Barry de Poorter stopt met voetballen en gaat aan de slag met de jonge talenten van DHC

Editie: Week 22, Jaargang 21 |

Barry de Poorter kan terugkijken op een prachtige carriere als speler en hoopt dat het trainerschap hem ook veel moois brengt. (foto: Roel van Dorsten)

DELFT – DHC neemt aanstaande zondag afscheid van Barry de Poorter. De 37-jarige alleskunner wordt vanaf komend seizoen trainer van het tweede elftal van de hoofdklasser.
Het voelt als het einde van een tijdperk, want wie de laatste twintig jaar het vlaggenschip van DHC heeft gevolgd, kan niet om De Poorter heen. Toegegeven, hij ging even vreemd bij Wilhelmus en Haaglandia, maar DHC is toch wel zijn club. “Voor mij als voetballer zit het er bijna op. Zondag speel ik een afscheidwedstrijd. Met een elftal van DHC’ers met wie ik heb samengespeeld, spelen we tegen een ploeg van jongens met wie ik bij Wilhelmus en Haaglandia heb samengespeeld. Wat leuk is om te zien is dat zondag jongens als Danny van der Ree en Tidde Tromp meedoen, maar ook René Lander en Marco Hoogendijk. Daar zit zo’n verschil in leeftijd tussen.”

‘IK DENK DAT IK HET IN DE TWEEDE OF DERDE KLASSE NOG EEN PAAR JAAR MEE ZOU KUNNEN’

Het zegt iets over de lange periode waarin De Poorter bepalend is geweest in het zwart-groen(-wit) van DHC. “Ik ben nu zevenendertig en heb dit seizoen nog in eenentwintig van de zesentwintig wedstrijden meegespeeld. Ik heb een wat zwakkere knie den daardoor speel  ik wel anders dan in het verleden, maar ik kan nog goed mee. Daarom denk ik dat ik bij een tweede- of derdeklasser nog wel een paar jaar mee zou kunnen.”
Zover komt het echter niet, want De Poorter stort zich vanaf aanstaand seizoen op het tweede elftal van DHC. “Rob de Lange heeft me gevraagd of ik dat samen met Wim van Zinnen wilde doen en dat lijkt me hartstikke leuk. Wim is natuurlijk een oud-prof en met zijn trainerservaring kom ik natuurlijk in een gespreid bedje terecht en valt er veel te leren voor mij. Daarnaast zal Rob de Lange waar dat nodig is helpen. Verder zal ik er natuurlijk regelmatig voor zorgen dat er een mannetje te weinig is, zodat ik zelf mee kan doen, want zelf voetballen blijft toch het leukste wat er is.” De Poorter vreest niet dat hij in de nieuw ontstane situatie de scepter moet zwaaien over een groep waarvan hij tot voor kort nog zelf deel uitmaakte. “Want het zijn vooral de A-junioren en de jonge jongens uit het tweede om wie het gaat. Misschien zijn er wel spelers bij met wie ik zo nu en dan heb samengespeeld, maar gasten met wie ik jarenlang samen heb getraind zullen er niet tussenzitten.”
Een omschrijving van Barry de Poorter als voetballer geven is geen sinecure. “Want ik begon als spits, was technisch vaardig en was bij DHC wel één van de beteren. Uiteindelijk ging ik, misschien wat te laat, naar Wilhelmus en Haaglandia. Daar kreeg ik met gasten te maken die nog veel beter konden voetballen dan ik. Ik knapte het vuile werk voor hen op, terwijl dat bij DHC voor mij werd gedaan. Vervolgens heb ik achterin gestaan en leren schoffelen en nu, in de nadagen van mijn carrière, sta ik weer in de spits. Ik ben niet meer echt een afmaker, maar iemand die de bal vasthoudt en zo een belangrijk aandeel in het aanvalsspel heeft. Uiteindelijk ben ik dit seizoen op die manier nog van waarde geweest ook.”

‘IK HEB HOGE VERWACHTINGEN VAN RICKY VAN DEN BERGH’

Het leidde allemaal tot een vijfde plaats met evenveel punten als de nummer vier Westlandia. “Het is jammer dat er ploegen met een periode onder ons zijn geëindigd, anders hadden we nacompetitie gespeeld. Voor ons is promoveren echter geen must, hoewel ik denk dat we volgend seizoen niet alleen breder, maar ook beter worden.” Voor het gemis aan routine dat De Poorter achterlaat, wordt oud-prof Ricky van den Bergh gehaald. “Ik heb hoge verwachtingen van hem. Hij kan natuurlijk hartstikke goed voetballen en is topfit. Hij is natuurlijk een veel betere speler dan ik ooit geweest ben.”
Uiteindelijk neemt De Poorter met een goed gevoel afscheid. “Ik heb hier mooie jaren gehad en dit seizoen was ook een stuk leuker dan het afgelopen jaar, waarin ik door die knie nauwelijks aan spelen toekwam. Ik heb bij elkaar een jaar of vijftien in de hoofdklasse gespeeld en hoogte- en dieptepunten meegemaakt. Het mooiste was wel dat we onder John de Letter derde werden in de Hoofdklasse en dat we onder Rob de Lange terugpromoveerden naar de Hoofdklasse. Uiteindelijk is dit seizoen ook één van de hoogtepunten.” Wie Barry de Poorter nog wil zien voetballen, krijgt zondag nog een kans. Voor hen die hiervan geen gebruik maken, hoopt De Poorter dat ze hem zullen herinneren als  ‘die jongen die uiteindelijk op alle plekken in het elftal aardig uit de voeten kon’. (AdW)

Download de laatste krant!

Energieweg 3
2627 AP Delft

T: 015 - 214 39 12
info@delftopzondag.nl