Een plein voor de laatste Delftse verzetsheld, die zichzelf liever niet zo ziet

DELFT – Waarom zijn in Delft alleen straten naar overleden verzetshelden vernoemd, vroegen leerlingen van de Delftse Daltonschool zich laatst af. En daar bleef het niet bij. Hun schoolplein heet sinds vorige week vrijdag Erdinplein.

Zoals elk jaar was op dit schoolplein aan de Van Rijslaan, voor het monument 'Hun verzet onze vrijheid', een kranslegging. Leerlingen lazen verhaaltjes en gedichten voor, legden kransen, bloemen en hielden – nadat een trompettist The Last Post speelde – een minuut stilte. Daarna nam schooldirecteur Wilco van der Maas het woord. "Onze leerlingen vonden het oneerlijk dat er rond onze school alleen straten naar overleden verzetsstrijders zijn vernoemd", legde hij uit. "Dus hebben zij het initiatief genomen om ons schoolplein om te dopen tot Erdinplein." De 93-jarige Delftenaar nam vervolgens het bordje in ontvangst. "Ik ben maar een radartje geweest in een groot geheel", sprak Erdin tot de leerlingen, buurtbewoners en andere aanwezigen. "Mijn gedachten gaan daarom nu uit naar m'n zeven ploeggenoten van de landelijke Knok- en Sabotageploeg."

Joop de Blij, de man die zich jarenlang verdiepte in het Delftse verzet en hier een fraai boek over schreef, is blij voor Erdin. "Hij heeft dit absoluut verdiend, ja. Lex is altijd heel bescheiden, maar heeft in het Delftse verzet een belangrijke rol gespeeld. Hij heeft veel meegemaakt met allemaal mensen die de oorlog niet hebben overleefd. Het is fijn dat hij er nog is en het na kan vertellen."

Verkeerde adres
Wie heldenverhalen wil horen, is bij Alex Erdin echter aan het verkeerde adres. "Ik word regelmatig gevraagd om een praatje te houden en iets te vertellen over die tijd", legt hij na afloop uit. "Maar dan ben ik gauw klaar. Ik ben dan bang dat ik door het vele praten dan dingen zeg die ik niet kan verantwoorden. Ik schep er niet graag over op en wil niet de held uithangen." Dus voelde hij er ook niet veel voor om de leerlingen allerlei verhalen over zijn tijd in het verzet te vertellen. In plaats daarvan stelde hij zijn documentatie beschikbaar, zodat dit door de school gebruikt kon worden voor een serie lessen over de Tweede Wereldoorlog. Zodoende kwamen leerlingen op het idee om hun schoolplein om te dopen tot Erdinplein.

Toen de 93-jarige Delftenaar dat daags voor de kranslegging hoorde, was hij wel even ontroerd. "Van der Maas vroeg of ik het leuk zou vinden. Ik vind het inderdaad heel leuk, omdat het initiatief vanuit de leerlingen komt. Heel bijzonder. Als ouderen dit hadden voorgesteld, dan had ik geweigerd." Hij had niet verwacht ooit nog eens mee te maken dat iets naar hem werd vernoemd. "Daarom memoreerde ik net aan al mijn overleden kameraden. Er leeft niemand meer van onze knokploeg. Ik ben er heel dankbaar voor dat ik dit allemaal nog mag beleven."

Sinds vier jaar is hij weduwnaar. "Dat is triest, maar ik kan gelukkig alles nog doen, zoals fietsen en autorijden." Dan is het tijd om even naar buiten te gaan, richting het Erdinplein, waar iedereen nog even napraat en koffie drinkt. Maar niet voordat Erdin ons nog één bescheiden verzoek doet. "Maak je stukje niet te mooi, hè?"