de waterspiegel bevindt het meest aannemelijk. Reddingshonden bieden dan uitkomst met zoeken, want hun neuzen zijn zo goed en goed getraind dat ze ook ruiken wat zich onder water bevindt. “Want als een lichaam onder water is komen nog altijd huidschilfers en zo naar boven drijven. Wij ruiken dat niet, maar honden wel”, legt hondengeleider Frans Vermeulen uit. John van Norden merkt op dat RHWW zodoende al ‘veel drenkelingen’ heeft gevonden. Helaas kan zelfs een hondenneus een menselijk lichaam niet opsporen als deze zich te diep onder water bevindt.

Download de laatste krant!

Energieweg 3
2627 AP Delft

T: 015 - 214 39 12
info@delftopzondag.nl