Rob van Woudenberg zal zijn trip naar Oeganda nooit vergeten

Editie: Week 24, Jaargang 21 |

Rob van Woudenberg temidden van zijn nieuwe vrienden voor het leven.

DELFT – ‘Fantastisch, geweldig, indrukwekkend, overweldigend’. Rob van Woudenberg kan geen superlatief kiezen voor zijn trip naar Oeganda. Daarom gebruikt hij er maar vier als eenheid. De marathon die Rob enkele weken geleden in Oeganda voor het goede doel liep, heeft voor zijn bijdrage in zweet en tranen 17.000 euro opgeleverd. Maar dat geld, hoe belangrijk het ook is omdat we er mensen mee helpen, dat is aan het einde van de dag toch maar gewoon geld. “Het is prachtig dat zoveel sponsors hebben bijgedragen aan het bedrag waarmee lokaal mensen worden ondersteund”, zegt het gedreven CDA-gemeenteraadslid, nog vol van de emoties. “Maar wat die mensen daar vooral waarderen, is het feit dat je de moeite neemt om in hun land te komen hardlopen. Te laten zien dat je echt betrokken bent bij hun situatie. Dat vind ik het belangrijkste en dat is ook wat me altijd zal bijblijven. Ik heb ook altijd gezegd dat ik daar niet als Rob van Woudenberg ging lopen, maar namens iedereen die een bijdrage heeft geleverd. Het is heel bijzonder om te ervaren dat die mensen echt geëmotioneerd raken bij de gedachte dat wij als blanken daar zijn en hen aandacht geven en naar hen luisteren. Even bij een ander stilstaan, zoals Jezus dat ook deed. Ik zie het achteraf echt als een gift van God dat Hij mij en 119 anderen heeft willen gebruiken om dit te doen. Ik heb God nog beter leren kennen. Hij is zo groot en overvloedig.”

Gezegend

Rob maakte tijdens zijn relatief korte bezoek aan het Afrikaanse land kennis met inspirerende mensen. En hij kreeg weer even een extra helder beeld van de rijkdom waarin wij Nederlanders baden. “Ik was te gast bij een moeder met 5 kinderen, zonder vader (die had hen verlaten). Zij had een piepklein krot waar ze omgerekend ongeveer 25 euro per maand huur voor moest betalen. Maar als je geen werk hebt is dat een fortuin. Ze kwam aan haar geld door tomaten, mango’s en bananen te verkopen voor de deur van haar huis. Moet je je voorstellen: puur en alleen om haar kinderen en zichzelf te kunnen voeden en de huur te betalen. Dan voel je je als westerling echt ongemakkelijk, hoor. Een pottenkijker. Maar die mensen zien dat heel anders. Haar buren zeiden dat ze het heel bijzonder vonden dat we haar kwamen bezoeken en nar binnen gingen. En dat die vrouw zich door onze komst gezegend voelde. Daar kreeg ik kippenvel van. Al die emotie, alleen maar door er even te zijn…”

Gruwelijkheden

Naast dit aandoenlijke bezoek stuitte Rob op heel wat minder rooskleurige taferelen. “Er is in Oeganda sprake van verdrukking en vervolging van christenen, maar niet in het gedeelte waar wij verbleven. Er zijn op een Open Doorsdag vijf mannen en vrouwen naar Lira gekomen en die hebben aan ons hun verhaal gedaan. Het waren twee vrouwen uit Kenia waarvan de mannen zijn vermoord, gelyncht door een menigte. Ze werden doodgeslagen en uiteindelijk in brand gestoken. Een van de vrouwen was net acht dagen getrouwd met haar man. Bijzonder is dat die vrouwen de moordenaars vergeven hebben en dat ze bidden voor die mensen. Ik heb ook het verhaal gehoord van een man die zijn eigen zus moest ombrengen omdat ze christen was en een vrouw die door haar familie verstoten is. Het zijn gruwelijke verhalen, maar het bijzondere is, dat deze mensen de liefde van Jezus willen blijven vertellen. Ook aan hun vervolgers. En dat ze bidden dat ze de kracht en moed krijgen om naar ze toe te gaan en over Jezus te vertellen.”

“Het bijzondere is dat wanneer christenen vertellen over de liefde van Jezus voor de mensen en voor hen, dat mensen daardoor gegrepen worden en ook christen worden. Haat tegenover liefde, dan wint de liefde het. We kunnen het gemakkelijk hebben over God en gerechtigheid (Hij wel en dat vraagt Hij ook van ons, maar wij niet), maar Afrika leeft in armoede doordat onze eigen voorouders zich daar erg weinig van aantrokken. Onze rijkdom en welvaart hebben we opgebouwd door daar de schatten weg te roven.”

Kracht

De marathon waar het allemaal om ging valt bij de verhalen van Rob van Woudenberg bijna in het niet. En toch was dat het meest vermoeiende deel van de trip. “We hadden natuurlijk veel getraind, maar de omstandigheden in Oeganda kun je in Nederland niet nabootsen. Het was dus ontzettend zwaar. Toen ik op de ochtend van de marathon vier uur te vroeg werd gewekt doordat iemand het programma niet helemaal goed had begrepen, voelde ik me bijna wanhopig. Ik heb toen echt even tot God gebeden en Hem om kracht gevraagd. In de Bijbel las ik de woorden ‘Mijn genade is u genoeg en Mijn kracht wordt allereerst in zwakheid volbracht’. Nou, zwak voelde ik mij op dat moment  en die woorden herinnerde ik me later die dag heel goed. Het lopen ging me ondanks de hitte en de vermoeidheid goed af en toen ik klaar was, heb ik een aantal andere lopers kunnen oppikken en over hun dode punt kunnen helpen. Dat zijn krachten die je zelf niet in de hand hebt en die ik niet vooraf had verwacht; ik heb daar echt God gezien, Zijn goedheid, grootheid en overvloedigheid. Ik heb meer van Hem gekregen dan waar ik om gevraagd heb, niet voor mijzelf maar om uit te delen aan anderen. We hadden vooraf tegen elkaar gezegd: we gaan die marathon volbrengen. Is het niet lopend, dan wandelend en desnoods kruipend. Het kwam er voor sommigen bijna letterlijk op neer.” (KF)

Download de laatste krant!

Energieweg 3
2627 AP Delft

T: 015 - 214 39 12
info@delftopzondag.nl