'Nu moet ik vechten tegen prostaatkanker én het coronavirus'

DELFT - Voor wie met kanker te maken heeft, zijn het extra moeilijke tijden. Zo ook voor Martin Stoelinga (76), die al drie jaar leeft met uitgezaaide prostaatkanker en radiumkuren krijgt om zijn verblijf op deze aardbol te rekken. Omdat hij nu extra vatbaar is voor het coronavirus, kan hij zijn kinderen en kleinkinderen een tijdje niet zien.

Door Cheyenne Toetenel

In 2017 bleek na onderzoek in het ziekenhuis dat het foute boel was. Genezen kan niet meer, wel krijgt Martin nu een medicijn dat wellicht zijn leven enige tijd kan rekken. Uiteindelijk is het een gevecht dat zelfs de excentrieke fractievoorzitter van Onafhankelijk Delft niet kan winnen. Nu is het extra oppassen, met het coronavirus dat op de loer ligt.

Strijder
Hij ziet er goed uit, maar onder die zongebruinde huid woekert een ongeneselijke ziekte. “En dat is geen pretje”, aldus Martin. “Ik knok er hard voor om te blijven leven en doe er alles aan om fit te blijven, zoveel mogelijk te fietsen en goed te blijven eten. Ik voel mij nu sterker dan drie jaar terug met de verkiezingen, toen zag ik er uit als een lopend spook. Ik ben de strijd met mezelf aangegaan en houd het redelijk goed vol. Er zijn nog te veel mooie dingen die ik wil doen, dus het gevecht nu al opgeven is geen optie!” Martin wordt al vier maanden behandeld met een radiumkuur. Ondanks uitstel en afstel van veel ziekenhuisbehandelingen door de corona-uitbraak, blijven zijn kuren doorgaan. “Artsen en verplegers doen hun uiterste best om mij in deze tijd zo goed mogelijk te blijven behandelen. Daar heb ik veel respect voor. In het Reinier de Graaf Gasthuis voel ik mij ondanks de coronaproblematiek nog altijd veilig dankzij de strijders in de zorg.”

Motivatie
Martin beseft zich maar al te goed dat hij nu niet alleen moet vechten tegen kanker, maar ook tegen corona. “Voor alle Nederlanders ligt het leven overhoop, maar voor mij is het dubbelop.” Hij moet zichzelf nu regelmatig terugfluiten, waaraan nadelen kleven. "Het ergste is dat ik mijn familie niet kan zien, omdat ik aan mijn gezondheid moet denken. Wij zijn heel hecht; mijn vrouw, vijf kinderen, negen kleinkinderen, twee achterkleinkinderen en ik. Zij zijn mij de afgelopen jaren echt tot steun geweest. Waar ik het vroeger allemaal niet zo in de gaten had en te druk was met de hort op gaan, ben ik nu altijd met mijn familie bezig. De liefde die ik van ze krijg, dat zijn prachtige momenten die ik nu meer waardeer. We videobellen nu wel met elkaar en af en toe staan we op afstand te kletsen met het tuinhek ertussen, maar dat is toch anders dan fysiek contact. Het is best gek allemaal, maar het is even niet anders.” Een extra motivatie voor Martin om in de coronatijd heel voorzichtig met zijn leven om te gaan, is zijn tiende kleinkind dat in juni het levenslicht zal gaan zien. “Dat wil ik natuurlijk nog meemaken!”

Zorgen
Uiteraard heeft Martin ook een politieke mening over de coronacrisis. Als het aan hem ligt, wordt er de komende tijd niet meer vergaderd. "Er wordt over niks anders gepraat dan over het coronavirus en dat zijn beslissingen waar politiek Den Haag over gaat, niet wij. Wat heeft dat digitale gekakel dan voor nut? Wat mij betreft hoeft er alleen te worden vergaderd over urgente zaken, maar die zijn er niet. Het is niet zo dat de stad in brand staat of iets dergelijks." Ook voor fysiek vergaderen voelt hij niks. "Ik vraag de burgemeester, zet de raadsvergaderingen even in de ijskast. Neem geen enkel risico!" Martin heeft ook zorgen over de faillissementen die naar alle waarschijnlijkheid volgen door de crisis. "Er is dan wel een noodpakket vanuit de overheid, maar ik ken die Nederlandse molen. Als het gaat om geld uitbetalen, gebeurt dat met een heel klein molentje dat heel langzaam draait." Martins wens voor nu? "Dat de coronacrisis gauw voorbij is en we weer lekker een biertje kunnen drinken op het terras. Zo helpen we de horeca er weer bovenop!"