Dertig jaar d.v.v. Delft brachten Theo Jansen heel veel mooie dingen

Editie: Week 43, Jaargang 22 |

Theo Jansen beleefde bij d.v.v. Delft mooie jaren en zal, ook als hij geen secretaris meer is, bij de club betrokken blijven. (foto: Roel van Dorsten)

DELFT - Wie aan d.v.v. Delft denkt, denkt al snel aan Theo Jansen. De 59-jarige clubman viert aanstaande vrijdag na dertig het secretariaat te hebben gevoerd zijn afscheidsreceptie.

Met het afscheid van Jansen komt een einde aan een tijdperk aan de Kerkpolderweg. Jansen kwam eigenlijk bij toeval bij zijn club terecht. “Toen ik op mijn tiende begon met voetballen deed ik dat bij DHC. Ik speelde met onder anderen Pierre en Wim van Zinnen. Later werd ik keeper en kwam ik achter Hans Suiker te staan. Daarom maakte ik rond mijn zestiende de overstap naar het wielrennen, waarvan ik ook altijd gek was. Een deel van die tijd woonden we in Moordrecht en toen we in 1979 weer naar Delft verhuisden, trok het voetbal me toch weer. Daarop heb ik me bij d.v.v. Delft ingeschreven, omdat Peter de Vreede, de man van een vriendin van mijn vrouw Hanny er zat.”

‘MIJN VROUW BAALDE DAT HAAR NAGELLAK OP WAS’
Heel lang duurde het niet voor men bij zijn nieuwe vereniging opmerkte dat Jansen niet alleen aardig kon voetballen. “Al snel was ik secretaris van de zaalvoetbaltak en namen Hanny en ik de verantwoordelijkheid voor het clubblad op ons. Zaten we op zondagavond de hele avond achter de typemachine. Hanny baalde nogal eens dat haar nagellak op was, omdat we die voor correcties gebruikten.”
In de loop van de tijd werden zoon Jordy en dochter Daniëlla geboren, maar dat weerhield Jansen er niet van om, toen toenmalig voorzitter Nico Herbert hem in 1983 vroeg, plaats te nemen in het bestuur. “Ik werd secretaris en Cas van Velzen, die nu nog in het bestuur zit, werd penningmeester. Ons eerste echt grote project was het 75-jarig jubileum in 1989. Ik weet nog dat we toen een receptie hielden in een buitentent met temperaturen van -14. Hadden we daarna een feestavond en had ik heel Delft afgebeld voor heaters, die ook niet heel veel uitrichtten. Dat jubileum was prachtig: Cas had voor een fantastisch jubileumboek gezorgd, er was een rommelmarkt, een filmavond voor de jeugdleden, een bingo en het hoogtepunt was dat Bassie en Adriaan optraden voor de jeugd van Redeoss en van ons. Die gezichten van die kinderen gaven zoveel voldoening.”

‘IK VIEL IN SLAAP TEGEN EEN GARAGEDEUR’
Een andere mooie herinnering was die van een fietstocht vanuit Hoogezand-Sappemeer. “Toen we gedegradeerd waren naar de hoofdklasse van de HVB, beloofde voorzitter Nico Herbert dat hij, eerste elftalspeler Ruud Veldhuizen en ik, alle drie wielerfanaten, vanuit Herberts geboortegrond in Groningen naar Delft zouden komen fietsen. We vertrokken om zes uur ‘s morgens en kwamen om tien voor zes aan. Ik heb zelden zo stuk gezeten. In Stompwijk rustten we even en ik viel in slaap tegen een garagedeur. Zulke dingen vergeet je nooit meer.”

Na dertig jaar stelt Jansen het bestuur van d.v.v. Delft voor een onmogelijke opgave: het vinden van een opvolger. “Ik heb voor mijn periode al aangegeven dat het de laatste was. Wel blijf ik verantwoordelijk voor de KNVB-zaken binnen de vereniging. Verder wordt mijn takenpakket in drieën gesplitst, want anders is er waarschijnlijk niemand voor te vinden.”
Jansen kijkt na dertig jaar, waarin hij een zilveren en een gouden KNVB-speld verdiende en samen met Cas van Velzen geridderd werd, met veel plezier terug op zijn secretarisfunctie. “Ik heb met heel goede mensen samengewerkt en we hebben met geweldige mensen heel wat klaargespeeld: we zijn van twee naar drie velden gegaan, hebben in eigen beheer een sporthal gebouwd en hebben een kunstgras tennisveld aangelegd. Daarnaast heeft het me zowel privé als zakelijk heel mooie contacten gebracht.”

Download de laatste krant!

Energieweg 3
2627 AP Delft

T: 015 - 214 39 12
info@delftopzondag.nl