Hoe gaat het met Martin van Domburgh?

Editie: Week 15, Jaargang 23 |

Martin van Domburgh dacht al gestopt te zijn, maar beleefde bij DSVP misschien wel de mooiste tijd uit zijn voetballoopbaan. (foto: Roel van Dorsten)

PIJNACKER – Martin van Domburgh was al gestopt met voetballen toen hij zich eind jaren ’70 bij DSVP aanmeldde en deel uit ging maken van een gouden generatie.

Van Domburgh begon als tienjarig jongetje bij OSC in Den Haag. “Ik turnde in die tijd en vanwege mijn lenigheid werd ik als keeper gebruikt. Ik had talent en kwam al snel in hogere elftallen terecht. Toen we tegen Wilhelmus voetbalden, benaderden zij me. Ik woonde in Voorburg en maakte de overstap. Op mijn vijftiende debuteerde ik in de hoofdmacht.”

- Je had dus al een hele carrière achter de rug voor je je bij DSVP aanmeldde?
“Dat kun je wel zeggen. Ik heb het als veldvoetballer zelfs nog tot het Haags amateurelftal geschopt. Ik bleek een veel scorende spits. Ook kreeg ik een aanbieding van Holland Sport, maar daar mocht ik van mijn vader niet op ingaan. Later ben ik bij Wilhelmus weer gaan keepen. In 1975 was ik aan de studie en verloor ik het plezier een beetje, waardoor ik stopte.”

- Maar het ging weer kriebelen?
“Niet eens, maar ik was net verhuisd naar Pijnacker en ging tennissen. Hierbij speelden we echter ook voetbaltoernooitjes en Aad Mosmans vroeg of ik niet bij DSVP wilde komen voetballen. Ik ging eens kijken en vond het wel weer leuk om buiten te zijn. Ik zegde toe en Cees Signer herkende me als oud-keeper van Wilhelmus. Hij vroeg of ik niet wilde keepen en dat ben ik gaan doen. Al snel kwam ik in het eerste terecht en vroeg het bestuur me of ik wilde blijven.”

- Heb je daarover getwijfeld?
“Ik gaf aan best te willen blijven, maar wilde wel dat er dingen veranderden. Men vroeg of ik een goede trainer wist. Ik dacht direct aan Jaap Advocaat, maar die had zijn ja-woord al aan Duindorp gegeven en raadde zijn broer Dick aan.”

- En dat bleek een succes?
“Absoluut. Onze ongeslagen reeks van negenenzestig ongeslagen duels is nog steeds een record. Op de eerste training zei Dick: ‘Kijk goed, ik doe het één keer voor’. Hij pegelde de bal onhoudbaar voor me in de kruising. Daarmee verdiende hij het respect van de groep.”

- Wat was hij voor een trainer?
“Hij was heel serieus met zijn vak bezig. Daarnaast was ik zijn verlengstuk in het veld. Soms, als het niet goed liep, zei hij vlak voor de rust: ‘Ik ga je er zo van langs geven’. Dan ging hij tegen mij tekeer en wist de rest niet wat er gebeurde, waarna ze het weer oppikten. Dick zorgde voor een echt wij-concept en betrok de vrouwen er ook bij. Al met al werd het een prachtige tijd.”

Download de laatste krant!

Energieweg 3
2627 AP Delft

T: 015 - 214 39 12
info@delftopzondag.nl