Hoe gaat het met Benny van Viersen?

RIJSWIJK - Benny van Viersen (35) speelde lang voor dvv Delft, met wisselend succes.

- Hoe gaat het met je?
“Het gaat naar omstandigheden redelijk. Er is ruim anderhalf jaar geleden melanoomkanker bij mij geconstateerd. De behandelingen hebben niet het gewenste resultaat opgeleverd, ik word niet meer beter. Toch probeer ik zo positief mogelijk mijn dagen door te komen, ook voor mijn vriendin en onze jongens van 7 en 4 jaar. Ik werk bij Marsman Maatwerk, wij doen aan meubelmontage. Door mijn ziekte niet meer fulltime, maar ik kom aan zo’n 20 uur in de week.”

Een paar weken geleden, op donderdag 2 juni, deed Benny van Viersen, samen met zijn vrienden van dvv Delft, mee aan Alpe d’Huzes, het sportieve evenement waarbij geld wordt ingezameld voor onderzoek naar kanker. Van Viersen beklom de befaamde berg twee keer: “Wij hebben een kleine 4 maanden getraind, dat is eigenlijk te kort. Ik ben mezelf behoorlijk tegengekomen. De eerste keer was ik na bocht 2 eigenlijk al klaar, ik kwam ten val. Maar ik ben toch twee keer die berg opgeklommen, vooral op wilskracht. Ik ben ontzettend trots op de jongens, maar ook op mezelf. Wij hebben 24.000 euro opgehaald, een mooi resultaat.”

Van Viersen begon op 7-jarig leeftijd bij dvv Delft: “Ik ben heel even bij Delfia gaan kijken, maar via Otto Friebel, de vader van Erwin Friebel, ben ik bij dvv Delft gaan spelen. Begonnen in de F-jes en vanaf daar alle hoogste jeugdelftallen doorlopen. Ik was net 17 jaar toen de trainers Peter Pothof en Marco van Leest mij lieten debuteren, thuis tegen EBOH. Ik ging op zondag altijd naar het tweede en eerste elftal kijken. Het was super dat ik opeens tussen René Lander, Raymond van der Knaap, Henri Paradja, Raymond Hoekman, Patrick van Pelt en Tim Steenks stond. Later heb ik nog met Oscar Laguna Burgos, Paul Etienne, Marvin van Hek, Gavin Luiten, Klaas van Baalen, Bob van Driel en Nils Algera gespeeld.”

- Een mooi rijtje namen, dat moet wel succesvol geweest zijn?
“Nou, in mijn eerste seizoen degradeerden wij naar de derde klasse. Later werden wij in de laatste wedstrijd van het seizoen kampioen door te winnen van AGE, terwijl Full Speed punten verspeelde aan RKDEO. Dat kampioenschap was wel mijn hoogtepunt. Ook mooi was de winst in 2017 in de nacompetitie, waarbij voor het eerst in de geschiedenis van de club de eerste klasse werd bereikt, een prestatie van formaat. Het seizoen erop, mijn laatste jaar in het eerste elftal, gedegradeerd naar de tweede klasse. Ik ben toen in het tweede gaan voetballen. Verder de Stad Delft-bokaal in 2012 gewonnen. Maar ook een paar van die finales verloren. En drie keer de finale van de 16-23 competitie gespeeld, alle verloren. Daar baal ik nog steeds van.”

- Wat voor speler was je?
“In de jeugd centraal gespeeld, achterin en op het middenveld. In de senioren vooral als rechtsachter. Er was veel concurrentie, vandaar. Ik was geen verfijnde technicus, maar wel één met de juiste mentaliteit. Ik heb veel last gehad van enkelblessures. Niet gewoon verzwikken, maar een gebroken enkel en een gescheurde enkelband zorgde ervoor dat ik lang eruit ben geweest. Ik speel nu nog met mijn vrienden in Delft 2, zolang ik blessurevrij blijf en mijn gezondheid én fitheid het toelaat.”

- Is daarmee alles verteld?
“Ik wil graag alle mensen bedanken voor de steun die wij hebben ontvangen, zowel persoonlijk als via de crowdfunding die mijn vrienden hebben opgezet. Daardoor zijn wij in staat om nog heel veel mooie herinneringen te maken.” (RvD)