Chris Kronshorst is na avontuur in Qatar weer terug in Delft, maar voor hoe lang?

DELFT – En zo loopt hij weer zijn rondjes in De Delftse Hout. Traint hij weer (prof)voetballers individueel en op techniek. Chris Kronshorst, het is alsof hij niet is weg geweest. Maar dat is hij wèl. Naar Qatar, om precies te zijn.

Zoals gebruikelijk in het kielzog van Co Adriaanse, en deze keer ook met Leo van Veen, was Kronshorst tot voor kort werkzaam in Qatar. Waar het weer mooi en het leven goed(koop) is. Op 24 februari j.l. was hij weer terug in Delft. Het avontuur in Qatar, dat eigenlijk tot eind mei had moeten voortduren, kreeg een voortijdig einde. Co Adriaanse maakte in december vorig jaar kenbaar dat hij er per 1 juni a.s. een punt achter zou zetten. Maar de gezaghebbers van de club Al-Sadd wilden met hem (en dus ook met Kronshorst en Van Veen) verder. “Tijdens de oefenwedstrijd Qatar-Denemarken, waaraan veel van onze spelers meededen, waren er gesprekken met de leiding van de club. We kregen te horen: We hebben de coach ontslagen. En jullie óók. Wij zeiden: Goed, als alles maar netjes wordt geregeld. Dat is ook gebeurd, al heeft dat wel 27 dagen geduurd”. 

Vooral de jonge spelers van Al-Sadd waren niet blij met het vertrek van de drie Nederlandse trainers. “Wij wilden afscheid nemen van de spelers. We hadden zes maanden met die jongens gewerkt, dan wil je ze toch een hand geven. Maar de leiding zei: De spelers konden niet meer met jullie door één deur. Toen is de aanvoerder opgestaan en die heeft gezegd dat dat niet waar was. We willen juist dat de trainers blijven, zei hij. Ja, dat was toch wel een gekke gewaarwording. Binnen een week na ons ontslag hadden er al zeker vijftien spelers gebeld. Co, kunnen we nog een keer praten? Dat vond ik echt heel opvallend. Nu schijnen ze iemand te hebben, een Marokkaan, die het Olympisch Team trainde”. 

Kronshorst kan uren vertellen over wat hij in Qatar meemaakte. Over het voetbalniveau van ‘zijn’ club Al-Sadd zegt hij: “Dat is niet top Eredivisie. Het is, zeg maar, NAC, SC Heerenveen, Roda JC, een beetje dat niveau. Ja, wij konden ons ei er wel kwijt”. Hoewel: het was er, zegt Kronshorst ook, eigenlijk ook weer géén werken. De spelersgroep van Al-Sadd telde buitenlanders en (ex-)internationals uit Equador, Brazilië, Oman en Kameroen. Plus tal van zelf opgeleide (jeugd)internationals van Qatar. En dáár zat ‘m de kneep. Alle mogelijke denkbare nationale vertegenwoordigende teams gingen voor. 

En dus waren die geselecteerde spelers veelal overal en nergens, maar niet op de trainingen bij de club. “Je kon nooit met de hele groep trainen. Eigenlijk was het geen werken. We hebben het wel gehad, dan stonden we met vijf trainen en elke trainer had één speler. Normaal gesproken gaat de competitie voor, maar hier gaan altijd de vertegenwoordigende teams voor”. En als het over vertegenwoordigende teams gaat, moeten we óók denken aan het Militaire Elftal en het Brandweerelftal… 

Maar, laat dat duidelijk zijn, Kronshorst heeft er ook met volle teugen genoten. En er z’n ogen uitgekeken. Hij is lyrisch als hij het over het stadion van Al-Sadd heeft. “Fantastisch!”, zegt hij zonder overdrijven. “Het is altijd open. Je kan er zo binnenlopen. Prachtig. Met marmer en zo. Ze hebben nu onder de zittingen van de stoeltjes airconditioning aangebracht. En over twee, drie maanden gaan ze ook óp het veld airconditioning aanbrengen. Zodat de temperatuur voor de spelers wat aangenamer wordt”. Schitterende stadions, maar, zegt Kronshorst, “als er bij een wedstrijd 300 mensen op de tribunes zitten, is het veel. En bij topwedstrijden zijn het er niet meer dan 2000”. Daar staat weer tegenover dat alle wedstrijden op televisie worden uitgezonden. “Oók de wedstrijden van de tweede elftallen”.

‘DAT GEEFT EEN KICK’
Zoals gezegd: voetbaltechnisch konden de Nederlandse trainers er wel degelijk lekker werken. Al ging het ook weer niet van een leien dakje. “Co is een heel aanvallend ingestelde trainer. Dat ben ik ook. Je zag dat de laatste zeven maanden vooral de jonge jongens zich goed doorontwikkelden en een plaatsje in het eerste elftal veroverden. Maar voor de verdedigers was dat weer moeilijk. We hadden drie goeie verdedigers. Maar als je aanvallend gaat spelen, heb je als verdediger een hoop ruimte achter je. Daar hadden die jongens de meeste moeite mee. Om dat goed voor elkaar te krijgen, dat viel niet mee”. 

- Moest je daar nou anders werken dan hier?
“Aanvallen is aanvallen, waar je dat ook doet. Het is alleen zo: spelers zijn gewend een bepaald systeem te spelen. Wil je dat veranderen, dan heeft dat tijd nodig. Maar na twee, drie maanden zag je dat de spelers zich daar happy in gingen voelen. Ze gingen dingen doen die ze nog nooit hadden gedaan, omdat dat niet mocht. Dat geeft een kick”.
- Wat was jouw taak?
“We hadden, bijvoorbeeld, een heel goeie spits. Een international van Equador, die twee jaar geleden nog op het Wereldkampioenschap speelde. Dan zie je toch dat er ook bij zo’n speler nog aardig wat dingen verbeterd kunnen worden. En daarmee ga je dan aan de gang. Ja, die spelers waren daar heel ontvankelijk voor”. 

- Vind je het jammer dat het afgelopen is?
“We hadden het liever willen afmaken. Aan de andere kant: als je met Europese ideeën daar naartoe gaat, dan kan het bijna niet anders dan dat je ergens onderweg al afscheid van elkaar neemt. Of je moet zó veel concessies doen”. 

- En nu?
“Ik weet niet wat er de komende twee maanden gaat gebeuren. Ik ga ervan uit dat Co nog wel ergens iets gaat doen. Maar waar en wanneer? Ik weet ’t niet. En zelf weet hij het ook nog niet”. 

- Heb jij jouw lot weer verbonden aan dat van Adriaanse?
“Helemáál niet. Het ligt er helemaal aan wat er om je heen gebeurt. Ik wil natúúrlijk nog wat blijven doen. Zo lang ik het kan en zo lang ik het leuk vind, blijf ik aan de gang. Ik zou, eerlijk gezegd, wel weer ’s in Europa willen werken. Dat mag dus ook Nederland zijn. Kijken wat je met de Europese mentaliteit kunt bewerkstelligen. Nee, ik ben niet verslaafd aan die exotische landen, maar het is er wèl leuk. Vooral om te zien hoe de mensen daar leven”. Kronshorst heeft, nogmaals, genóten in Qatar. Ook al, omdat het weer daar altijd mooi en het leven er niet duur is. “Neem maar de benzine. Als ik 41,5 liter ging tanken, was ik zes euro kwijt. Ik ging met een lachend gezicht tanken…” (PB)

Download de laatste krant!

Energieweg 3
2627 AP Delft

T: 015 - 214 39 12
info@delftopzondag.nl