ZIJ-KANT

Het zal u waarschijnlijk worst wezen, of u moet vegetariër zijn, maar onderlaatst kwam een vroegere buurman een bakkie koffie bij ons drinken. Zo maar. Onverwacht. Surprise. M'n man bleef gewoon televisie kijken, dus dat was het probleem niet.

Bovendien had hij tóch niks beters te doen, zei de ex-buurman eerlijk. Ik had hem járen niet gezien. Laat staan gesproken. Ik herkende hem eerst niet eens. Goh, wát een dikke harses. En wát een bierbuik. Maar hij deed wèl zoetjes in z'n koffie, dat vond ik dan wel weer grappig. 'Ik ben eigenlijk de Held van Amstel', zei hij nogal triomfantelijk. 'Maar ik kan jammer genoeg niet zingen'. Over zingen gesproken: u gelooft het misschien niet, maar ik ben even naar Westerpop geweest. Het was eigenlijk Zuidwesterpop. Tjeempie, wát een takkenweer. Die lagen overal. En bomen ook. Zonde, van die mooi grote. Zo van 'ik wortel en kom boven' en dat was goed gelukt. Toen ze nog niet omgestormd waren dan. Want toen bleek dat ontwortelen een fluitje van een cent. Moest de Brandweer eraan te pas komen. Die lui hadden behoorlijk de pest in, moet ik zeggen. Hadden ze eindelijk bluswater in overvloed, was er weer nergens een brand. Het is ook nooit goed. Maar goed, die bomen werden dus zo maar ontworteld. En de takken lagen overal. De ene windhoos na de andere, daar kwam het door. Nu ik dat zo opschrijf: we hebben het over een windhoos als het plotseling keihard waait. Maar als het keihard regent, noemen we dat een hoosbui. En dan hoeft het dus helemaal niet keihard te waaien. Daar klopt dus iets niet.

Nu ik toch bezig ben over die muziek en zo: ik moet altijd een beetje gniffelen als ik 'koffie met huisgemaakte appeltaart' zie staan. Goh, denk ik dan, zou je ook straatgemaakte appeltaart hebben? Kijk, housegemaakte muziek, daar kan ik me nog wat bij voorstellen, Al vind ik het, puur persoonlijk dan, niet om aan te horen. Ik ben altijd blij als m'n decibeltegoed op is, het is zonde dat ik het zeg. Maar goed, die ex-buurman, dus. Hij was inmiddels gescheiden, zei hij. En dat was hem niet in z'n oude kleren gaan zitten. Tóch had hij alles nieuw gekocht. Behalve een trouwpak, natuurlijk. Ja, dat had hij nog steeds, z'n trouwpak. Zal hij ook nooit weg doen, zei hij. 'Dat is het pak van m'n hart'. Hij was dan wel weg bij z'n ex, hij kon haar maar moeilijk vergeten. 'Ik mis haar nog steeds', zei hij, 'maar het moment dat ik haar raak komt steeds dichterbij'. Het zat hem de laatste tijd toch al niet mee. Hij was, zei hij, net terug van een korte vakantie. Was niet zo prettig verlopen. 'Ik zat in een hotel. Daar stond: Kamers 100 en 110 euro. Ik had geboekt voor een nacht. Moest ik de volgende dag, bij het uitchecken, 210 euro betalen. Ik had geen poot om op te staan. Dat komt, ik heb trombose aan m'n rechterbeen. Was ik tot overmaat van kramp ook nog 's met m'n verkeerde been uit bed gestapt, dus vandaar'.
Wiesje Gort-Droog

Download de laatste krant!

Energieweg 3
2627 AP Delft

T: 015 - 214 39 12
info@delftopzondag.nl