Zijkant...

Goede voornemens? Flauwekul. Onzin. Komt geen ruk van terecht. Voornemens, het woord zegt het al. Vrijblijvender kan het niet. Waarom zou je jezelf nou pesten door er al dan niet serieus wel over na te denken? Neem maar al die zielenpoten die zich tijdens de feestdagen eerst te barsten eten en die daarvoor het wel erg sukkelige excuus hebben dat ze in het nieuwe jaar serieus aan het dieet gaan.

Nou, ik weet eigenlijk maar in één geval dat dat ook werkelijk gelukt is. Waren toevallig twee neven van me. Ja, volle neven. Die zijn met hun dikke pensen brengen gaan beklimmen. Daar zijn ze inderdaad van afgevallen. Nee, niks gebroken. Nu we het toch over overgewicht hebben en over afvallen: één van mijn halfbroers was rond de jaarwisseling even op bezoek. Om een Zalig Uiteinde te wensen. Onzin, riep mijn man prompt. Ik hèb een zalig uiteinde. Vraag maar aan Wies. Nou, met de hand op m'n ribbenkast, ik weet van niks. Maar ik dwaal af. Mijn halfbroer, die heel gezellig kan vertellen, had het over z'n dochter. Een meisje van vijftien, dat zwaar aan de anorexia is. Het enige wat ze door haar keel krijgt, is haar vinger. Dat kind is brood- en broodmager. Hoe dat kan, weet niemand, wat ook dat eet ze niet. Ze is onder behandeling. Bij een therapeut van de ANWB, de Algemene Nederlandse Weeg Bond. Daar moet ze elke week langskomen. Die weegwacht houdt dan bij of het wicht, dat nauwelijks gewicht in de schaal legt, nog een beetje aankomt. Mijn halfbroer was er, zei hij, onderlaatst een keer bij geweest. Hij was zich lam geschrokken. Vervelend, want hij moest z'n auto laten staan. Hij zag dat z'n dochter met lood in de schoenen op de weegschaal ging staan. Maar de weegwacht had haar in de smiezen. En hij haalde gelijk, heel toepasselijk, z'n gram. Uit met die schoenen, brieste hij. Wat heb je voor het laatst gegeten?, wilde de weegwacht weten. Stamppot, meneer, kwam het er schuchter uit. Wat ze er niet bij vertelde, was dat binnen de kortste keren de vinger in de keel en de stamppot in de wc-pot was gegaan. M'n halfbroer was helemaal van de kaart. Daarop stond aangegeven hoe veel z'n dochter bij al die wegingen woog. Of beter: hoe weinig. 'Dat kind is zó mager, als ze onder de douche gaat, moet ze heel hard heen en weer hupsen, anders wordt ze geeneens nat', merkte hij betrekkelijk droogjes op. Ik wil er maar mee zeggen: de één heeft de mond vol van afvallen, de ander z'n buik. Ieder pondje gaat door het mondje en, als het goed is, ook door het kontje, het is zonde dat ik het zeg. Ach, goede voornemens, hou toch op. Hoewel, dat moet ik toch wel even wat nuanceren. De Gemeente Delft, heb ik gehoord, wil meer aandacht besteden aan de jeugdige homo's cabrio, de jonge daklozen dus. Of, zoals een woordvoerder het kernachtig gezegd moet hebben: We gaan serieus proberen de jonge zwervers die zich bij het station ophouden weer op de rails te krijgen. Maar of dát nou de oplossing is…

Wiesje Gort-Droog

Download de laatste krant!

Energieweg 3
2627 AP Delft

T: 015 - 214 39 12
info@delftopzondag.nl