ZIJ-KANT

Denk ik gezellig even een bakkie koffie te gaan drinken in de recreatieruimte van het Verpleeghuis, zit die vervelende kerel die zichzelf zo leuk vindt er ook weer. Even terzijde: ik heb het vaak over reïncarnatieruimte.

Dat zeg ik dan spontaan zo, dus het is geen verspreking of dommigheid. Ik voel dat namelijk ook echt zo, want ik kom er meestal als herboren vandaan. Maar goed, die suffe sukkel was er dus ook weer. En druk doen. En lollig wezen. 'Het klinkt misschien afgezaagd', kon hij z'n lachen nauwelijks houden, 'maar ik heb in een houtzagerij gewerkt. Dat was daar zo'n vrijgevochten bende, ze zagen werkelijk alles door de vingers. Maar ja, dat was niet zo moeilijk, natuurlijk". En hij lag werkelijk in een deuk. Vreselijk. Bijna net zo erg als een verloskundige die er maar van alles uitkraamt. Want ja, daar moet ik eerlijk in wezen, die heb je óók. Nu we het er toch over hebben: wat een gezeur over die hallucinatie tegen de Mexicaanse griep, hè? Dat er af en toe zo'n wurm in janken uibarst, nou ja, dat is nog tot daaraan toe. Maar hebt u die watjes van vaders gezien? Wát een meuten, zeg. Ik werd er bijna agressief van. Geen wonder dat die jeugd van tegenwoordig nergens meer tegen kan. Goed, ik heb makkelijk praten, want ik heb geen kinderen. Maar áls ik ze gehad zou hebben, dan had ik het wel geweten. Ik zou dan, om te beginnen, maar één grote wens hebben en dat is dat ze maar rijke ouders mogen krijgen. Voor de rest zou ik het net zo aanpakken als de groenteboer bij ons op de hoek: Sla d'rop. Dat is gezond. Want waar rook is, is worst. Vlees eten doe ik daarom niet. Is slecht voor je longen. Maar goed, ik zat dus in de recreatieruimte. Eigenlijk mijn enige uitje, het is zonde dat ik het zeg. En die suffe sukkel maar praten. En om zichzelf lachen. En dat hij zo leuk mensen in de maling kon nemen, want bijna niemand was zo bijdehand als hij. Maar, zei hij, hij had ook wel 's de verkeerde getroffen. Zoals die keer dat hij tegen een vrouw die kennelijk niet de schoonheidsprijs verdiende had gezegd: Ik vergeet nooit een gezicht, maar voor dat van jou maak ik graag een uitzondering. Nee, daar had hij geen rekening mee gehouden, dat een nieuwe bril zó duur is. O ja, mijn man, ik durf het bijna niet te zeggen, ik geneer me dood, maar mijn man had vanwege Sinterklaas z'n schoen gezet. Zó inhalig is hij. Heb ik er een paar geurvreters in gedaan. Nou moet ik binnen, op de bank, slapen. Vind ik niet eens echt een straf, maar dat zeg ik 'm natuurlijk niet…

Wiesje Gort-Droog

Download de laatste krant!

Energieweg 3
2627 AP Delft

T: 015 - 214 39 12
info@delftopzondag.nl