Eerste taboedoorbrekende boek van Femke Ekelhof leidde tot veel vragen, dus schreef ze een vervolg

Editie: Week 12, Jaargang 23 |

Femke Ekelhof in actie tijdens de boekpresentatie van haar tweede boek: (On)begrepen.

DELFT – Femke Ekelhof beleefde vorige week zaterdag een bijzondere dag. In het Armamentarium presenteerde de 33-jarige Schipluidense haar taboedoorbrekende boek ‘(On)begrepen’ èn lanceerde ze een online hulpprogramma voor andere slachtoffers van traumatische gebeurtenissen.

Femke Ekelhof werd op 12-jarige leeftijd verkracht, kampt tot op de dag van vandaag met de gevolgen daarvan, maar zweeg er al die tijd over. Tot vorig jaar. Toen kwam haar boek Gegrepen uit, waarmee ze voorgoed de stilte doorbrak. “Op het boek is heel goed gereageerd”, blikt Ekelhof terug. “Er is veel media aandacht voor geweest er zijn veel reacties op gekomen. Van lotgenoten, maar ook van partners van mensen met trauma’s, vanuit scholen en zelfs vriendengroepen. Voor mensen die dichtbij mij staan was het boek nogal een schok. Ik had letterlijk niemand verteld was met me was gebeurd, zelfs m’n echtgenoot niet.” Daar werd wisselend op gereageerd. “Sommige mensen betuigden steun, anderen vonden het moeilijk en ontliepen me vervolgens. Het is nogal een taboe.”
Haar eerste boek leidde tot veel vragen. Dat deed haar besluiten een tweede deel te schrijven, waarin ze dieper ingaat op de gevolgen en de impact van traumatische gebeurtenissen. “Want het gaat over meerdere traumatische gebeurtenissen dan de verkrachting. Tussen mijn 18de en 20ste werd alles nog erger. Toen kwam het satanisch ritueel misbruik van m’n ex en de dreiging waarmee dit gepaard ging.” Ze leerde hem op 16-jarige leeftijd kennen en trok twee jaar later bij hem in. Dat was een slecht idee. “Ik kwam erachter dat hij een doodskist in de kelder had staan. Hij zei: ‘Ik zit bij een satanische groep en heb al kleine dierlijke offers gedaan. Nu wil ik een groot offer doen en als je niet doet wat ik zeg, dan staat je kist al in de kelder’.”

Gevolgen
Aan het einde van haar eerste boek rent ze met haar spullen de deur uit. “Is dat m’n redding, of nog steeds niet? Het tweede boek gaat over hoe het met me is en is gegaan en over wie ik nu ben.” Alle ellende had heel wat gevolgen. “Bijvoorbeeld met eten. Ik had geen idee wat ik lekker vond. Ik luisterde niet naar pijn, die voelde ik niet. Niks kwam meer echt binnen bij mij. En wat deed ik eigenlijk het liefste in het leven? Ik wist dat totaal niet.”

-Het is geen boek waar je vrolijk van wordt, denk ik?
“Het is in romanvorm geschreven, het is geen zelfhulpboek. Er staan wel trauma’s in beschreven die niet in deel één stonden, omdat de uitgever dat te heftig vond. Het ene hoofdstuk is ontzettend spannend, een ander hoofdstuk zou je mee informatief kunnen noemen. Het positieve is wel dat ik ben veranderd van iemand die niet meer wil leven en niemand meer om zich heen heeft, tot een functionerende vrouw met kinderen die wil delen en anderen wil helpen.”

-Toch nog een happy end, dus?
“Noem het optimistisch. Ik heb nog steeds last van trauma’s en dezelfde triggers, maar ik herstel er sneller van. Ik kon er jarenlang niet over spreken, dus mensen konden geen rekening met me houden. Dat dit nu wel kan, heeft me veel gebracht. In die zin is het een stuk lichter geworden. Maar, bijvoorbeeld, intimiteit tussen mij en m’n partner is nog steeds niet makkelijk en pijnloos. Er is nog altijd fysieke schade en pijn. Als we rustig op de bank een film kijken, zitten we nog altijd met de afstandsbediening in ons hand zodat we ‘m snel over kunnen zetten als er iets in de film gebeurd. Of als ik naar de wc ga en m’n broek naar beneden moet doen gaat dat gepaard met herinneringen aan die traumatische gebeurtenis… Dagelijks heb ik vreselijk veel last van nachtmerries. De ene dag is het erger dan de andere dag, maar het gaat niet meer weg. Door een bepaalde trigger kan het in alle heftigheid terugkeren.”

Femke Ekelhof wil echter niet, geeft ze aan, alleen maar klagen en treuren. Via haar website www.doorbreekdestilte.nl probeert ze anderen te helpen. Daarnaast heeft ze vorig weekend de behandelmethode ‘show to tell’ gelanceerd voor slachtoffers die moeilijk over hun trauma’s praten. Het idee hierachter is dat zij met behulp van materialen over hun problemen en trauma’s praten. Psychiatrische instellingen hebben hiervoor al interesse getoond. “Ik krijg daarnaast heel veel mails van mensen die zeggen: Ik had de hoop al opgegeven, maar met deze methode kan ik het misschien wel. Dat bewijst wel hoe schrijnend de hoeveelheid mensen is die ermee geholpen kan worden.”

-Wat kunnen lezers verder met jouw tweede boek?
“Het is een goed leesboek voor iemand die een spannend verhaal wil lezen. Daarnaast maakt het dingen inzichtelijk voor wie te maken heeft met mensen die kampen met trauma’s. En iedereen kent wel iemand die worstelt met de gevolgen van een trauma. Hoe diep gaat die impact en hoe gaat dat in je hoofd? Mijn boek geeft daarin inzicht. En het maakt niet uit wat de oorzaak van het trauma is, het gaat om de last die iemand ervan heeft.”
Zie voor meer informatie en het bestellen van het boek de website www.doorbreekdestilte.nl.

Download de laatste krant!

Energieweg 3
2627 AP Delft

T: 015 - 214 39 12
info@delftopzondag.nl